Του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, αλλά και δε γέλασε ποτέ.

 Του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, αλλά και δε γέλασε ποτέ.

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πολλές φορές ο ορθολογισμός στην οικονομική επιστήμη πάει περίπατο. Αυτό φυσικά ισχύει για πολλά πράγματα στη ζωή και όχι μόνο για τα οικονομικά.

Υπάρχει λοιπόν μία φράση που λένε πολλοί χρηματιστές: "του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ". Μπορούμε να συμφωνήσουμε μόνο κατά το ήμισυ, όσον αφορά το παραπάνω. Σαφέστατα, αν έχουμε επενδύσει σε μία μετοχή που δεν πάει καλά, η εταιρεία παρουσιάζει συνέχεια ζημιές, ο δανεισμός αυξάνεται και οι πωλήσεις συρρικνώνονται, τότε δεν μας μένει άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουμε το καράβι πριν βυθιστεί. Όσο νωρίτερα το κάνουμε, τόσο λιγότερες ζημιές θα πληρώσουμε. Αν αργήσουμε πολύ, οι πιθανότητες να έχουμε ολική απώλεια κεφαλαίων, θέτοντας σε κίνδυνο όλο τον οικονομικό μας σχεδιασμό, αυξάνονται. Τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται κυρίως όταν επενδύουμε σε θέσεις με υψηλό ρίσκο και γνωρίζουμε εκ των προτέρων τον κίνδυνο της επένδυσής μας. Στις περιπτώσεις αυτές μια εντολή stop loss, ίσως είναι και επιβεβλημένη. Επίσης αν κανείς έχει δανειστεί για να αγοράσει ή να πουλήσει μετοχές, τότε είναι αναγκασμένος να δουλέψει με γρήγορο κέρδος. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι θα δουλέψει με γρήγορη απώλεια. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και σε περίπτωση κυκλικών μετοχών, όπου συνήθως η απότομη άνοδος διαρκεί έξι μήνες με έναν χρόνο και μετά η τιμή προσαρμόζεται και πάλι στην πραγματικότητα.

Αν η οπτική σας βρίσκεται όμως σε μακροπρόθεσμες δυνατές μετοχές με καλές μερισματικές αποδόσεις και υγιείς ισολογισμούς, τότε το πιθανότερο είναι η μάνα σας να κλάψει παρά να γελάσει. Να κλάψει όχι από τις ζημιές, αλλά από την τεράστια απώλεια εν δυνάμει κερδών που θα έχετε. Τα πράγματα είναι απλά. Αν έχουμε μία μετοχή που δεν κάνει μεγάλες μεταβολές στην τιμή, και έχει μία μερισματική απόδοση που είναι ίση ή ξεπερνά τον πληθωρισμό, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα το να δουλεύουμε με 10% ή 20%. Η απόδοση που θα έχουμε μακροπρόθεσμο μόνο από τα μερίσματα, ξεπερνά κατά πολύ αυτό το ποσοστό. Σε αυτή την περίπτωση οι γρήγορες συναλλαγές το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ροκανίσουν γρηγορότερα το κεφάλαιό μας λόγω των προμηθειών. Το παραπάνω βέβαια ισχύει και σε περίπτωση όπου έχουμε επενδύσει αντιθετικά σε μία μετοχή η οποία έχει πιεστεί, για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά δεν είναι υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Εδώ χρειάζεται πολλή υπομονή και χρειάζεται να μη βιαστούμε όταν ξεκινήσει το ανοδικό κανάλι. Εξυπακούεται ότι πρέπει να περιμένουμε να πουλήσουμε στην τελική τρέλα. Ο πόνος που θα υποστούμε αν βλέπουμε τη μετοχή να ανεβαίνει και εμείς να είμαστε έξω, ενώ είχαμε μία καλή θέση μέσα, είναι πολύ μεγαλύτερος ακόμα και από αυτόν της ζημιάς. Πιστέψτε με…

Αυτά έχουμε να σημειώσουμε για σήμερα και το γεγονός πως όταν χρησιμοποιούμε εκφράσεις, παροιμίες ή οτιδήποτε άλλο να γνωρίζουμε πως για κάθε μία ρήση υπάρχει και η αντίθετή της. Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την πεποίθησή μου πως η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση και πως δεν υπάρχει απόλυτη συνταγή για την επιτυχία. Το μόνο που μετράει είναι στο τέλος της ημέρας να είμαστε κερδισμένοι σε έναν κόσμο που οι περισσότεροι χάνουν…

Η υπομονή και η επιμονή είναι οι καλύτερες δεξιότητες που μπορούμε να καλλιεργήσουμε

 Η υπομονή και η επιμονή είναι οι καλύτερες δεξιότητες που μπορούμε να καλλιεργήσουμε

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια, με όσα συμβαίνουν γύρω μας και με την ταχύτητα που τρέχουν οι εξελίξεις στον κόσμο, τα πράγματα κινούνται με τέτοιο ρυθμό που δεν προλαβαίνουμε ούτε να τα αφομιώσουμε πλήρως.

