Δώστε προσοχή στην υπερβολική ανάλυση των σκέψεών σας

  Δώστε προσοχή στην υπερβολική ανάλυση των σκέψεών σας

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 16/09/2022

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πολλές φορές στη ζωή συναντάμε καταστάσεις στις οποίες θέλουμε να έχουμε απόλυτη επιτυχία και να τα κάνουμε όλα τέλεια. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και το γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Το μυαλό όμως έχει την τάση να μην το αναγνωρίζει και, όπως είναι λογικό, προκαλούμε στον εαυτό μας άγχος και αγωνία, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Η αποτυχία και η επιτυχία στη ζωή είναι και θα είναι δεδομένη. Δεν μπορούμε πάντα να νικάμε, δεν μπορούμε πάντα να είμαστε άριστοι, δεν μπορούμε πάντα να τα έχουμε όλα προγραμματισμένα και δεδομένα. Σημαντικά ζητήματα όπως είναι η υγεία μας, πολλές φορές τα παραμελούμε με αποτέλεσμα, όταν περάσει ο χρόνος από πάνω μας, να είναι πλέον αργά. Με άλλα λόγια, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Προκαλούμε στον εαυτό μας εσωτερικές σωματικές και ψυχικές βλάβες, όχι ηθελημένα, αλλά μόνο και μόνο επειδή το μυαλό μας παίζει διάφορα παιχνίδια.

Ο πρώτος τρόπος να το αντιμετωπίσουμε αυτό είναι να αποβάλλουμε τις αγχωτικές σκέψεις, όταν αυτές έρχονται από μόνες τους στο μυαλό μας. Οι υπερβολικές φοβίες και υπερβολικοί κίνδυνοι υπάρχουν, αλλά οι πιθανότητες να μας συναντήσουν άμεσα είναι περιορισμένες. Αν συμβούν σε εμάς, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μία εκτενέστερη ανάλυσή τους και να ψάξουμε τις πιθανές λύσεις. Στόχος είναι να κάνουμε τις συνέπειες όσο το δυνατόν ηπιότερες, αφού δεν είναι πάντα εφικτό να τις εξαλείψουμε τελείως. Τα όσα διαβάζετε σήμερα δεν σας οδηγούν σε ένα μονοπάτι για το οποίο δεν πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για το αναπάντεχο και ακραίο γεγονός στη ζωή σας. Απλά μας προτρέπουν να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στις σκέψεις μας για το τι θα συμβεί αν προκύψει κάτι το οποίο δεν περιμένουμε και μας δείχνουν καθαρά ότι δεν είναι χρήσιμο στον βίο μας να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με αυτή την έννοια συνέχεια.

Θα μου πείτε πόσο εύκολο είναι αυτό στον σύγχρονο τρόπο ζωής; Οικονομικά προβλήματα, οικογενειακά προβλήματα, άνθρωποι χωρίς όνειρα και προσδοκίες από τη ζωή που μεγαλώνουν σε μία χώρα που δεν προσφέρει ιδιαίτερες ευκαιρίες ανέλιξης, αλλά και σε μία χώρα που πολλές φορές γεμίζει το σακούλι της αισιοδοξίας μόνο και μόνο από το κλίμα της. Η αλήθεια είναι ότι στη σημερινή κοινωνία οδηγούμαστε σε μία κατάσταση που δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί λόγω των κοινωνικών συμβάσεων. Θεωρούμε δεδομένο ότι αν κάνουμε παιδιά, θα πρέπει να έχουν τα πάντα. Πολλές δραστηριότητες, φροντιστήρια παντός τύπου και οτιδήποτε άλλο χωράει στο μυαλό μας. Πολλές φορές δεν μπορούμε να τα προσφέρουμε όλα αυτά, με αποτέλεσμα να έρχονται στενάχωρες σκέψεις στο μυαλό μας. Ξεχνάμε όμως πως το σημαντικότερο και ομορφότερο δώρο είναι η ίδια η ζωή που προσφέρουμε, είναι η παρουσία μας μέσα στο σπίτι και τα όσα δίνουμε στα παιδιά μας στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι αν τους προσφέραμε ακόμα περισσότερα υλικά αγαθά και δραστηριότητες θα ήταν πιο ευτυχισμένα και επιτυχημένα μελλοντικά.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και στη δουλειά μας. Όταν αναλύουμε πολύ τα όσα συμβαίνουν σε επαγγελματικό επίπεδο και θεωρούμε τον εαυτό μας, παρότι δίνει τα πάντα, ότι δεν προσφέρει όσα μπορεί να προσφέρει, τότε αυτόματα η ανάλυση των σκέψεών μας, μας οδηγεί σε χαμηλή αυτοπεποίθηση και περισσότερο άγχος. Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό και μη φοβάστε τίποτα. Αργά ή γρήγορα αυτό θα φανεί. Λάθη κάνουμε και θα κάνουμε. Λάθη πρέπει να κάνουμε. Δε χρειάζεται να τα αναλύουμε υπερβολικά ούτε να ψάχνουμε συνεχώς το γιατί. Αυτό που είναι αναγκαίο, μπορεί με λίγη μοναχική ή συλλογική σκέψη, να επιλυθεί, να βρεθεί η αιτία του προβλήματος και να διορθωθεί το ζήτημα που μας απασχολεί, χωρίς να ταλανιστούμε επί ώρες, μήνες, χρόνια καταστρέφοντας τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής μας.

Όπως λέμε και εμείς οι ψαράδες, σήμερα δεν έπιασες ψάρι, αύριο δε θα πιάσεις ψάρι, μην το αναλύεις και πολύ, αν είναι να ρθει, θα έρθει. Κρατήστε στο μυαλό σας πως, αν είστε κατάλληλα προετοιμασμένοι, μελετημένοι και εξοπλισμένοι, η τύχη θα έρθει να σας βρει ακόμα και αν αργήσει. Αν κολλήσετε όμως στην υπερβολική αναλυτική σκέψη, μπορεί να μην τολμήσετε ποτέ να κάνετε την κίνηση που πρέπει να κάνετε, το επόμενο μεγάλο βήμα και να μείνετε για πάντα εγκλωβισμένοι και βυθισμένοι σε ένα τούνελ σκέψεων που δεν έχει τέλος…

Μαμά, δε θέλω να πάω σχολείο

Μαμά, δε θέλω να πάω σχολείο

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις   11/3/2021

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ότι έχουμε δεχθεί όλοι και όλες τεράστια πίεση με την κατάσταση που βιώνουμε. Σαν αποτέλεσμα έχουμε γίνει περισσότερο ελαστικοί στην τήρηση των ορίων, περισσότερο ευαίσθητοι σε πολλά ζητήματα που αφορούν τα παιδιά μας.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να μη γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Μετά το τέλος του εκπαιδευτικού μοντέλου της απόλυτης πειθαρχίας, το οποίο όλοι ομολογούν πλέον πως παιδαγωγικά είχε μειωμένη αξία, περάσαμε στο δημοκρατικό μοντέλο το οποίο φυσικά και έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι του πρώτου. Χρειάζεται όμως σωστή διαχείριση για να είναι επιτυχημένο.

