Ωδή στη Σκύρο
Πού είναι η έμπνευση
που χρόνια μας στοιχειώνει;
Εδώ, στη Σκύρο χάθηκε,
στο βράχο και στο αμόνι…
Δώστε στο χώμα την πνοή,
στην πέτρα τη ζωή,
στη θάλασσα τη μοναξιά
να βγάλει η έμπνευση φτερά...
Χρόνια και χρόνια έχει χαθεί
στην αγκαλιά του Ποσειδώνα του μπεκρή…
Να αναδυθεί απ’ το βυθό εκλιπαρώ,
στου Αϊ-Γιώργη το μοναστήρι το χτιστό..
Και να πετάξει μακριά,
μέσα σ ΄ αέρα σκυριανό
με χρυσοκέντητο σταυρό…
Και άμα ψελλίζει σιγανά
κάτι για σκυριανά γλυπτά,
γύρνα το βλέμμα σου ψηλά,
να ανταμώσεις τους νεκρούς
τους ουκ ολίγους Σκυριανούς,
που μόνοι τους θα ζήσανε
σαν τη ζωή αψηφήσανε…
Συλλογή : Στα μονοπάτια της Σκύρου
Ποίημα πρώτο
Copyright: Mιλτιάδης Κοτζιάμπασης