Πολλές φορές λοιπόν, νιώθουμε έναν βρόχο στον λαιμό μας τον οποίο δεν ξέρουμε πώς μπορούμε να κόψουμε. Για να έχουμε επιτυχία σε οτιδήποτε κάνουμε, αλλά και να αντέχουμε στις κακουχίες, χρειάζεται να καλλιεργήσουμε δύο δεξιότητες απαραίτητες για τη ζωή μας και την εξέλιξή της σε θετικό πλάνο. Είναι η επιμονή και η υπομονή.

Η επιμονή υπάρχει μέσα μας από τη μικρότερη ηλικία. Μπορεί κανείς να δει τα βρέφη ή τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να διεκδικούν και να επιμένουν σε αυτό που θέλουν ενστικτωδώς. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με τα παιδιά και τους εφήβους. Μεγαλώνοντας και υπό το βάρος των υποχρεώσεών μας, πολλές φορές αμελούμε να επιμείνουμε σε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Αποτέλεσμα είναι μία γρήγορη απογοήτευση, εγκατάλειψη των προσπαθειών μας για κάτι καλύτερο και στο τέλος της ημέρας ματαίωση όλων όσων σχεδιάζουμε. Η επιμονή μπορεί να αφορά πληθώρα ζητημάτων στην καθημερινή μας ζωή. Μπορεί να χρειαστεί να επιμείνουμε ξανά και ξανά, ώστε να πετύχουμε στη δουλειά μας, να κερδίσουμε τη γυναίκα μας, να γίνουμε καλοί στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου μας και γενικότερα να διακριθούμε με όσα καταπιανόμαστε.

Θα ήθελα να σημειώσω εδώ βέβαια ότι η επιμονή στο λάθος μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή. Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά και φταίμε εμείς για αυτό, είναι αναγκαίο να προσαρμοζόμαστε άμεσα και να στρίβουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μετά πρέπει να επιμείνουμε προς εκείνη την πορεία. Έχουμε δει ανθρώπους να καταστρέφονται επειδή επιμένουν να παίζουν τυχερά παιχνίδια ή επειδή επιμένουν στα πάθη τους. Το βράδυ λοιπόν πριν πέσουμε στο κρεβάτι μας μπορούμε να φτιάξουμε μία λίστα με όλα εκείνα τα ζητήματα στα οποία πραγματικά πρέπει να επιμείνουμε, ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και κατά τη διάρκεια της άθλησής μας, όπου το μυαλό μας καθαρίζει και μπορούμε να πάρουμε σοφότερες αποφάσεις.

Η δεύτερη και εξόχως σημαντική δεξιότητα είναι η υπομονή. Η επιμονή με την υπομονή είναι αδερφάκια. Πάνε μαζί και συνήθως όποιος ή οποία διαθέτει τη μια, διαθέτει και την άλλη. Για να έχεις επιμονή χρειάζεσαι υπομονή και για να έχεις υπομονή χρειάζεσαι επιμονή. Δεν γίνεται να σου λείπει το ένα από τα δύο. Οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι πραγματικά αστείρευτες και μπορεί να υπομένει τα πάντα. Πραγματικά κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να κάνει μέχρι να το διαπιστώσει ο ίδιος. Επειδή όμως αυτό μπορεί να αργήσει, χρειάζεται υπομονή ώστε να φανούν τα αποτελέσματα της επιμονής. Η υπομονή είναι χάρισμα το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει τόσο στον οικονομικό μας βίο όσο και στην καθημερινή μας οικογενειακή, και όχι μόνο, ζωή.

Οι δάσκαλοι έχει αποδειχθεί πως χρειάζονται τεράστια αποθέματα υπομονής και αυτό τους κάνει καλούς και σε πολλά άλλα πράγματα. Σε μία πρόσφατη έρευνα αποδείχθηκε ότι όσοι εκπαιδευτικοί ασχολούνταν με το χρηματιστήριο, είχαν καλύτερες επιδόσεις στις επενδύσεις τους επειδή ακριβώς είχαν την υπομονή να περιμένουν να ωριμάσουν και να γευτούν τις επιτυχίες τους. Καλύτερες ακόμα και από αυτούς που ασχολούνται με τα χρηματοπιστωτικά, καθώς το άγχος για το γρήγορο κέρδος τούς οδηγεί πολλές φορές σε λάθος συναλλαγές. Την ίδια στιγμή στη σημερινή εποχή έχει χαθεί πλέον η υπομονή ανάμεσα στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα τα διαζύγια να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η υπομονή στον δρόμο, στους χώρους εργασίας πνέει τα λοίσθια και οι εντάσεις αυξάνονται συνεχώς. Γενικά ο λαός μας δεν φημίζεται για την υπομονή του.