Το σχολείο, ως θεσμός, οφείλει να προετοιμάσει τα παιδιά για την ένταξή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Όταν με το καλό οι μικροί μαθητές και μαθήτριες ενηλικιωθούν και γίνουν πολίτες, θα συναντήσουν στη ζωή τους πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες. Με άλλους θα ταιριάξουν καλύτερα και με άλλους όχι. Στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως είναι αδύνατο να επιλέξουν μόνο έναν κύκλο ανθρώπων από τον οποίο θα περιστοιχίζονται με άτομα τα οποία αυτοί επιθυμούν. Είναι αναγκαίο να μάθουμε στα παιδιά μας να προσαρμόζονται σε όλες τις καταστάσεις, καθώς αυτή είναι μία δεξιότητα που θα τους δώσει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στη ζωή τους αργότερα. Να ξεκαθαρίσω εδώ πως δε μιλάω για ακραίες περιπτώσεις.

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μικρά παιδιά πολλές φορές, όπως και οι μεγάλοι, θέλουν να περάσει το δικό τους. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του παιδιού, αλλά έτσι είναι η ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία. Ακόμη και εμείς ως μεγάλοι αυτό θέλουμε. Γνωρίζουμε όμως ότι δεν είναι πάντοτε εφικτό. Πολλές φορές λοιπόν το παιδί μπορεί να βρει διάφορες δικαιολογίες επειδή απλά ίσως έχει σηκωθεί κουρασμένο και δεν θέλει να πάει στο σχολείο. Θα επιδιώξει λοιπόν να το πετύχει με κάθε τρόπο. Εμείς ως μεγάλοι συχνά μπορεί να έχουμε πει το πρωί: " Τι καλά θα ήταν να μέναμε στο κρεβάτι μας για λίγο ακόμα". Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό δεν είναι δυνατό στην κοινωνία που ζούμε και με τις υποχρεώσεις που έχουμε. Τα παιδιά, ιδιαίτερα στο δημοτικό, δεν το κατανοούν αυτό και πρέπει να τους το διδάξουμε. Στις περισσότερες συζητήσεις που γίνονται με τα παιδιά στο μάθημα της μελέτης ή της κοινωνικής αγωγής, γνωρίζουν πάντα τη λέξη δικαίωμα, αγνοούν όμως συνήθως τη λέξη υποχρέωση…

Στην προσπάθειά τους λοιπόν να περάσει το δικό τους μπορούν να βρουν επιχειρήματα όλων των ειδών. Το πιο συχνό είναι ότι κάτι τους φταίει, κάποιος συμμαθητής τους ή κάποιος δάσκαλος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση είναι να εξηγήσουμε στα παιδιά πως έτσι είναι η ζωή. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ όταν καμιά φορά το πρωί μου λένε τα παιδάκια μου ότι δε θέλουν να πάνε στο σχολείο. Έτσι είναι οι υποχρεώσεις και οι κοινωνικές συμβάσεις και δεν μπορούμε πάντα να τις αναιρέσουμε.

Το χειρότερο που έχετε να κάνετε είναι να πέσετε στην παγίδα και να αρχίσετε να κατηγορείτε κάποιον μαθητή ή κάποιον εκπαιδευτικό. Αν θεωρείτε ότι αυτό συμβαίνει συνεχώς και είναι μία πάγια κατάσταση, τότε καλά θα κάνετε να μιλήσετε απευθείας στον εκπαιδευτικό της τάξης είτε για ζήτημα που αφορά τον ίδιο είτε για ζήτημα που αφορά τη σχέση μεταξύ μαθητών-τριών. Αν αρχίσετε να κακολογείτε οποιονδήποτε μπροστά στο παιδί, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να χάσετε τελείως τον έλεγχο, καθώς η υποβάθμιση του δασκάλου και των συμμαθητών του μπροστά στα μάτια του παιδιού, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δυσχεραίνει κι άλλο την παρουσία του στο σχολείο. Θα το κάνει να νιώθει άβολα, θα το κάνει να νιώθει παντοδύναμο και στο τέλος της ημέρας θα θέσετε άθελά σας εμπόδια στην ομαλή κοινωνικοποίησή του που μπορεί να γίνει μέσα από τα βιώματα που πρέπει να αντιμετωπίσει μόνο του στο σχολείο.

Επίσης, έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές ότι τα παραπάνω συμβαίνουν και αντίστροφα. Πολλές φορές οι μικροί μαθητές και μαθήτριες, στην προσπάθειά τους να περάσει το δικό τους, επικαλούνται τους γονείς τους κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ώστε να επιτύχουν αυτό που θέλουν. Εκεί είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού να δράσει άμεσα, να έρθει σε επικοινωνία με τον γονέα και να διαπιστώσει εάν όντως ισχύει αυτό που υποστηρίζει το παιδί ή απλά είναι μία στρατηγική για να αποφύγει κάτι που μπορεί να μην του αρέσει.

Το μυστικό λοιπόν είναι να καταλάβει κανείς πότε υπάρχει πραγματικά πρόβλημα και πότε το παιδί προσπαθεί να μας χειραγώγησει. Στο 90% των περιπτώσεων συμβαίνει το δεύτερο και μπορούμε να το επιλύσουμε με συζήτηση. Αν θεωρείτε πως έχετε κάποιο πρόβλημα το οποίο είναι παγιωμένο, τότε απευθυνθείτε αμέσως στο σχολείο και μην το αναλύετε δεξιά και αριστερά, καθώς δεν πρόκειται να καταφέρετε τίποτα θετικό. Με συζήτηση και πνεύμα καλής συνεργασίας, τα πάντα μπορούν να βρουν τον δρόμο τους…

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Τα μυστικά μιας επιτυχημένης διδασκαλίας

 Τα μυστικά μιας επιτυχημένης διδασκαλίας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις   20/5/2022

Η διδασκαλία είναι μία διαδικασία σύνθετη και απαιτεί πολλές δεξιότητες, ώστε να στεφθεί με επιτυχία. 

Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι και σε αυτό του εκπαιδευτικού είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσει κανείς το τέλειο και να πετύχει πραγματικά μία διαφορετική, καινοτόμα και πλήρως επιτυχημένη διδασκαλία. Οι παράγοντες για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και ποικίλοι και δεν θα αναλυθούν σε αυτό το άρθρο. Έχουμε γράψει παρόμοια άρθρα στο παρελθόν και θα γίνει και εκτενέστερη ανάλυση στο μέλλον.

