Ο κόσμος όπως τον ξέρετε αλλάζει

Toυ Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ένα συνοθύλευμα αλλαγών το οποίο επηρεάζει ποικιλοτρόπως τη ζωή μας. Χιλιάδες από αυτές μικρές ή μεγάλες μας σφυροκοπούν κάθε μέρα και οι προκλήσεις αυξάνονται συνεχώς. 

Τρεις κατά την άποψή μου είναι οι  πιο σημαντικές οι οποίες θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και τη μελλοντική πορεία του κόσμου. Ανάμεσα στη χρονική μετάβαση από την παλιά κατάσταση στη νέα, αυτοί και αυτές που θα καταφέρουν να προσαρμοστούν θα έχουν και τις περισσότερες ελπίδες για μία λαμπρή πορεία στο μέλλον. Οι αρνητές και οι λάτρεις του παρελθόντος, σαφέστατα μπορούν για ένα διάστημα να μείνουν στην επιφάνεια, αλλά κάποια στιγμή το αναπόφευκτο τέλος θα τους οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εξαΰλωση. Ποια είναι όμως η τριπλέτα αυτή των αλλαγών; 

Σε πρώτη φάση θα αναφερθούμε σε αυτή που έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Δεν είναι άλλη από την πληροφορία! Η τελευταία παρέχει δύναμη, εξουσία, πρόσβαση στις οικονομικές παροχές και φυσικά επαγγελματική υπεροχή σε όσους-ες καταφέρνουν να την ανακαλύψουν πρώτοι και να την αξιοποιήσουν επαρκώς. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν οι νέοι άνθρωποι και οι παλαιότεροι να εκπαιδευτούν ώστε να αποκτήσουν αυτή τη δεξιότητα. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς προσπάθεια. Έτοιμη τροφή δεν υπάρχει πουθενά! Μπορεί πλέον να μη χρειάζεται να αποστηθίσει κανείς τόμους βιβλίων ή να τρέχει στις βιβλιοθήκες του κόσμου, όμως το να διαχωρίσει κάποιος-α πληροφορίες σε έναν ωκεανό ειδήσεων, άλλοτε ψευδών κι άλλοτε αληθινών, απαιτεί ποσά ενέργειας που ίσως ξεπερνούν και αυτά της απομνημόνευσης. Το σίγουρο λοιπόν είναι πως η επανάσταση της πληροφορίας, επακόλουθο της επανάστασης του διαδικτύου θα αλλάξει τον κόσμο και την εργασία με τη μορφή που ξέραμε ως τώρα. Η μετάβαση αυτή έχει αρχίσει να συντελείται ήδη ειδικά στις πολύ προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου. 

Ο δεύτερος παράγοντας ανατροπής των δεδομένων της ζωής μας, πιθανότατα θα είναι η εισροή των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας. Και ενώ μέχρι σήμερα οι περισσότερες δουλειές απαιτούν ανθρώπινη παρουσία, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και στο μέλλον. Πολλές επιφυλάξεις και φόβοι έχουν εκφραστεί για μία πιθανή απώλεια θέσεων που θα προσεγγίσει μεγάλα επίπεδα ή μία απώλεια ελέγχου κυριαρχίας μας από τα ίδια τα δημιουργήματά μας. Ωστόσο οι απόψεις διίστανται, καθώς αναμφίβολα πολλοί τομείς της ζωής μας θα διευκολυνθούν. Υπάρχουν και εκείνοι και εκείνες που υποστηρίζουν πως μέσα από τη στάχτη των χαμένων θέσεων εργασίας θα αναγεννηθούν νέες, όπως ακριβώς ο φοίνικας ξεπετάγεται μέσα από τις στάχτες του. Ουδείς γνωρίζει λοιπόν με ακρίβεια πώς θα εξελιχθεί ο τομέας αυτός στο μέλλον, αν και φαίνεται τα τελευταία χρόνια να επεκτείνεται διαρκώς. Σε κάθε περίπτωση οι αλλαγές που θα επιφέρει στον τρόπο ζωής μας θα είναι πραγματικά συνταρακτικές. 

Τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σημαντική από τις υπόλοιπες είναι η λεγόμενη κλιματική αλλαγή. Αν τα δύο παραπάνω αφορούν κυρίως στην καθημερινότητά μας και την εργασία μας, αυτή ίσως καθορίσει ακόμα και το κατά πόσο ποιοι-ες θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Παρότι υπάρχει πληθώρα αρνητών, τα ερευνητικά και δορυφορικά δεδομένα είναι αμείλικτα. Ίσως οι παράγοντες που οδηγούν σε αυτή να διαφέρουν μεταξύ τους και να αφορούν την κλίση της γης, τις ηλιακές εκλάμψεις ή τις δραστηριότητες του ανθρώπου που επηρεάζουν το περιβάλλον. Ας μην ξεχνάμε πως τεράστια ποσά ενέργειας, που συσσωρεύτηκαν σε εκατομμύρια χρόνια, εκλύονται με τρελούς ρυθμούς στο περιβάλλον! Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε και να εθελοτυφλούμε λέγοντας πως δεν συμβαίνει τίποτα. Σαφέστατα, καλό είναι να αναληφθούν δράσεις, ώστε, εάν αυτό συμβαίνει εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας και σε όποιο βαθμό αυτό είναι πλέον δυνατό, να αντιμετωπιστεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση, εφόσον αυτή συντελείται λόγω κάποιας επιρροής που δεν είναι στο χέρι μας να ελεγχθεί, τότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε, όσο γίνεται καταλληλότερα, ώστε να αντιμετωπίσουμε έναν ενδεχόμενο Αρμαγεδώνα που πολύ πιθανό είναι να οδηγήσει σε πολέμους εξαιτίας της λειψυδρίας, ξηρασίας ή κι ακόμη λόγω του ερχομού μιας νέας εποχής των παγετώνων. Πολλά μοντέλα δείχνουν πως, αν αντιστραφεί η πορεία του ρεύματος του Μεξικού, δεν είναι διόλου απίθανο να βιώσουμε μία αντίστοιχη κατάσταση σαν αυτή που συνέβη πριν 150.000 χρόνια. 

Γενικά και κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως το θέμα δεν είναι να τρομάξουμε τον κόσμο ή να καταστροφολογήσουμε. Ωστόσο μία παθητική στάση, θα μπορούσε κάλλιστα να μας οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς. Το να προλαβαίνει κανείς τις καταστάσεις δείχνει μία ικανότητα η οποία είναι διαχρονική και όσες ανατροπές και να έρθουν δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ, απλά θα αλλάζει μορφές. Άλλωστε, το είχε πει ο Ηράκλειτος: “Τα πάντα ρει” . Αλίμονο λοιπόν σε αυτόν και αυτήν που δε θα μπορέσει να προσαρμοστεί...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 29/03/2019

Εφευρετικότητα-Ηγεσία-Οργανωτικότητα

Toυ Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Όπως είναι γνωστό, το λειτούργημα του εκπαιδευτικού απαιτεί πολύπλευρες γνώσεις και χαρίσματα για να επιτευχθεί ένα αποτελεσματικό και υγιές περιβάλλον μάθησης. Ίσως τα σπουδαιότερα από αυτά να είναι η εφευρετικότητα, η ηγεσία και η οργανωτικότητα. Το κάθε ένα κατέχει έναν εξόχως σημαντικό ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και στη λειτουργία ολόκληρης της σχολικής μονάδας. 

Η εφευρετικότητα είναι ίσως εκείνο το χαρακτηριστικό που θα χαρίσει στον-στην εκπαιδευτικό τη μέγιστη ανταμοιβή, που δεν είναι άλλη από την υστεροφημία και τη θετική ανάμνηση του χαρακτήρα του στο μυαλουδάκι των μαθητών και μαθητριών του. Δυστυχώς, το εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς δισταγμό πολλές φορές, καρατομεί τη φαντασία των παιδιών αλλά και μας δένει τα χέρια με τις αλυσίδες της ύλης. Παρ’όλα αυτά οι απαιτούμενοι στόχοι μπορούν να επιτευχθούν μέσα από πολλές διαδρομές, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να προσδώσουν μία χάρη διαφορετική στο μάθημα. Οι συχνές εναλλαγές στις παραστάσεις, η στοχευμένη χρήση της τεχνολογίας, ένα υλικό διαφορετικό από το πατροπαράδοτο, αλλά και ο συνεχής αιφνιδιασμός των παιδιών με θετικό τρόπο μπορούν να μετατρέψουν πραγματικά το μάθημα σε κάτι το πολύ ενδιαφέρον. 