Καταλήγοντας, θα ήθελα να σημειώσω πως η επιτυχία στη ζωή μας εξαρτάται πολύ από όλα τα παραπάνω. Συνήθως οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που επιμένουν και έχουν την υπομονή να γευτούν τους καρπούς των επιτυχιών τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το ψάρεμα. Είναι μία μικρογραφία της ίδιας της ζωής. Αυτός-ή που επιμένει και ψάχνεται, αυτός που έχει την υπομονή να περιμένει, είναι και αυτός που στο τέλος βγάζει το ψάρι. Οι υπόλοιποι-ες απλά μένουν να τον κοιτούν…

Το 2023 δοκιμάστε να αλλάξετε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σας

Το 2023 δοκιμάστε να αλλάξετε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Το έτος που μας αποχαιρετά ήταν ιδιαίτερο και, όπως και τα προηγούμενα, γεμάτο αναπάντεχες εξελίξεις. Ο πόλεμος που ξέσπασε στην Ουκρανία ανέτρεψε πολλά από τα δεδομένα, όπως είχαν προγραμματιστεί, αλλά δεν μετέβαλε τελείως την κατάσταση στη χώρα.

Το 2022 όμως υπήρξαν πολλά δυσάρεστα γεγονότα που αφορούσαν τον κοινωνικό ιστό και τη λειτουργία του γενικότερα. Η βία κατά των γυναικών, ο ενδοσχολικός εκφοβισμός που πλέον τείνει να βγει έξω από το σχολείο και γιγαντώνεται συνεχώς, η συνεχής περιβαλλοντική επιβάρυνση, αλλά και το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού διαλόγου εξακολουθούν να μας δίνουν σημάδια μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε παρακμή διαρκείας και οδεύει ολοταχώς προς το σημείο μηδέν έχοντας εξάρσεις και υφέσεις. Η κατεύθυνση όμως είναι μία.

Η αλήθεια είναι πως η χώρα μας βγάζει λαμπρούς επιστήμονες, οι οποίοι στο εξωτερικό διαπρέπουν και μας κάνουν γνωστούς παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή όμως η ίδια η χώρα που τους ανατρέφει και τους ετοιμάζει, αδυνατεί να αξιοποιήσει τις δεξιότητές τους, ενώ γεννάει ως επί το πλείστον μορφωμένους ανθρώπους, αλλά χωρίς παιδεία. Μπορεί να έχουμε πολλές και διάφορες γνώσεις, δεν έχουμε μάθει ακόμα όμως να τηρούμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας από εδώ και από εκεί, να μην μουτζουρώνουμε όποιον τοίχο βρίσκουμε, να μη λεηλατούμε τη δημόσια περιουσία, να κάνουμε αποτελεσματικό διάλογο και γενικά να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Σε πολλές χώρες προηγμένες όλα τα παραπάνω αποτελούν κάτι το αυτονόητο. Στη δική μας είναι το ζητούμενο.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι για να αλλάξουμε την κοινωνία μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς δημιουργούμε αυτό που ονομάζεται κράτος και πολιτεία και σαν μεμονωμένα άτομα παράγουμε ένα αποτέλεσμα, όπως ακριβώς τα άτομα ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα αντικείμενο. Όταν υπάρχουν παραφωνίες, σίγουρα το αποτέλεσμα δε θα είναι το επιθυμητό. Το νέο έτος ας σταματήσουμε λοιπόν να γκρινιάζουμε για τα πάντα, ας δούμε τα αρνητικά του εαυτού μας, ας προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε και στη συνέχεια όλα θα πάνε καλύτερα.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να αποδώσουμε τον μέγιστο σεβασμό στους δασκάλους που γαλουχούν τα παιδιά μας και να τους βοηθήσουμε στο έργο τους βάζοντας όρια στους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας. Πρώτα θα δώσουμε εμείς το παράδειγμα, πρώτα θα διορθώσουμε εμείς τα κακώς κείμενα του εαυτού μας και στη συνέχεια είναι σίγουρο πως το παιδί θα μας μιμηθεί και θα ακολουθήσει την πορεία μας. Ο λαός μας το λέει αυτό με μία παροιμία πολύ σοφή: "Με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις". Να είστε σίγουροι πως αν δεν αλλάξετε εσείς, δεν πρόκειται να αλλάξουν και τα παιδιά σας, οτιδήποτε και να κάνει ο δάσκαλος με τον οποίο κάθονται μαζί στο σχολείο.

Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως οι παθογένειες είναι χρόνια ριζωμένες και είναι πολύ δύσκολο κανείς είτε να τις κόψει σε βάθος είτε να τις μπολιάσει με κάτι καινούργιο που θα τις μεταλλάξουν σε κάτι νέο, ομορφότερο και καλύτερο. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τη ζωή τους εθελοντικά και όχι μόνο, ώστε να βάλουν ένα λιθαράκι στη βελτίωση του κοινωνικού οικοδομήματος. Δυστυχώς είναι η φωτεινή εξαίρεση σε έναν κανόνα που δεκαετίες ολόκληρες δε λέει να αλλάξει. Τα πράγματα χειροτερεύουν πλέον με τη βοήθεια της τεχνολογίας που αντί να λειτουργεί ως ένα βελτιωτικό στη συγκόλληση του κοινωνικού ιστού, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά παράγοντας πρότυπα που για τα παιδιά κάθε άλλο παρά θετικά είναι.