Ποια είναι όμως τα συστατικά για να πετύχουμε τα μέγιστα εκπαιδευτικά αποτελέσματα; Κατά την προσωπική μου άποψη, τρεις είναι οι παράγοντες που μπορούν να καταστήσουν μία εκπαιδευτική διαδικασία επιτυχημένη. Τα τρία δομικά στοιχεία είναι η μεταδοτικότητα του δασκάλου, η δυνατότητα ενσυναίσθησης και η επαγγελματική του κατάρτιση.

Η μεταδοτικότητα είναι κάτι το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι ταλέντο. Το αν μπορούμε να μεταδώσουμε γνώσεις στους άλλους με τον τρόπο που μιλάμε, τη στάση του σώματός μας και τις γνώσεις μας, απαιτεί ταλέντο και χάρισμα που πολλές φορές είναι εκ γενετής δοσμένο. Φυσικά και μπορεί να καλλιεργηθεί. Ωστόσο, μπορούμε να φτάσουμε μέχρι ενός σημείου. Αποτελεί πραγματική τύχη για τους μαθητές και τις μαθήτριες να έχουν ένα χαρισματικό δάσκαλο που να μπορεί να μεταδώσει γνώσεις χρησιμοποιώντας όλους τους δυνατούς τρόπους.

Η ενσυναίσθηση είναι μία δεξιότητα απαραίτητη για όσους θέλουν να ασχοληθούν με τον χώρο της εκπαίδευσης. Φυσικά αυτή αποτελεί σημαντικό στήριγμα σε κάθε στιγμή της ζωής μας και όχι μόνο στο επάγγελμα που θα ακολουθήσουμε. Είναι πολύ σημαντική για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι νιώθουν οι άλλοι και γιατί πρέπει να κινηθούμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Φυσικά κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι εξόχως σημαντικό να γνωρίζουμε το πώς νιώθουν οι μαθητές μας, αν βαριούνται, αν υπάρχει κάτι που επηρεάζει την απόδοσή τους, αν είναι ευχαριστημένοι με όσα κάνουμε και μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο.

Τέλος, η επαγγελματική μας κατάρτιση είναι κάτι το οποίο καλλιεργείται στο πέρασμα των χρόνων μέσα από την εμπειρία και μέσα από τη διάθεση που έχει ο καθένας από εμάς για να βελτιωθεί. Συνδυαστικά εμπειρία και ενίσχυση γνώσεων μπορούν να προσφέρουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για μία επιτυχημένη διδασκαλία ακόμα και αν δεν έχουμε σε μεγάλο βαθμό κάποια από τις δύο ικανότητες που προαναφέρθηκαν. 

Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί λογικά κινούνται κάπου στον μέσο όρο των τριών παραπάνω δομικών στοιχείων για μία επιτυχημένη διδασκαλία. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, σπανίζει τόσο το ένα άκρο όσο και το άλλο άκρο. Μπορεί δηλαδή να συναντήσει κανείς εκπαιδευτικούς εξαιρετικούς που θα τους θυμάται για μία ζωή όπως και εκπαιδευτικούς που δεν θα ήθελε να τους είχε συναντήσει ποτέ στη ζωή του.

Φυσικά πρέπει να γνωρίζουμε πως έτσι είναι η ζωή και η συναναστροφή μας με άλλα άτομα, ακόμα κι αν αυτά δεν μας προσφέρουν όσα επιθυμούμε, είναι απαραίτητη για να γίνουμε δυνατότεροι και να μάθουν να προσαρμοζόμαστε σε όλες τις καταστάσεις.

Κλείνοντας, είναι καλό να επισημανθεί ότι μία πλήρης διδασκαλία περιλαμβάνει συνδυαστικά και τους τρεις παράγοντες που αναφέραμε παραπάνω. Μπορεί να έχουμε άπειρες γνώσεις αλλά αν δεν μπορούμε να τις μεταδώσουμε καθόλου, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Μπορούμε πάλι να έχουμε πολλές γνώσεις και να είμαστε αρκετά μεταδοτικοί αλλά αν αδιαφορούμε για τον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο των παιδιών, πάλι θα προκύψουν προβλήματα που αργά ή γρήγορα θα τα βρούμε μπροστά μας.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς ως ενεργοί εκπαιδευτικοί είναι να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε καθημερινά, να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να βελτιώνουμε τις αδυναμίες μας και να καλλιεργούμε τα ταλέντα τα δικά μας και των παιδιών που έχουμε στα χέρια μας. Στο τέλος της ημέρας οφείλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό θετικό και να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας και χαρούμενοι για όσα ζήσαμε σε αυτό το ταξίδι...

Μην υποτιμάτε την αξία της θεατρικής αγωγής

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Μην υποτιμάτε την αξία της θεατρικής αγωγής.

Ένα μάθημα το οποίο έχει χάσει τη θέση του τα τελευταία χρόνια στον σχολικό χώρο με τη μείωση των ωρών στις μικρές τάξεις και την εξαφάνισή του από τις μεγάλες τάξεις, είναι το θεατρικό παιχνίδι.

Η θεατρική αγωγή είναι ζωτικής σημασίας για μία πιο ευχάριστη διδασκαλία και βοηθάει εξόχως στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα μαθήματα οριζόντια και να δώσει μία διαφορετική νότα στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Πολλές φορές, θεωρούμε πως το μάθημα αυτό έχει ιδιαίτερη φύση και το υποτιμούμε. Δεν το υλοποιούμε και όταν το κάνουμε το κάνουμε με αγγαρεία χωρίς να έχουμε τα σωστά αποτελέσματα.

Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει η έλλειψη επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, αλλά και η ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία που χρειάζεται να έχει κανείς για να μπορέσει να τσαλακωθεί μπροστά στα παιδιά, κάτι που πολλές φορές είναι μέσα στις προϋποθέσεις αυτού του μαθήματος. Ωστόσο, το τελευταίο πολλές φορές το μεγεθύνουμε στο μυαλό μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε ιδιαίτερες θεατρικές ικανότητες ή να έχουμε σπουδάσει δραματική σχολή. Μπορούμε με απλό τρόπο και απλές κινήσεις να αξιοποιήσουμε τα ταλέντα των παιδιών. Άλλωστε σε αυτά απευθύνεται αυτό το μάθημα.

Πλέον με μία απλή αναζήτηση στο ίντερνετ μπορεί να βρει κανείς τρόπους, ώστε να πάρει ιδέες, να προχωρήσει στην υλοποίηση του μαθήματος με ευκολότερο τρόπο, να βρει τρόπους να το εντάξει σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα διαθεματικά και φυσικά να προσφέρει στη διδασκαλία του κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο.

Μέσα από τη δραματοποίηση μπορούμε να περάσουμε στα παιδιά πολύ ευκολότερα κοινωνικά και σημαντικά μηνύματα για την καθημερινή τους ζωή από το να τους αναφέρουμε απλά δια του στόματος ή να τους τα δείξουμε σε μία εικόνα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ό,τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι το βιώνουμε διαφορετικά, το μαθαίνουμε ευκολότερα και το κάνουμε κτήμα μας γρηγορότερα.