Η ηγεσία επίσης, είναι ένα απαραίτητο προσόν για την αποφυγή της επαγγελματικής εξουθένωσης, που είναι πολύ συχνή στο επάγγελμά μας, λόγω της συνεχής μεταφοράς ενέργειας από τον εαυτό μας προς τα παιδιά. Ο-Η εκπαιδευτικός είναι καλό να επιβάλλεται με το παράστημά του και με τον τρόπο του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί ο έλεγχος και να επικρατήσει μία κατάσταση αποπροσανατολισμού κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Η απαίτηση για σεβασμό πολλές φορές δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ο σεβασμός κερδίζεται. Μόνο ένας εκπαιδευτικός-ηγέτης μπορεί να το πετύχει αυτό. Το να είμαστε κοντά στα παιδιά δε σημαίνει ότι είμαστε και φίλοι τους. Τα όρια πρέπει να είναι σαφή και ξεκάθαρα. Σε διαφορετική περίπτωση, ο έλεγχος που προσφέρει η εκ των πραγμάτων θέση ισχύος κινδυνεύει με αφανισμό. 

Τέλος, η οργανωτικότητα είναι αυτή που καθοδηγεί τα δύο προαναφερθέντα γνωρίσματα. Χωρίς μία στοιχειώδη οργάνωση η στιγμιαία εφευρετικότητα δεν μπορεί να έχει απτά αποτελέσματα, ενώ οι μη σχεδιασμένες και διαχειρίσιμες ηγετικές κινήσεις άνετα μπορούν να καταλήξουν στο κενό. Η οργάνωση και διαχείριση της ύλης, της αξιολόγησης των μαθητών-τριών και των καινοτόμων δράσεων απαιτούν χρόνο και φαιά ουσία, που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να διαθέσει κανείς. Χωρίς αυτά όμως, η διδακτική μας επιτυχία τίθεται εν αμφιβόλω. Ταυτόχρονα, η έννοια της οργάνωσης δεν αφορά μόνο τα μαθήματα, αλλά και τη διαχείριση των πολυποίκιλων προβλημάτων που προκύπτουν. Από το πώς θα κάτσουν οι μαθητές και μαθήτριες, μέχρι και την επίλυση διαφωνιών που είναι λογικό να αναδυθούν λόγω των διαφορετικών χαρακτήρων. 

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως όλα τα παραπάνω δεν αφορούν αποκλειστικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντίστοιχα πρέπει να είναι και τα γνωρίσματα ενός ηγέτη στην εκπαιδευτική διοίκηση. Μπορεί οι δρόμοι και οι στόχοι να είναι διαφορετικοί, όμως οι πορείες που ακολουθούν μέσα σε ένα σχολικό συγκρότημα είναι παράλληλες και αλληλοσυνδεόμενες για να υπάρξει ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Καλλιεργήστε λοιπόν, όσο περισσότερο μπορείτε τα παραπάνω στοιχεία και εξασκείστε τον εαυτό σας, ώστε και εσείς να γίνετε καλύτεροι και τη ζωή σας να κάνετε ευκολότερη.

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 22/03/2019

Η διαδικτυακή απομόνωση δεν αποτελεί λύση στη σημερινή εποχή.

 Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  Καθώς το διαδίκτυο έχει κυριαρχήσει σχεδόν αποκλειστικά στη ζωή μας,  είναι  πολλοί αυτοί που θεωρούν πως η καλύτερη λύση για την αυτοπροστασία μας είναι το να αποσυνδέσουμε τις συσκευές μας από την πρίζα και να ανεξαρτητοποιηθούμε.

      Προσοχή!  Δε μιλάμε για αυτούς και αυτές που πάσχουν από τεχνοφοβία,  αλλά  για ανθρώπους που είναι χρόνια εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο.  Τι συνέπειες μπορεί να έχει μία τέτοια στάση για το άτομο στη σημερινή εποχή;  Μήπως η κατάληξη θα είναι χειρότερη τελικά από αυτή που θέλει να αποφύγει; Ένα είναι σίγουρο. Η έλλειψη πρόσβασης στο διαδίκτυο εν έτει 2019 ισοδυναμεί σχεδόν με ένα είδος αναπηρίας. Από τις υπηρεσίες  μέχρι την καθημερινή μας ζωή, πολλά πράγματα από όσα κάνουμε εξαρτώνται από το ίντερνετ. Τραπεζικές συναλλαγές, αναζήτηση χρήσιμων πληροφοριών για θέματα καθημερινότητας,  ενημέρωση για τα τοπικά και παγκόσμια τεκταινόμενα  ακόμη και γνωριμία με εν δυνάμει συντρόφους.