Στην κοινωνία της ελευθερίας που ζούμε, ο καθένας και η καθεμία από εμάς παίρνει έναν δρόμο που δεν του τον ορίζει κάποια κυρίαρχη δύναμη αλλά τον επιλέγει ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει φυσικά μέσα στις ευκαιρίες που δίνει η εκάστοτε χώρα στους πολίτες της. Η ελευθερία αυτή δεν είναι δεδομένη και κατακτήθηκε με πολλούς αγώνες. Οφείλουμε λοιπόν να την προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού και να την αξιοποιήσουμε, ώστε να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση κινδυνεύουμε μελλοντικά να βρεθεί κάποιος καλοθελητής και να προσπαθήσει να μας βελτιώσει ο ίδιος με το ζόρι και ανάλογα με τα δικά του πρότυπα…

Αυτό λοιπόν που θέλω να ευχηθώ σε όλους και όλες σας για τη νέα χρονιά είναι υγεία, το βασικότερο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, τύχη, χωρίς αυτή κακά τα ψέματα δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, πολλή προσπάθεια και δουλειά, απαραίτητη πρώτα για τον εαυτό μας και στη συνέχεια για το σύνολο και εσωτερική ενδοσκόπηση. Η τελευταία θα μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να έχουμε λιγότερο άγχος, να γίνουμε καλύτεροι γονείς, να σεβόμαστε περισσότερο το περιβάλλον και τον πλανήτη που ζούμε και φυσικά να βελτιώσουμε το επίπεδο της παιδείας στην Ελλάδα που είναι πλέον και το ζητούμενο.

Χρόνια πολλά

Καλή χρονιά

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε: 70)

Μη φοβάστε να δοκιμάσετε νέα πράγματα στη ζωή σας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 13/1/2023

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Μη φοβάστε να δοκιμάσετε νέα πράγματα στη ζωή σας

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι μένουμε σταθερά παγιωμένοι σε καταστάσεις και εμπειρίες. Αυτό είναι λογικό, καθώς όλοι αναζητούμε την ασφάλεια και τη σιγουριά που προσφέρει μία μόνιμη κατάσταση.

Τι γίνεται όμως όταν αποφασίσουμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει; Σίγουρα η αλλαγή είναι πάντα επώδυνη, αλλά και πολλές φορές ωφέλιμη. Στην αρχή υπάρχει πιθανότητα να απογοητευτούμε, καθώς δεν θα τα καταφέρνουμε όπως θέλουμε. Δεν πρέπει όμως με τίποτα να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Χρειάζεται σκληρή δουλειά, μελέτη, θυσία προσωπικού χρόνου ακόμη και νύχτες αϋπνίας, ώσπου να βρούμε τι κάνουμε λάθος.

Η έτοιμη τροφή μπορεί να μας προσφέρει μία προσωρινή χαρά. Μπορεί να μας δώσει και μία πρόσκαιρη αρχική επιτυχία, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα όμως να διαρκέσει. Αν δεν προσπαθήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις και δεν αφιερώσουμε ώρες, δεν πρόκειται να έχουμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα σε οτιδήποτε νέο και να δοκιμάσουμε. Η αναζήτηση των ταλέντων μας και των χαρισμάτων μας είναι μία κατάσταση που κρατάει δια βίου. Κάθε άνθρωπος στη ζωή του περνάει πολλές και διαφορετικές φάσεις. Σε κάποιες από αυτές θα κατασταλάξει κάπου, σε κάποιες άλλες απλά θα τις δοκιμάσει και θα προχωρήσει παρακάτω. Τι θα συμβεί όμως αν δεν δοκιμάσει ποτέ τίποτα; Είναι πολύ εύκολο όταν καθόμαστε στον καναπέ μας να ασκούμε το εθνικό μας άθλημα που δεν είναι άλλο από την κριτική. Να ζηλεύουμε τους άλλους για αυτά που έχουν πετύχει χωρίς να σκεφτούμε αν μπορούμε να τα κάνουμε και εμείς.

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ μέσα από αυτά τα λίγα χρόνια στα οποία ζω είναι πως, εάν είναι κάτι ανθρωπίνως δυνατόν, μπορείς να το κάνεις και εσύ. Δεν έχει σημασία πότε θα ξεκινήσεις, αλλά να ξεκινήσεις. Μπορεί να μετανιώσεις που άργησες. Η χαρά που θα πάρεις όμως από τα επιτεύγματα στη συνέχεια θα είναι απύθμενη και θα καλύψει αυτό το μικρό χαμένο διάστημα. Αφήστε λοιπόν τις τηλεοράσεις και τις οθόνες και βγείτε έξω, ανακαλύψτε και δοκιμάστε νέα πράγματα και νέες εμπειρίες. Θέλετε αυτά να αφορούν τον αθλητισμό, θέλετε να αφορούν τη μουσική, θέλετε να αφορούν κοινωνικές εκδηλώσεις, οτιδήποτε θέλετε, απλά σηκωθείτε από το καθιστικό σας…