Το ιδανικό φυσικά θα ήταν το μάθημα να υπάρχει σε όλες τις τάξεις, οι ανάλογοι εκπαιδευτικοί να βρίσκονται σε όλα τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί των τάξεων να επιμορφώνονται ετησίως πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Επειδή όμως όλοι γνωρίζουμε πως έχει η κατάσταση, είναι αναγκαίο, πέρα από τη διεκδίκηση των παραπάνω, να σηκώσουμε το ανάστημά μας και να φέρουμε το μάθημα της θεατρικής αγωγής στο σημείο που του αξίζει. Δοκιμάστε το, εφαρμόστε το στην τάξη σας και θα με θυμηθείτε…

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον πόλεμο

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πάνε πολλά χρόνια. Πέρασαν δεκαετίες ολόκληρες από τότε που η ευρωπαϊκή Ήπειρος βίωσε τις μαύρες μέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

Από αυτή τη σκοπιά το στοίχημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πετύχει. Ο πρώτος και κύριος λόγος δημιουργίας της ήταν ακριβώς να αποφευχθεί ακόμα μία πολεμική σύρραξη που αναπόφευκτα ο ανταγωνισμός των κρατών θα μπορούσε να δημιουργήσει. Πρέπει να ομολογήσουμε πως, παρά τις δυσκολίες, τις ανισότητες, την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων, αυτό το πείραμα Ένωσης ανομοιογενών κρατών και πολιτισμών, έχει καταφέρει να μεγαλώσει ολόκληρες γενιές που να μην έχουν μέσα στο μυαλό τους χαραγμένες εικόνες του πολέμου.

Ο λαός μας λέει όμως πως η κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει ένας πόλεμος, είναι αυτή όπου έχει ξεχαστεί ο παλιός. Παρακολουθεί κανείς με ανοιχτό το στόμα πλέον ανθρώπους να λένε: "πρέπει να γίνει πόλεμος, σιγά μωρέ…". Αντικρίζει νέους ανθρώπους αποσβολωμένος μέσα στην εικονική πραγματικότητα των παιχνιδιών να θεωρούν πως οι σκοτωμοί και τα όπλα είναι κάτι φυσιολογικό και πως η ζωή είναι ένα γιγάντιο playstation. Αυτοί οι μελλοντικοί πολίτες μεγαλώνουν με την εικόνα εικονικών απωλειών.

Ακριβώς εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος. Οι παλαιότεροι χάνονται σιγά-σιγά και οι μνήμες που κουβαλούσαν μαζί τους και οι τρομακτικές καταστάσεις που είχαν βιώσει ατονούν. Όλες αυτές οι αφηγήσεις που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά, και που ακόμα και εγώ έχω ακούσει από τη γιαγιά μου, για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου δε θα είναι παρά κάποιες γραμμές σε ένα βιβλίο της ιστορίας. Στόχος μας είναι να μην τις αφήσουμε απλά εκεί, αλλά να τις μετουσιώσουμε σε κάτι ζωντανό. Με τον τρόπο αυτό τιμούμε όσους και όσες θυσιάστηκαν για μας κρατώντας ταυτόχρονα ζωντανή την αντιπολεμική χροιά που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας.

Η εκπαίδευση κατέχει την πρώτη θέση σε αυτόν τον σκοπό. Ως εκ τούτου είναι αναγκαίο να διδαχθούμε από την ιστορία, ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Δυστυχώς πολλοί μαθητές και μαθήτριες βλέπουν αυτό το μάθημα σαν μία αγγαρεία, σαν μία βαρετή απομνημόνευση. Για εμένα όμως ίσως είναι το σημαντικότερο μάθημα από όλα. Είναι εκείνο το σημείο στο οποίο ενώνεται το παρελθόν με το μέλλον και η μόνη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ναι, η γλώσσα και τα μαθηματικά θα σε βοηθήσουν να μελετήσεις και να μπορέσεις να διαβάσεις τα ιστορικά κείμενα, αλλά η κριτική ματιά είναι εκείνη που θα σου ανοίξει την πόρτα της πραγματικότητας και που θα σε κάνει αύριο-μεθαύριο έναν πολίτη αποτελεσματικό και δραστήριο και όχι ένα κοινωνικό ον αποχαυνωμένο που επιζητά πολεμικές καταστάσεις γιατί νομίζει ότι είναι παιχνίδι.

Αυτά τα λίγα θα ήθελα να γράψω επετειακά και να κλείσω με ένα μήνυμα. Μπορεί στο παρελθόν ο λαός μας να ήταν με άλλους λαούς σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Οι άνθρωποι όμως δημιουργούν τα κράτη. Η μόρφωση δημιουργεί τους ανθρώπους. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους άλλους λαούς και πάντα μέσα από συμβιβασμούς πιστεύω πως μπορούν να βρεθούν λύσεις. Ας έχουμε στο μυαλό μας τα λόγια του Ελευθέριου Βενιζέλου όμως:" Δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, μόνο εθνικά συμφέροντα". Στα πλαίσια αυτά με βάση μία φράση που ανήκει στην ιστορία πρέπει να κινηθούμε στη μελλοντική διπλωματική σκακιέρα, ώστε να αποφύγουμε τον πόλεμο σε κάθε περίπτωση μέσα από τις κατάλληλες συμμαχίες. Αλλά ακόμη και αν αυτός έρθει σε μας, να πολεμήσουμε σαν πραγματικοί ήρωες και όχι σαν θρασύδειλοι που θεωρούσαν ότι ο πόλεμος ήταν ένα παιχνίδι σε μία ηλεκτρονική πλατφόρμα!

Φυσικά και μπορεί να υπάρξει τεχνολογική εξάρτηση

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

 (Π.Ε 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 22/10/2021

Φυσικά και μπορεί να υπάρξει τεχνολογική εξάρτηση

Τα τελευταία χρόνια, και μέσα στο κύμα της πανδημίας, η χρήση των τεχνολογικών μέσων πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Μικρά παιδιά από την ηλικία του νηπιαγωγείου ακόμα ήρθαν σε επαφή με τα νέα επιτεύγματα σύγχρονης τεχνολογικής επανάστασης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Το γεγονός αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κάτι το οποίο είναι αρνητικό. Αντίθετα, μέσα σε μία εποχή απομόνωσης και αποξένωσης ήταν ένας τρόπος να έρθουμε πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους μας και τους συμμαθητές μας ή τις συμμαθήτριές μας και τους δασκάλους μας. Η τεχνολογία, όπως και όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπου, αποτελούν εργαλεία που μπορεί να έχουν διττή χρήση στη ζωή μας.