Η αρχή της διόρθωσης κατά 50% πλέον δεν αρκεί

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Στο χρηματιστήριο, όπως και σε όλες τις επενδύσεις, είναι κοινό μυστικό πως σε όσο καλύτερη τιμή βρεις τον επιθυμητό στόχο τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα μελλοντικά κέρδη. Και για να το πετύχεις αυτό ιδιαίτερα σε μετοχές αξίας χρειάζεται το κατάλληλο τάιμινγκ.

 Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι πρέπει κανείς να περιμένει μία διόρθωση κατά 50% και από εκεί και πέρα ανάλογα να κρίνει, αν θα κρατήσει  στάση ουδέτερη ή θα συνεχίσει τις αγορές.  Κατά την άποψή μου, μέσα από τα παραδείγματα των τελευταίων ετών ίσως θα πρέπει να αναθεωρηθεί αυτό το ποσοστό από το 70% και πάνω. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, που οι χρηματιστηριακές αγορές άγονται και φέρονται ανάλογα με τις διαθέσεις των βραχυπρόθεσμων κεφαλαίων, έχουμε παρατηρήσει πως οι διορθώσεις μπορεί να φτάσουν και το 90%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι συνέβη το 2001, το 2012, το 2015 και τα λοιπά. Κάτι αντίστοιχο όμως ισχύει και στην Αμερική. Πάρα πολλά παραδείγματα ιδιαίτερα από τον κλάδο της λιανικής, που έχει πληγεί τελευταία, αλλά και από τον ενεργειακό τομέα, με την πρόσφατη κρίση του πετρελαίου, αποδεικνύουν πως πρέπει κανείς να έχει πολύ μεγάλη υπομονή και εσωτερική αντοχή ώστε να μην μπεις νωρίς στο πλοίο.

Πρόσφατα, παρόμοια κίνηση μπορεί να συναντήσει κανείς στις μετοχές του Χονγκ Κονγκ και της Κίνας που λόγω των συνομιλιών και των διαφωνιών με τον Πρόεδρο της Αμερικής,  χτυπήθηκαν ανηλεώς. Όπως ήταν λογικό, η αντίδραση που είχαν ήταν ανάλογη του ελατηρίου, όταν οι φόβοι αποδείχτηκαν υπερβολικοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε γενικά, ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται από την ψυχολογία των διπλανών τους με μαζικό τρόπο. Ορισμένοι θα σκοτώσουν όσο και όσο τις μετοχές τους την ώρα που θα έπρεπε να αγοράζουν, ενώ οι αδαείς θα πληρώσουν όσο και όσο να αγοράσουν μία μετοχή που βρίσκεται στα ουράνια.

Τα μυστικά είναι δύο:

 - Μελέτη και στόχευση των μετοχών αξίας

-  Διακράτηση ρευστού για τοποθέτηση τη σωστή στιγμή

Όταν έρθει λοιπόν η ώρα της πτώσης, μην βιαστείτε. Μην ξεχνάτε πως και το κρασί θέλει τον χρόνο του για να ευδοκιμήσει…

Παρακάτω ακολουθούν κάποια παραδείγματα:

Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην απλότητα

Του Κοτζιάμπαση Μιλτιάδη

 Μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, είναι το άγχος που κατακλύζει όλο και περισσότερους ανθρώπους με καθημερινό ψυχικό και σωματικό κόστος το οποίο θα γίνει πιο εμφανές τα επόμενα χρόνια.

Φυσικά, δεν μιλούμε για το δημιουργικό άγχος, αυτό που  εξωθεί τον άνθρωπο στην πρόοδο και στην εξέλιξη, αλλά για εκείνο που πηγάζει από την καθημερινή επαγγελματική ανασφάλεια, την έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής ή  ακόμη και της βιοποριστικής κάλυψης των βασικών αναγκών μας. Σαφέστατα αναφερόμαστε σε ζητήματα που είναι πολύ δύσκολο με την παρέμβαση τού “από μηχανής Θεού” να αντιμετωπιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.  Ωστόσο είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε στάση θετική και να παλέψουμε ώστε να βελτιώσουμε τα σημεία εκείνα στη ζωή, που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα.