Κλείνοντας καλό είναι να θυμόμαστε πάντα πως δεν υπάρχει παρθενογένεση. Άρα μαθαίνω εγώ από εσάς και εσείς μαθαίνετε από εμένα. Έτσι προχωράει η ζωή και έτσι προχωράμε όλοι μαζί μπροστά. Σαφέστατα θα υπάρξουν κάποιες στιγμές που μπορεί να βρείτε κάτι που να μην το έχει κάνει κανείς άλλος. Αξιοποιήστε το κατάλληλα, αλλά και μοιραστείτε το με τους υπόλοιπους. Στο τέλος της ημέρας θα βγείτε κερδισμένοι παρά χαμένοι…

Τα σχολεία ανοίγουν ξανά. Τα παιδιά είναι έτοιμα, οι γονείς;

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 30/09/2022

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Τα σχολεία ανοίγουν ξανά. Τα παιδιά είναι έτοιμα, οι γονείς;

Μία νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε. Μικροί και μεγάλοι περιμένουν με ανυπομονησία τα όσα θα διαδραματιστούν αυτό το σχολικό έτος. Όπως είναι λογικό, οι μικρότεροι μαθητές, έχουν άγχος για το νέο περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν. Οι μεγαλύτεροι σκέφτονται τις αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν καθώς μεγαλώνει κανείς.

Τα παιδιά όμως προσαρμόζονται σε όλες τις καταστάσεις γρήγορα και εύκολα σε αντίθεση με τους ενήλικες που όσο μεγαλώνουν αλλοιώνεται η ιδιότητα της προσαρμογής. Καθώς τα χρόνια περνούν, είναι λογικό ο άνθρωπος να μην επιθυμεί πολλές αλλαγές και να θέλει σιγουριά και ασφάλεια. Σε έναν χώρο, όπως είναι το σχολείο, όπου υπάρχουν καθημερινά δεκάδες μεταβλητές, αυτό είναι λογικό να προκαλεί άγχος στους γονείς σε βαθμό μεγαλύτερο και από αυτό που έχουν οι μαθητές και οι μαθήτριες.

Καθοριστικό ρόλο στο σημείο αυτό πρέπει να παίξουν οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι μέσα από τη σωστή διαχείριση και ενημέρωση των γονέων, θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν κάποια πράγματα και να περιορίσουν τις ανησυχίες τους. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο δάσκαλος της τάξης να είναι ανοιχτός σε σκέψεις και ιδέες χωρίς παρωπίδες, αλλά ταυτόχρονα να οριοθετεί και τη γραμμή εκείνη που δεν επιτρέπει παρεμβάσεις στη δουλειά του και στο παιδαγωγικό του έργο.

Κάποιες συμβουλές λοιπόν που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε στο σημερινό άρθρο και είναι ικανές να περιορίσουν το άγχος των γονέων είναι οι εξής:

Αφήστε τα παιδιά να ωριμάσουν και μην τα πιέζετε υπερβολικά. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Βοηθήστε τα να προσαρμοστούν σε όλες τις καταστάσεις. Είτε αυτές απαιτούν περισσότερη δουλειά είτε περισσότερη χαλαρότητα. Όσο πιο μικροί αποκτήσουμε την παραπάνω δεξιότητα, τόσο μεγαλώνοντας θα αντιμετωπίσουμε λιγότερα προβλήματα.

Μην είστε όμως και υπερβολικά χαλαροί, γιατί τότε θα το εκμεταλλευτούν και τα αποτελέσματα στο τέλος θα σας προκαλέσουν μεγαλύτερο άγχος. Κρατήστε το μέτρο σε όλα τα πράγματα στη ζωή σας, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες.

Κάθε αρνητική κατάσταση που προκύπτει στην τάξη, στο διάλειμμα ή κατά τη διάρκεια της φυσικής αγωγής, δεν είναι ενδοσχολική βία. Ενδοσχολική βία σημαίνει να μη θέλει ο μαθητής να έρθει στο σχολείο γιατί καθημερινά δέχεται λεκτικά και σωματικά χτυπήματα. Αυτό δεν είναι εύκολο στο δημοτικό να συμβεί, καθώς οι μαθητές και μαθήτριες είναι πιο αγνοί, ενώ συνήθως υπάρχει και υπεύθυνος εκπαιδευτικός στην τάξη που περνάει ώρες εκεί και διαπιστώνει καταστάσεις.

Μην αγχώνεστε για τις συζητήσεις στα παιχνίδια και τις διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν στο σχολείο. Το σχολείο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας. Είναι λογικό λοιπόν να αφήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες να διαφωνήσουν, να διαχειριστούν καταστάσεις μόνοι τους με τη σωστή καθοδήγηση των εκπαιδευτικών.

Αφήστε τις έριδες που μπορεί να έχετε, για οποιαδήποτε λόγο, με άλλους γονείς του τμήματος έξω από το σχολικό περιβάλλον. Το μόνο που μπορεί να καταφέρετε είναι να προκαλέσετε μεγαλύτερα προβλήματα στο ίδιο σας το παιδί και να κάνετε δυσκολότερο το έργο του εκπαιδευτικού.

Βάλτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και κρατήστε το σταθερό. Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγετε τις απρόσμενες καταστάσεις και τις διαφωνίες που προκαλούν εντάσεις.