Δυστυχώς παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια πως πληθαίνουν τα συμπτώματα εξάρτησης μικρών παιδιών από ηλεκτρονικές συσκευές. Μαθητές και μαθήτριες που από πολύ νωρίς χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς να έχουν την απαραίτητη ωριμότητα, που επισκέπτονται ακατάλληλες ιστοσελίδες και που περνούν πάνω από 8 και 10 ώρες την ημέρα σε μία συσκευή, παρουσιάζουν αντιδράσεις ανάλογες με αυτές των εξαρτησιογόνων ουσιών όταν απομακρύνονται από αυτή. Τσιρίδες, κλάματα, χτυπήματα και διάφορες εμμονές είναι τα συμπτώματα που μπορούν να μας χτυπήσουν το καμπανάκι.

Λύση φυσικά δεν είναι να αφήσουμε τα παιδιά να βρεθούν εκτός τόπου και χρόνου ή ηλεκτρονικά αναλφάβητα. Λύση είναι να είμαστε δίπλα τους κατά τη διάρκεια χρήσης αυτών των συσκευών, να τους καθοδηγούμε πώς θα τις χρησιμοποιούν σωστά (παράδειγμα μέσα από εκπαιδευτικά παιχνίδια, σκάκι, παιχνίδια ενδυνάμωσης του μυαλού και ούτω καθεξής) και, όταν παρατηρούμε ότι παρουσιάζεται κάποια από τα παραπάνω γεγονότα, να λαμβάνουμε άμεσα μέτρα ακόμα και αν αυτό απαιτεί να στερηθούν για κάποιο διάστημα την αγαπημένη τους συσκευή.

Πρόκειται για ένα στοίχημα πολύ δύσκολο για τους γονείς, καθώς πολλές φορές είτε δεν υπάρχει χρόνος για να γίνει αυτό, είτε δεν έχουν ιδέα πώς να χειριστούν τις τεχνολογικές συσκευές που νιώθουν ότι έρχονται από μία άλλη εποχή, είτε θέλουν να ξεκουραστούν και επιτρέπουν στα παιδιά να ασχοληθούν με οτιδήποτε θέλουν σε μία οθόνη μόνο και μόνο για να κάνουν ησυχία.

Όταν λοιπόν χαθεί ο έλεγχος, δύσκολα ανακτάται. Φτάνουμε στην εφηβεία και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Χαζά παιχνίδια, ακατάλληλες σκηνές και ακατάλληλες πράξεις, γίνονται παραδείγματα προς μίμηση οδηγώντας και δημιουργώντας γενιές αποχαυνωμένες και καταθλιπτικά μεγαλωμένες. Νεαροί που κατουριούνται πάνω τους για μία θέση στο παιχνίδι, ακριβώς όπως κάνουν και οι άρρωστοι τζογαδόροι στο καζίνο, νεαροί και νεαρές που ξυπνούν στις 3:00 τα ξημερώματα για να μην τους καταστρέψουν τα κάστρα, νεαροί και νεαρές που έχουν σαν πρότυπο αυτούς και αυτές που με το photoshop προβάλλονται σαν τέλειοι-ες μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πόσο βάρος μπορεί να αντέξει άραγε μία παιδική και εφηβική ψυχή;

Τα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα μονοπάτια της αρετής και της κακίας που ο Ηρακλής βρήκε μία φορά μπροστά του, οι νέοι και οι νέες μας τα συναντάνε καθημερινά. Αν δεν τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν τον δρόμο της τεχνολογικής Αρετής, τότε μπροστά τους ανοίγεται μία άβυσσος που οι σειρήνες της είναι τόσο γλυκές που ακόμα και εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα πολλές φορές να τις απαρνηθούμε. Ναι λοιπόν στη χρήση της τεχνολογίας, αλλά με μέτρο, σωστή οριοθέτηση και καθοδήγηση μέχρι να μπορέσουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας.

Πώς τα παιδιά μαθαίνουν να μαθαίνουν

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

 (Π.Ε 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 6/10/2021

Η σύγχρονη εκπαίδευση είναι πλέον πολύ περισσότερο απαιτητική από αυτήν που συναντούσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα σε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών και γεγονότων μαθητές και μαθήτριες καλούνται να αναγνωρίζουν καταστάσεις και να οξύνουν την κριτική τους σκέψη καθημερινά.

Στόχος λοιπόν των εκπαιδευτικών είναι να διδάξουν στα παιδιά τον τρόπο ανακάλυψης των γεγονότων και κριτικής ανασκόπησής τους και να τους μάθουν πώς να γνωρίσουν εκείνες τις πυρηνικές γνώσεις που αργότερα θα χτίσουν πάνω τους.

Η μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιεί κάθε εκπαιδευτικός ποικίλλει. Ο στόχος όμως είναι ένας. Στο τέλος της ημέρας να μη βγάλουμε μόνο μορφωμένες προσωπικότητες, αλλά και σωστούς ανθρώπους.

Επιστρέφοντας λοιπόν στις μεθόδους, μπορούμε να πούμε ότι μία από τις καλύτερες είναι η μέθοδος της ανακαλυπτικής βιωματικής μάθησης. Εκεί τα παιδιά ανακαλύπτουν μόνα τους τα σημεία του μαθήματος και στη συνέχεια τα καταγράφουν είτε ηλεκτρονικά είτε στο χαρτί, ώστε να τα συνδυάσουν και να επιτύχουμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα μάθησης. Η επιτυχία εδώ έγκειται στο ότι τα παιδιά δεν δέχονται έτοιμη τροφή, αλλά μόνα τους με την καθοδήγηση του δασκάλου βρίσκουν τα σημαντικότερα σημεία μάθησης και μαθαίνουν φυσικά πώς να τα ανακαλύπτουν μόνα τους. Η παραπάνω διαδικασία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε μαθήματα όπως η ιστορία. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα ώστε να αναζητηθούν συγκεκριμένα σημεία μέσα από εγκυκλοπαίδειες ομαδικά ή ατομικά αφού δώσουμε τις απαραίτητες οδηγίες στα παιδιά και δεν τους αφήσουμε να αναζητούν γενικά πληροφορίες.

Μία άλλη μέθοδος που μαθαίνει στα παιδιά πώς να μαθαίνουν είναι η μέθοδος της επανάληψης. Οι αρχαίοι πρώτοι είχαν διαπιστώσει πως η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης. Επαναλαμβάνουμε συνεχώς κάποιες βασικές πυρηνικές γνώσεις μέχρι να εντυπωθούν στο μυαλό μας. Προσοχή δεν μιλάμε για στείρα απομνημόνευση αλλά για απομνημόνευση των απαραίτητων θεμελίων για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Μία τέτοια διαδικασία μπορούμε να ακολουθήσουμε στο μάθημα της έκθεσης, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Υπάρχει δυνατότητα λοιπόν οι πρώτες εκθέσεις να γραφτούν συνθετικά από τους μαθητές στην τάξη ώστε να κατανοήσουν και να επαναλάβουν πολλές φορές πώς γράφεται μία έκθεση, να διαπιστώσουν πώς είναι η δομή της, γιατί χωρίζουμε παραγράφους, πώς μπορούμε να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιο με τη χρήση επιθέτων και ούτω καθεξής. Επίσης, χρήσιμη είναι και στα μαθηματικά, καθώς η απομνημόνευση, για παράδειγμα της προπαίδειας, αποτελεί τη βάση για να προχωρήσουμε σε πιο σύνθετες διαδικασίες.