Τα τρία γνωρίσματα του επιτυχημένου ηγέτη

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Η ηγεσία από τον μικρότερο οργανισμό έως τη διοίκηση μιας χώρας, απαιτεί πολλά και ποικίλα ταλέντα, εσωτερικές αντοχές, υπομονή και επιμονή στη στοχοθεσία που τέθηκε από όποιον ή όποια αναλαμβάνει αυτό το δύσκολο έργο. Κατά την άποψή μου, και παρά τις διαφορές που μπορεί να υπάρχουν ανάλογα με την περίπτωση, το άτομο που θέλει να τραβήξει μπροστά πρέπει να διέπεται από τρία βασικά χαρακτηριστικά: συμμετοχικότητα, δικαιοσύνη και πυγμή.

Αφήστε τα παιδιά να νιώσουν την έλλειψη!

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Δεν είναι τυχαίο πως κάποια από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα της καλλιτεχνικής διανόησης έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί σε καιρούς πονεμένους όπου οι άνθρωποι υπέφεραν από ελλείψεις παντός είδους.

 Σήμερα παρόμοιες καταστάσεις μπορεί να συναντήσει κανείς σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και σε κάποιες της Λατινικής Αμερικής. Οι δυτικές κοινωνίες, καλώς ή κακώς, χαρακτηρίζονται από επάρκεια υλικών αγαθών και κατανάλωση,  η οποία έχει θετικό αντίκτυπο μόνο όταν δεν καταλήγει σε υπερβολή που τη μετατρέπει σε υπερκατανάλωση. 

Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης οι δαπάνες των νοικοκυριών που αφορούσαν παιχνίδια και άλλα προϊόντα που έχουν σχέση με τα παιδιά παρέμειναν σταθερές ή παρουσίασαν πολύ μικρότερη πτώση από άλλους αντίστοιχους τομείς της οικονομίας. Είναι λογικό και φυσικό ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς να επιζητεί το καλύτερο δυνατό μέλλον για τους απογόνους του και να θέλει να προσφέρει στα παιδιά του τα καλύτερα εφόδια. Ωστόσο,  εδώ καιροφυλακτεί ένας κίνδυνος.  Η απουσία της έλλειψης!

Οι Επιτυχίες δικές μου, τα Λάθη μου δικά σας...

   Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

   Όλοι και όλες γνωρίζουμε πως η ιστορία προχωρά και η ανθρωπότητα προοδεύει συνεχώς. Η Πρόοδος όμως αυτή δεν είναι γραμμική και δεν ακολουθεί πάντα ανοδική πορεία. Για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα έγιναν πολλά λάθη, άλλοτε αναστρέψιμα και άλλοτε όχι.

    Στην Ελλάδα όλη η κοινωνία είναι διαρθρωμένη  στην αποποίηση ευθυνών και στην αποποίηση κατά περίπτωση του λάθους. Ακόμα και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που συνεχίζει να πραγματεύεται σε όλες του τις βαθμίδες με πολιτικές και φιλοσοφίες του προηγούμενου αιώνα, δαιμονοποιεί το λάθος  και κάνει τους μαθητές και μαθήτριες να νιώθουν πραγματικά  ότι πατούν στο κενό σε κάθε τους απάντηση.

Τα παραμύθια δεν μπορούν να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  Θα ξεκινήσουμε το σημερινό άρθρο με ένα ρητό γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Καπιταλισμός δίχως χρεοκοπία, είναι παράδεισος δίχως κόλαση. Η περίπτωση της Folli Follie είναι σίγουρα μια πονεμένη και δύσκολη κατάσταση.  Δεν είναι όμως η μοναδική στην ιστορία. Το αντίθετο, είναι μία από τις πολλές που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην πορεία των χρηματιστηρίων, με κυρίαρχο το σκάνδαλο της Enron που συγκλόνισε την Αμερική…

Επένδυση με Ε κεφαλαίο

Του  Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Ένας από τους σημαντικότερους κανόνες στον κόσμο των επενδύσεων είναι ο εξής:

 “Αγοράστε μία μετοχή μεγάλης αξίας σε όσο χαμηλότερη τιμή μπορείτε!”