Απολαύστε τις στιγμές χαλάρωσης, όταν σας δίνονται, και αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας.

Κόψτε κάθε γκρίνια από την αρχή. Κάντε ξεκάθαρα ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μεγάλων και των μικρών. Μην μπαίνετε σε συζητήσεις χωρίς νόημα καθώς θα γεμίσετε με άγχος.

Να τηρείτε με σαφήνεια τα όρια στην οικογένεια. Είναι καλό και ασφαλές για τα παιδιά να γνωρίζουν ποιος είναι ο μεγάλος και ποιος ο μικρός στο σπίτι.

Όταν συμβαίνουν αρνητικές καταστάσεις που οφείλονται στα παιδιά σας, εξηγήστε τους πως υπάρχουν ανάλογες συνέπειες. Για παράδειγμα, αν σπάσουν ένα βάζο από τα νεύρα τους, θα πρέπει να το πληρώσουν από το χαρτζιλίκι τους.

Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας. Τα παιδιά σας είναι τα πάντα. Μην ξεχνάτε όμως ότι και εσείς είστε άνθρωποι και χρειάζεστε τον προσωπικό σας χρόνο. Αυτό δεν πρέπει να σας προκαλεί τύψεις. Είναι φυσιολογικό και αναζωογονητικό.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε ιδέες και συμβουλές για ώρες, αλλά σταχυολογήσαμε τα σημαντικότερα σημεία που πηγάζουν από τα χρόνια εμπειρίας μας στην εκπαίδευση. Το άρθρο αυτό πρέπει να διαβάζεται ξανά και ξανά στην έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς. Δυστυχώς με τα χρόνια διαπιστώνουμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν μάθει και χειραγωγούν με πολλούς και διάφορους τρόπους τους γονείς τους και αυτό αργά ή γρήγορα φτάνει στη σχολική μονάδα. Προσπαθήστε να καταλάβετε πότε υπάρχει στην πραγματικότητα πρόβλημα και πότε όχι και μην αφήσετε αρνητικές συμπεριφορές να επαναλαμβάνονται. Από τα χρόνια της απόλυτης τάξης και πειθαρχίας, περάσαμε στα χρόνια της ασυδοσίας, κάτι που μπορεί κανείς να το συναντήσει ευρύτερα στην κοινωνία μας, από την τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας έως και την τήρηση των πιο απλών νομοθετημάτων. Το βασικό θεμέλιο στο χτίσιμο του χαρακτήρα των μαθητών και των μαθητριών πέρα από τη γονιδιακή τους δεξαμενή, είναι το οικογενειακό περιβάλλον και μετέπειτα το σχολικό. Οτιδήποτε και να κάνει ο δάσκαλος ή η δασκάλα, αν ο γονέας δεν κατανοήσει σε βάθος τα όσα γράφτηκαν παραπάνω, τότε τα πράγματα θα είναι πιο περίπλοκα για όλους…

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν με υγεία, πανδαισία σκέψεων και χωρίς άγχος.

Δώστε προσοχή στην υπερβολική ανάλυση των σκέψεών σας

  Δώστε προσοχή στην υπερβολική ανάλυση των σκέψεών σας

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 16/09/2022

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πολλές φορές στη ζωή συναντάμε καταστάσεις στις οποίες θέλουμε να έχουμε απόλυτη επιτυχία και να τα κάνουμε όλα τέλεια. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και το γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Το μυαλό όμως έχει την τάση να μην το αναγνωρίζει και, όπως είναι λογικό, προκαλούμε στον εαυτό μας άγχος και αγωνία, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Η αποτυχία και η επιτυχία στη ζωή είναι και θα είναι δεδομένη. Δεν μπορούμε πάντα να νικάμε, δεν μπορούμε πάντα να είμαστε άριστοι, δεν μπορούμε πάντα να τα έχουμε όλα προγραμματισμένα και δεδομένα. Σημαντικά ζητήματα όπως είναι η υγεία μας, πολλές φορές τα παραμελούμε με αποτέλεσμα, όταν περάσει ο χρόνος από πάνω μας, να είναι πλέον αργά. Με άλλα λόγια, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Προκαλούμε στον εαυτό μας εσωτερικές σωματικές και ψυχικές βλάβες, όχι ηθελημένα, αλλά μόνο και μόνο επειδή το μυαλό μας παίζει διάφορα παιχνίδια.

Ο πρώτος τρόπος να το αντιμετωπίσουμε αυτό είναι να αποβάλλουμε τις αγχωτικές σκέψεις, όταν αυτές έρχονται από μόνες τους στο μυαλό μας. Οι υπερβολικές φοβίες και υπερβολικοί κίνδυνοι υπάρχουν, αλλά οι πιθανότητες να μας συναντήσουν άμεσα είναι περιορισμένες. Αν συμβούν σε εμάς, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μία εκτενέστερη ανάλυσή τους και να ψάξουμε τις πιθανές λύσεις. Στόχος είναι να κάνουμε τις συνέπειες όσο το δυνατόν ηπιότερες, αφού δεν είναι πάντα εφικτό να τις εξαλείψουμε τελείως. Τα όσα διαβάζετε σήμερα δεν σας οδηγούν σε ένα μονοπάτι για το οποίο δεν πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για το αναπάντεχο και ακραίο γεγονός στη ζωή σας. Απλά μας προτρέπουν να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στις σκέψεις μας για το τι θα συμβεί αν προκύψει κάτι το οποίο δεν περιμένουμε και μας δείχνουν καθαρά ότι δεν είναι χρήσιμο στον βίο μας να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με αυτή την έννοια συνέχεια.