Προώθηση της μεταγνώσης, δηλαδή του να κατανοεί ο μαθητής μόνος του τι πρέπει και πώς πρέπει να το μάθει είναι και η αυτοδιόρθωση της ορθογραφίας. Οι μαθητές-τριες διορθώνουν μόνοι τους τα λάθη. Έτσι μαθαίνουν από αυτά και κάνουν κτήμα τους αρκετές λέξεις που αν τις διορθώναμε εμείς, ίσως και να μην τους έδιναν καμία σημασία.

Αυτές είναι κάποιες από τις βασικότερες στρατηγικές διδασκαλίας που μπορεί να ακολουθήσει κανείς. Σε κάθε περίπτωση είναι καλό να καλλιεργούμε στους μαθητές και τις μαθήτριες δεξιότητες οι οποίες είναι απαραίτητες στη σύγχρονη εποχή και τις οποίες μπορούν να τις προσλάβουν με κάθε τρόπο είτε αυτός εμπεριέχει τη χρήση της τεχνολογίας είτε περιέχει αποκλειστικά τη χρήση των παραδοσιακών μεθόδων. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο συνδυασμός των δύο παραπάνω μπορεί να αποφέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε πως είναι απαραίτητο να δοθεί βαρύτητα στα σημεία εκείνα που θα φανούν στους μαθητές και στις μαθήτριες χρήσιμα αύριο-μεθαύριο στην καθημερινή τους ζωή.

Θα ήταν καλό να τονίσουμε πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τον δικό του ρυθμό όπως και κάθε μέθοδος δεν είναι πάντα η κατάλληλη για όλους τους μαθητές και μαθήτριες. Εκεί ακριβώς έγκειται και το ταλέντο του δασκάλου, ώστε να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερες μεθόδους διδασκαλίας που θα είναι ικανές να καλύψουν όλους τους τύπους μαθητών και μαθητριών. Θα είναι ικανές με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο να δώσουν στα παιδιά την απαραίτητη ώθηση για να χτίσουν μελλοντικά στρατηγικές μάθησης και εκπαίδευσης του εαυτού τους, ζωτικής σημασίας για την επιτυχία τους στον στίβο της ζωής.

Ο άνθρωπος μέσα του έχει αστείρευτες δυνάμεις.

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

 (Π.Ε 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πραγματικά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία δώδεκα χρόνια στη χώρα μας, αλλά και τα όσα συμβαίνουν σε χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν απίστευτες δυσκολίες, αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για το πώς ο άνθρωπος μπορεί να ανταπεξέλθει ακόμα και στις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.

Πολλές φορές, οι ίδιοι μπορεί να νιώθουμε αδύναμοι ή να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια χωρίς να παλεύουμε περαιτέρω. Αυτό όμως μας κάνει μαλθακούς και μας οδηγεί σε μία ζωή στάσιμη. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές είναι αναγκαίο να βγάζουμε τη δύναμη που υπάρχει ακόμη και υποσυνείδητα μέσα μας και να λέμε στον εαυτό μας τη μαγική φράση: "Μπορείς και θα τα καταφέρεις". 

Η κλιματική κρίση είναι εδώ και ήρθε για να μείνει

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

 (Π.Ε 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Στην παρακάτω εικόνα φαίνεται η κατάσταση των σημερινών πυρκαγιών στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στη δυτική Ρωσία και στις βαλκανικές χώρες γενικότερα. 

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι τα πράγματα έχουν πάρει μία άσχημη τροπή. Το ανησυχητικό σε όλη αυτήν την κατάσταση είναι πως είτε κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, είτε δεν καταλαβαίνουμε το τι έρχεται.

Μας αρέσει να αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις και δεν ψάχνουμε την ουσία του προβλήματος η οποία θα μπορούσε να μας βοηθήσει πριν να είναι αργά. Εξ ου και ο κύριος Λέκκας εχθές τα είπε πολύ καλά στη συνέντευξη που έδωσε στο Open.

Το φαγητό μπορεί να είναι απόλαυση και καταστροφή ταυτόχρονα

Στην Ελλάδα το φαγητό αποτελεί στην πραγματικότητα μία ιεροτελεστία. Ειδικότερα στις παλαιότερες εποχές έφερνε κοντά όλη την οικογένεια και αποτελούσε τον χώρο συζήτησης των μελλοντικών οικογενειακών σχεδίων. Σε μεγάλο βαθμό αυτό συνεχίζει να ισχύει και σήμερα.

Στο εξωτερικό αντίθετα αποτελεί μία ενδιάμεση στάση ανάμεσα στις ώρες εργασίας. Το απόγευμα όταν έχει τελειώσει πλέον μία αγχώδης ήμερα, στρώνεται το οικογενειακό τραπέζι. Το γεγονός αυτό έχει ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα έγκειται στο ότι δεν τρώμε αργά το βράδυ, σε αντίθεση με το ελληνικό πρότυπο που σίγουρα πεινάμε ξανά μέχρι το βράδυ. Το μειονέκτημα βρίσκεται στο γεγονός πως εκείνη την ώρα και μετά το φαγητό δεν υπάρχει κάποιος χρόνος για να αξιοποιηθεί δημιουργικά παρά μόνο ελάχιστος για ξεκούραση και ύπνο.

Η Ανάσταση είναι πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε

Φέτος, για δεύτερη χρονιά, θα περάσουμε μία διαφορετική Ανάσταση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Οικογενειακά, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, είναι ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους και να βιώσουμε πραγματικά το νόημα της Ανάστασης. Μπορεί να μας λείψουν τα γλέντια και οι χοροί, τα ατελείωτα βαρελότα και πυροτεχνήματα, αλλά αυτό που δεν θα μας λείψει είναι η αγάπη και μία ζεστή αγκαλιά. Άμα τα έχεις αυτά, είναι σαν να σκάνε όλα τα πυροτεχνήματα του κόσμου μέσα σου.

Σίγουρα οι καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν κανονικές. Μπορούμε όμως να πούμε με σιγουριά πως πρόκειται για έναν δικό μας Γολγοθά, μία δική μας δοκιμασία, μία δική μας μακρά περίοδο νηστείας που δυστυχώς για πολλές οικογένειες καταλήγει στη σταύρωση. Πραγματικά απίστευτες καταστάσεις που ζει κανείς μία φορά κάθε αιώνα. 

Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς η μόνη λύση είναι η οπτική αισιοδοξίας. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια μιζέριας και κατήφειας, που θα οδηγήσουν σίγουρα σε μία παρατεταμένη περίοδο κατάθλιψης. Οφείλουμε στην ανθρώπινη φύση μας να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Οικονομικές δυσκολίες, εγκλεισμός και, το χειρότερο, ανθρώπινη απώλεια, είναι αναγκαίο να ειδωθούν από τη σκοπιά της δοκιμασίας που πάντα περιέχει η ουσία της ανθρώπινης ζωής. Μετά το πέρας αυτής της δοκιμασίας όλα είναι διαφορετικά.

Αναπόφευκτα λοιπόν οδηγούμαστε και θα οδηγούμαστε όσο ζούμε πολλές φορές σε καταστάσεις θλίψης, πόνου, απώλειας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή όμως, αν θέλουμε να ζήσουμε με παρρησία, από το να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να ατενίσουμε την Ανάσταση που πολλές φορές φαντάζει μακρινή, αλλά πάντα έρχεται στο τέλος απρόσμενα και λυτρωτικά…

Καλή Ανάσταση και καλή λευτεριά, αγαπητοί μου φίλοι και φίλες...

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση (Π.Ε. 70)

Η βία φέρνει βία, το ίδιο και η ανομία

 

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση (Π.Ε.70)

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 19/3/2020

Τα όσα διαδραματίστηκαν χθες και τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα, το μόνο που προκαλούν είναι θλίψη και στεναχώρια. Για άλλη μία φορά αποδεικνύουμε πόσο ανώριμοι είμαστε σαν κοινωνικά όντα και ότι σε μεγάλο βαθμό φταίμε εμείς οι ίδιοι για την κατάντια στην οποία έχουμε καταπέσει.

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τη βία. Η τελευταία σε όλα τα επίπεδα είναι ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μία κοινωνία. Σαπίζει το παρόν της, προκαλεί οργή, διαταράσσει τον κοινωνικό ιστό και θρυμματίζει σε πολλές χιλιάδες κομματάκια τα θεμέλιά της, θέτοντας το μέλλον της εν αμφιβόλω. Συνήθως η βία αποτελεί την αφορμή για το ξέσπασμα. Οι αιτίες φυσικά είναι βαθύτερες, διατρέχουν οριζόντια διάφορες κοινωνικές ομάδες και έχουνε χαρακτήρα διαχρονικό.

Θέλει θάρρος και παρρησία να πας κόντρα στον εαυτό σου!

Πολλές φορές βρισκόμαστε στη ζωή μας μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Δεν είναι απαραίτητο να είναι σαν αυτό που βρέθηκε ο Ηρακλής και να αφορά την αρετή και την κακία, αλλά μπορεί να πρόκειται για δύο επιλογές, μία εύκολη και μία πιο δύσκολη.

Από τα δυσκολότερα πράγματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι ο έλεγχος του συναισθημάτων του. Ζήλια, φοβία, υπέρμετρος ενθουσιασμός και ούτω καθεξής μπορεί να οδηγήσουν σε ατραπούς που δύσκολα θα έχουν επιστροφή. Όταν καλούμαστε να πάρουμε μία απόφαση αρκετά σημαντική για εμάς και τους άλλους, πρέπει να σκεφτόμαστε δύο και τρεις φορές και να μην την παίρνουμε ελαφρά τη καρδία. Είναι αναγκαίο να σταθμίζουμε όλους τους παράγοντες, όχι μόνο με τα τωρινά δεδομένα αλλά και με μία ιστορική αναδρομή των όσων έχουμε πράξει και έχουμε περάσει.

Περπατήστε, κάνει καλό.

 Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Πολλές έρευνες έχουν δείξει πως τα οφέλη της σωματικής άσκησης είναι πολλαπλά και γίνονται γρήγορα εμφανή. Οι σημερινές συνθήκες ζωής, στην εποχή των τηλεοράσεων και των υπολογιστών, μας έχουν οδηγήσει σε μία κατάσταση που δε συνάδει με τη φυσική μας εξέλιξη. Μία κατάσταση ακινησίας, μαλθακότητας και αποχής μας από τον φυσικό κόσμο.

Οφείλουμε να γνωρίζουμε λοιπόν πως η κατάσταση αυτή δεν υπάρχει στα γονίδιά μας και ως εκ τούτου οι συνέπειές της για τη μελλοντική πορεία της ζωής μας, μπορεί να είναι άκρως αρνητικές τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο. Από τη στιγμή που θα κάνουμε το πρώτο βήμα σε αυτόν τον κόσμο, μέχρι τη στιγμή που θα μας συνοδεύει το μπαστούνι, βασιζόμαστε στα πόδια μας. Τα συγκεκριμένα μέρη του σώματός μας έχουνε σχηματοποιηθεί έτσι σε βάθος χρόνου και αποτελούν εξελικτικά ένα σημαντικό εργαλείο για την επιβίωσή μας και την υγεία μας. Δε γνωρίζω αν στο μέλλον και λόγω των συνθηκών η κατάσταση αυτή θα μεταβληθεί και θα οδηγηθούμε σε μία ατροφία, όπως συνέβη με τα μικρά χέρια που είχαν οι δεινόσαυροι, αλλά προς το παρόν είμαστε εδώ και πρέπει να προσέξουμε.

Αισιοδοξείτε! Το 2021 έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι καλύτερο…

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 5/1/2020

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Όταν οι άνθρωποι βιώσουν μία μεγάλη δυσκολία, μία έντονη δοκιμασία, τότε είναι λογικό η ψυχολογία τους να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό προς την αρνητική κατεύθυνση. 

Σε τέτοιες καταστάσεις οδηγούμαστε σε αυτό που ονομάζουμε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, καθώς οτιδήποτε δύσκολο και επικίνδυνο είναι να μας συμβεί θεωρούμε ότι οφείλεται πλέον στην κακοδαιμονία μας και στην κακή μοίρα που μας κυνηγάει το τελευταίο διάστημα. Κάτι τέτοιο παρατηρούμε στις μέρες μας σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν ότι το 2021 θα είναι ακόμη χειρότερο. Έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να επικαλούνται τον Νοστράδαμο και να λένε πως θα έχουμε πτώση από αστεροειδείς στη Γη ή ότι θα μας επιτεθούν ζόμπι και ούτω καθεξής. 

Ποτέ μην ξεχάσετε πόσο υπέροχοι πραγματικά είστε…

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70 Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 29/1/2021

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Μέσα στο άγχος των ημερών και στις αποφράδες στιγμές που ζούμε, το μυαλό πολλές φορές επιμένει να κολλάει σε πράγματα και καταστάσεις που είναι ανούσια και μικρή σημασία έχουν για το βίο που διάγουμε. 