Η αλήθεια είναι, και το έχουμε ξαναπεί, πως στο χρηματιστήριο μπορεί κανείς να εντοπίσει κρυμμένες αξίες σε αποτιμήσεις που δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν σε άλλες αγορές, όπως αυτή των ακινήτων.

Επίσης οι φόροι μεταβίβασης, αποδοχής,  συναλλαγών κ.ο.κ. είναι πολύ μικρότεροι  σε σύγκριση με τους υπόλοιπους οικονομικούς τομείς.

 Η βασική αρχή στο Value Investing είναι πως επενδύουμε σε μία εταιρεία όταν βρίσκεται σε έκπτωση 50% από αυτήν που εμείς θεωρούμε δίκαιη τιμή,  με βάση τους οικονομικούς δείκτες και το Growth (ανάπτυξη) της εταιρείας.  Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις, κυρίως σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και υφέσεων,  που μπορούμε να εντοπίσουμε μία μετοχή με έκπτωση 70%, 80% ή και 90%. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθώς τονίζω ξανά, πως μιλάμε για δύσκολες οικονομικές περιόδους ή για κλάδους που κατά περίπτωση πλήττονται από τεχνολογικές εξελίξεις, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή με τις εταιρείες λιανικής,  ή μετοχές που ανήκουν σε κυκλικούς κλάδους, όπως συμβαίνει στις μέρες μας με τις ναυτιλιακές εταιρείες.

Ας δούμε όμως δύο παραδείγματα από τη δικιά μας, την ελληνική αγορά που τα τελευταία χρόνια βασανίστηκε πάρα πολύ και απαξιώθηκε όσο λίγες…

Οι δυσκολίες της ζωής μάς χαλυβδώνουν

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  

Πολλές φορές έρχονται στιγμές στον βίο μας  η έκβαση των οποίων δεν είναι στο χέρι μας. Κανείς δεν μπορεί να τις προβλέψει, ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων Μαύρων Κύκνων. Ο καθένας - η καθεμία λοιπόν από εμάς θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος τόσο ψυχολογικά όσο και σε όλους τους άλλους τομείς για το απρόσμενο γεγονός.

          

Δεν μπορούμε να αφήσουμε το ενεργειακό μέλλον του τόπου στο έλεος των μειοψηφιών...

Κοιτάμε Ευθεία Μπροστά…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Η παρακάτω εικόνα είναι εξαιρετικά όμορφη…

Το οπτικό ζήτημα είναι τελείως υποκειμενικό και δεν μπορεί να τεθεί ως συζήτηση στη βάση για την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας.

Τη στιγμή που εκατοντάδες άτομα θα σταματήσουν να είναι στο ταμείο ανεργίας, να δουλεύουν γκαρσόνια ή να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, θα φτιάξουν οικογένειες ενισχύοντας οικονομικά και δημογραφικά τον τόπο, ασχολούμαστε με πράγματα άνευ ουσίας. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να έχουμε ενσυναίσθηση, ειδικά, αν έχουμε λύσει οι ίδιοι το βιοποριστικό μας πρόβλημα…

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

 Άρθρο μου στο περιοδικό του Συνδέσμου Επενδυτών Διαδικτύου στη σελίδα 132

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:http://www.sed.gr/upload/magazine/11/index.html

Του ήλιου η αχτίδα

Ηλιαχτίδα…

Μια ηλιαχτίδα φάνηκε στου κόσμου το περβάζι
Αέρας ήρθε απαλός ή άγριο Αγιάζι…

Μια ηλιαχτίδα έβαψε στου κόσμου την παλέτα
Μέσα στης Σκύρου τα βουνά μου έκαμνε ένα νεύμα…

Μια ηλιαχτίδα άγγιζε τα γαλανά νερά
Και ο ποιητής πλημμύρισε με απύθμενη χαρά…

Μια ηλιαχτίδα πέρασε στα έγκατα της γης
Και φώτιζε τα βάθη του Άδη ολημερίς…

Μια ηλιαχτίδα ατένισε του Κόχυλα την κορφή
Και αγαλλίασε ολονών των Σκυριανών (η) ψυχή…

Μια ηλιαχτίδα ζέστανε τη χαίτη ενός αλόγου
Μα ο ποιητής τον έχασε πια τον ειρμό του λόγου…

Συλλογή : Στα μονοπάτια της Σκύρου

Ποίημα δεύτερο 

Copyright: Mιλτιάδης Κοτζιάμπασης