Θα μου πείτε πόσο εύκολο είναι αυτό στον σύγχρονο τρόπο ζωής; Οικονομικά προβλήματα, οικογενειακά προβλήματα, άνθρωποι χωρίς όνειρα και προσδοκίες από τη ζωή που μεγαλώνουν σε μία χώρα που δεν προσφέρει ιδιαίτερες ευκαιρίες ανέλιξης, αλλά και σε μία χώρα που πολλές φορές γεμίζει το σακούλι της αισιοδοξίας μόνο και μόνο από το κλίμα της. Η αλήθεια είναι ότι στη σημερινή κοινωνία οδηγούμαστε σε μία κατάσταση που δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί λόγω των κοινωνικών συμβάσεων. Θεωρούμε δεδομένο ότι αν κάνουμε παιδιά, θα πρέπει να έχουν τα πάντα. Πολλές δραστηριότητες, φροντιστήρια παντός τύπου και οτιδήποτε άλλο χωράει στο μυαλό μας. Πολλές φορές δεν μπορούμε να τα προσφέρουμε όλα αυτά, με αποτέλεσμα να έρχονται στενάχωρες σκέψεις στο μυαλό μας. Ξεχνάμε όμως πως το σημαντικότερο και ομορφότερο δώρο είναι η ίδια η ζωή που προσφέρουμε, είναι η παρουσία μας μέσα στο σπίτι και τα όσα δίνουμε στα παιδιά μας στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι αν τους προσφέραμε ακόμα περισσότερα υλικά αγαθά και δραστηριότητες θα ήταν πιο ευτυχισμένα και επιτυχημένα μελλοντικά.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και στη δουλειά μας. Όταν αναλύουμε πολύ τα όσα συμβαίνουν σε επαγγελματικό επίπεδο και θεωρούμε τον εαυτό μας, παρότι δίνει τα πάντα, ότι δεν προσφέρει όσα μπορεί να προσφέρει, τότε αυτόματα η ανάλυση των σκέψεών μας, μας οδηγεί σε χαμηλή αυτοπεποίθηση και περισσότερο άγχος. Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό και μη φοβάστε τίποτα. Αργά ή γρήγορα αυτό θα φανεί. Λάθη κάνουμε και θα κάνουμε. Λάθη πρέπει να κάνουμε. Δε χρειάζεται να τα αναλύουμε υπερβολικά ούτε να ψάχνουμε συνεχώς το γιατί. Αυτό που είναι αναγκαίο, μπορεί με λίγη μοναχική ή συλλογική σκέψη, να επιλυθεί, να βρεθεί η αιτία του προβλήματος και να διορθωθεί το ζήτημα που μας απασχολεί, χωρίς να ταλανιστούμε επί ώρες, μήνες, χρόνια καταστρέφοντας τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής μας.

Όπως λέμε και εμείς οι ψαράδες, σήμερα δεν έπιασες ψάρι, αύριο δε θα πιάσεις ψάρι, μην το αναλύεις και πολύ, αν είναι να ρθει, θα έρθει. Κρατήστε στο μυαλό σας πως, αν είστε κατάλληλα προετοιμασμένοι, μελετημένοι και εξοπλισμένοι, η τύχη θα έρθει να σας βρει ακόμα και αν αργήσει. Αν κολλήσετε όμως στην υπερβολική αναλυτική σκέψη, μπορεί να μην τολμήσετε ποτέ να κάνετε την κίνηση που πρέπει να κάνετε, το επόμενο μεγάλο βήμα και να μείνετε για πάντα εγκλωβισμένοι και βυθισμένοι σε ένα τούνελ σκέψεων που δεν έχει τέλος…

Λαβράκι με Τεχνητό Bassday στο Medium Spinning

 

Λαβράκι με Τεχνητό Bassday στο Medium Spinning

Η μετοχή Netflix πλησιάζει τη δίκαιη τιμή της

 

Η μετοχή Netflix πλησιάζει τη δίκαιη τιμή της

Λαβράκι 1,6 κιλά την πρώτη εβδομάδα μου στο LRF

Λαβράκι 1,6 κιλά την πρώτη εβδομάδα μου στο LRF

Γάτα Παζλ

Ο βιολογικός πλούτος είναι σημαντικότερος από τον χρηματικό

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 15 Ιουλίου 2022.

Τα τελευταία χρόνια μέσα από τις οικονομικές κρίσεις, τις πανδημίες και τις συνέπειες από τους πολέμους, παρατηρείται μία έντονη δημογραφική παρακμή.