Από την αρχαιότητα ακόμη η αυτογνωσία αποτελούσε ένα απαραίτητο προσόν για να μπορέσει κανείς να ξεχωρίσει και να ευτυχήσει στη ζωή του. Στη σημερινή εποχή, πολλές φορές βασιζόμαστε σε μία πλαστή πραγματικότητα, εικονική και επηρεαζόμαστε σφόδρα απ' όσα βλέπουμε και διαβάζουμε στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες και στην τηλεόραση. 

Βοηθήστε τα παιδιά σας και τον εαυτό σας να γίνουν πιο δημιουργικά κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 24/12/2020

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Αναμφισβήτητα, οι καταστάσεις που ζούμε τον τελευταίο χρόνο είναι πρωτόγνωρες και ασυνήθιστες. Γεγονότα που συμβαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια και είναι πραγματικό λαχείο αν σου τύχουν κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αισιόδοξο και δημιουργικό ον. Αυτό οφείλεται φυσικά στη διαδικασία της εξέλιξης, η οποία πέρα από όλες τις άλλες δεξιότητες, απαραίτητες για την επιβίωση και την αναπαραγωγή, έχει προσφέρει και αυτές, ώστε, παρά τις δυσκολίες και τον διαρκή αγώνα που εμπεριέχει η ύπαρξη σε αυτόν τον πλανήτη, να μπορούμε να προοδεύουμε και να αγαπάμε τη ζωή επιζητώντας διαρκώς να την επεκτείνουμε.

Πρέπει και μπορούμε να διδάσκουμε τα πάντα σε όλους τους ανθρώπους

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 11/12/2020

Γράφοντας το σημερινό μου άρθρο σκεφτόμουν πως αυτή η ρήση του Κομένιου είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε μία εποχή όπου τα φαινόμενα ακραίων πολιτικών και ακραίων φωνών εντείνονται, παρά τη δυνατότητα που δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μιλάει κανείς πιο ελεύθερα, στο τέλος της ημέρας ακούγονται μόνο αυτοί οι οποίοι τσιρίζουν και εκστομίζουν κορώνες.

Δώστε χρόνο στα παιδιά σας να αποδείξουν την αξία τους

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

*

Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 6/11/2020

Αν κάτι έχω καταλάβει αυτά τα 11 χρόνια που δουλεύω στον χώρο της εκπαίδευσης, έναν χώρο που ο ίδιος επέλεξα έχοντας μπροστά μου πολλαπλές επιλογές και ακολουθώντας το όνειρό μου, είναι πως κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του και συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Η αποτυχία οδηγεί στην επιτυχία

 Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 20/10/2020

Ο φόβος μας για το λάθος είναι διαχρονικός και πανανθρώπινος. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα κάνουμε κάτι το οποίο δεν θα έχει αίσιο αποτέλεσμα, δε θα πιάσουμε τους στόχους μας, οι ιδέες μας θα αποδειχθούν σκάρτες ή θα αποτύχουμε σε οτιδήποτε κάνουμε.

Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όμως, πως από όλους τους παραπάνω φόβους πηγάζει τελικά η ίδια η επιτυχία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεγάλοι εφευρέτες, ρήτορες, άνθρωποι που σήμερα έχουν δισεκατομμύρια χάρη στις εφευρέσεις τους και σπουδαίοι καλλιτέχνες, πριν γίνουν πασίγνωστοι, πέρασαν από χιλιάδες κύματα, δυσκολίες αφάνταστες και απορρίψεις, που πολλές φορές τους έφτασαν στα όρια της αντοχής τους.

Οι μορφές της αποτυχίας μπορούν να έχουν τριπλή διάσταση:

Η πρώτη αφορά την αλλαγή πλεύσης. Όταν κάτι δεν πάει όπως το θέλουμε και συνεχώς παρουσιάζει δυσλειτουργίες, τότε πολλές φορές ο οργανισμός μας αναγκάζεται να προσαρμοστεί, να ψάξει νέες διεξόδους και μονοπάτια, που μπορούν να μας οδηγήσουν προς τη σωστή κατεύθυνση και να επιλύσουν όλα τα ζητήματα που τόσο καιρό μας ταλανίζουν. Ενδεικτικό του παραπάνω είναι ότι πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι, όπως ο Βill Gates, εγκατέλειψαν τον κόσμο των σπουδών και ασχολήθηκαν με κάτι καινούριο στο οποίο διέπρεψαν.

Η δεύτερη όψη έχει να κάνει με τις εμπειρίες που αποκτάμε και τα μαθήματα που παίρνουμε μέσα από το φάσμα της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών μας. Σαφέστατα γινόμαστε πιο έμπειροι και δυνατότεροι, καθώς τα εμπόδια εξασκούν τις ικανότητές μας για να φτάσουμε τελικά στην υπερπηδήσή τους. Αν το σκεφτούμε, όλη μας η ζωή είναι ένα συνονθύλευμα επιτυχιών και αποτυχιών και το αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας κρίνεται από το πού θα γείρει η ζυγαριά περισσότερο. Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος που με τη στάση του μας έδωσε να καταλάβουμε πως ακόμη και μέσα από το λάθος που έκαναν να τον καταδικάσουν σε θάνατο, στο τέλος της ημέρας ο κόσμος κατέληξε σοφότερος.

Η τρίτη και τελευταία διάσταση έχει να κάνει με την εσωτερική μας δύναμη. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι συνεχείς αποτυχίες μπορούν να μας κάνουν απίστευτα δυνατούς ή να μας καταποντίσουν. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την εσωτερική ιδιοσυγκρασία μας, αλλά και από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Αμερική, το να αποτύχεις θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό. Σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία με την οποία μπορείς να σηκωθείς ξανά και να αποδείξεις την αξία σου. Υπάρχουν και περιβάλλοντα όμως τα οποία είναι εξόχως τοξικά και δυσκολεύουν πάρα πολύ τα πράγματα. Αυτό δε σημαίνει πως και πάλι μπορεί αυτός που το επιθυμεί βαθιά να διαπρέψει και να οδηγηθεί στην κορυφή του επιπέδου της κοινωνίας στον τομέα με τον οποίο θα ασχοληθεί.

Σε γενικές γραμμές το συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι πως η μεμψιμοιρία και η πρόωρη εγκατάλειψη αποτελούν δύο δεινά τα οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει. Εφόσον όμως το καταφέρει, οι ορίζοντες που ανοίγονται μετά μπροστά του είναι πραγματικά τεράστιοι και καθαροί. Στόχος των εκπαιδευτικών είναι να καλλιεργήσουν στους μικρούς μαθητές και μαθήτριες δεξιότητες και να τους εξοπλίσουν με τα απαραίτητα εφόδια που θα κάνουν το λάθος ένα απαραίτητο όπλο αντιστροφής της κατάστασης και όχι ένα όπλο υποτίμησης και εγκατάλειψης της προσπάθειας των μαθητών.