Το γεγονός αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο και κάτι τοπικά εντοπισμένο. Οι δυτικές κοινωνίες με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, που βιώνουν τις τελευταίες δεκαετίες, παρουσιάζουν μία μείωση στον αριθμό των γεννήσεων σε αντίθεση με τις χώρες που βρίσκονται ανατολικότερα. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από τον πληθυσμό της Τουρκίας ο οποίος έχει φτάσει τα ενενήντα εκατομμύρια ενώ της Ελλάδας παραμένει στα δέκα, όταν πριν από πενήντα χρόνια βρισκόμασταν περίπου στα ίδια επίπεδα.

Ο δημογραφικός επεκτατισμός και η ειρηνική κατάληψη περιοχών μέσα από τη δημογραφική ακμή δεν είναι κάτι καινούργιο. Το βλέπουμε όμως να παίρνει σάρκα και οστά με ταχείς ρυθμούς σήμερα, οδηγώντας σε μία υποβόσκουσα σύγκρουση Ανατολής και Δύσης. Κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση και ποιο θα είναι το τέλος…

Αδιαμφισβήτητα, μέσα από τα ερευνητικά και επιστημονικά δεδομένα φαίνεται ότι πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. Η έλλειψη παιδιών οδηγεί σε παρακμή τόσο οικονομική όσο και κοινωνική, ενώ η υπερβολική γεννητικότητα οδηγεί πάλι σε οικονομική και κοινωνική παρακμή. Ο αριθμός των τριών με πέντε παιδιών είναι ο κατάλληλος, ώστε να διαιωνίζεται και το είδος, αλλά και να μπορεί να συντηρηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, χωρίς να πιέζονται οι νεότερες γενιές. Την ίδια στιγμή οι νεότεροι άνθρωποι προσφέρουν εργατικό δυναμικό και φρέσκες ιδέες στον κοινωνικό ιστό.

Το πρόβλημα στις μέρες μας εντοπίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό στις ευρωπαϊκές χώρες και λιγότερο στην αμερικανική ήπειρο όπου μπορούμε να δούμε πως η δημογραφική γήρανση είναι μικρότερη. Τα νέα πρότυπα ζωής, καθώς και η τάση των ανθρώπων για λιγότερες ευθύνες στον οικογενειακό βίο οδηγεί τους περισσότερους και τις περισσότερες στο να τεκνοποιήσουν σε μεγαλύτερη ηλικία κάνοντας ένα παιδί. Όπως είναι λογικό, ο πληθυσμός πολύ δύσκολα μπορεί να διατηρηθεί στα σημερινά επίπεδα χάνοντας δύο άτομα και φέρνοντας ένα καινούργιο. Κάθε χρόνο ουσιαστικά χάνεται ένα χωριό ή μία πόλη από τη χώρα μας.

Στη φύση βέβαια δεν υπάρχουν κενά. Είναι σίγουρο πως μελλοντικά τα όποια κενά υπάρξουν, θα συμπληρωθούν από νέα άτομα τα οποία θα εισαχθούν στη γονιδιακή δεξαμενή με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Μπορεί να μην είναι αυτός ο πιο επιθυμητός τρόπος για τη λύση του δημογραφικού, όμως στην παρούσα κατάσταση δε διαφαίνεται κάτι άλλο στον ορίζοντα.

Ο σημερινός κόσμος όπως έχει διαρθρωθεί, οδηγεί αναγκαστικά τους νέους σε μικρότερους ρυθμούς τεκνοποίησης. Η ανεργία, η έλλειψη κινήτρων και η λογική της καλοπέρασης δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αυξημένη κινητικότητα. Την ίδια στιγμή θέλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα πάντα. Με τα οικονομικά μας να είναι στριμωγμένα, αυτό φαντάζει όλο και πιο δύσκολο.

Μόνη λύση είναι η πλήρης κατανόηση του φαινομένου και η αντιμετώπισή του από τις ρίζες. Οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα, αλλαγή νοοτροπίας μέσα από την εκπαίδευση και στήριξη από το κράτος με κάθε τρόπο, αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μία στροφή στον κατηφορικό δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας.

Οι επιλογές που έχουμε λοιπόν είναι δύο. Να αντιστρέψουμε την κατάσταση πριν να είναι αργά και να δώσουμε μία ευκαιρία στη χώρα να ορθοποδήσει μέσα από τη δημιουργία νέων ανθρώπων ή να περάσουμε σε συνεχόμενη παρακμή όπου κάθε γενιά θα περνάει και πιο δύσκολα από την επόμενη, μέχρι να συμπληρωθεί το κενό από γονίδια άλλης δεξαμενής. Και για όσους και όσες σκέφτονται τις σκοτούρες και τα βάσανα, καλά θα ήταν να θυμούνται αυτό που είχε γράψει ο Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός Κικέρων.

"Πολλά παιδιά, πολλές σκοτούρες. Κανένα παιδί, καμία χαρά!"

 

 

Oργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (οικονομικά αποτελέσματα, μερίσματα, επένδυση αξίας)

Η μορφή και το σχήμα της Ελλάδας

 

Η ταυτότητα του χάρτη - Διαδικτυακά Μαθήματα

 

Η Ταυτότητα του χάρτη