Αναζήτηση

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Η γιγάντωση της οικονομικής ανευθυνοποίησης

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
Εκπαιδευτικού ΠΕ 70



Το να δίνει κανείς τα πάντα στα παιδιά του δε σημαίνει ότι τον κάνει καλύτερο γονέα ή ότι τα αγαπά περισσότερο από αυτούς και αυτές που θέτουν κάποιους περιορισμούς στην παντοδυναμία τους.


Τα τελευταία χρόνια η παιδαγωγική, αλλά και η διαδικασία ανατροφής στις οικογένειες έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές. Το δημοκρατικό μοντέλο έχει αντικαταστήσει το αυταρχικό-πατριαρχικό. Σαφέστατα αυτό έχει πάρα πολλά οφέλη, τα οποία με την πάροδο του χρόνου γίνονται όλο και πιο φανερά. 

Ο βασικός προβληματισμός έγκειται στο ότι πολλές φορές γίνεται κατάχρησή του από τους γονείς με αποτέλεσμα να περνάμε σε πράξεις ασυδοσίας και απώλειας ελέγχου των όσων διαδραματίζονται σε οικογενειακό επίπεδο. Είναι βασικό τα παιδιά να πρέπει να ακούνε τη λέξη "όχι". Δημοκρατικό μοντέλο δεν σημαίνει πως λέμε σε όλα πάντα "ναι". Μπορούμε να συζητήσουμε και να πάρουμε από κοινού αποφάσεις, αλλά δεν σημαίνει πως αν κάνουμε τα παιδιά μας να κλάψουν ή να στεναχωρηθούν, επειδή δεν τους κάνουμε όλες τις χάρες, τους δημιουργούμε ψυχολογικά προβλήματα. 

Μέσα στα πλαίσια αυτά δημιουργούμε κοινωνικές οντότητες οι οποίες αρνούνται ηθελημένα να ανοίξουν τα φτερά τους και να ανεξαρτητοποιηθούν. Μαθαίνουν πως όλα στη ζωή έρχονται έτοιμα, χωρίς να απαιτείται προσπάθεια. Τα λεφτά βγαίνουν αυτόματα από το ATM, το παιχνίδι έρχεται από τον υπολογιστή με ένα κλικ, είναι αυτονόητο πως οι πάντες μας κάνουν πολλά και διάφορα δώρα. Μάλιστα πολλές φορές κατσουφιάζουμε, όταν παίρνουμε το δώρο που δεν μας αρέσει. Μεγαλώνοντας, έχουμε μόνο δικαιώματα και ποτέ υποχρεώσεις. Αρνούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και μαθαίνουμε στην έτοιμη τροφή καταναλώνοντας ασύστολα τη σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς και τα όσα αγωνίστηκαν οι γονείς μας χρόνια για να δημιουργήσουν στα χρόνια της εργασίας τους. 

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που στην Ελλάδα, ως έναν βαθμό λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει πάρει διαστάσεις και οι οικονομολόγοι το ονομάζουν οικονομική ανευθυνοποίηση. Οι σύγχρονες γενιές έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις και δυσκολίες. Τέτοιες όμως αντιμετώπιζαν και οι προηγούμενες σε διάφορες φάσεις της ιστορίας. Πάντα όμως προσπαθούσαν να βρουν άκρη και δούλευαν σκληρά για να πάνε μπροστά. 

Στη σημερινή εποχή αντίθετα θεωρείται φυσιολογικό κάποιος να ζει με τους γονείς του μέχρι τα 40 ή να κάνει μία προσπάθεια να απογαλακτιστεί και να την εγκαταλείψει πρόωρα επιστρέφοντας στο σπίτι, όπως επιστρέφει το μπούμερανγκ στο αφεντικό του. Για αυτό υπάρχει ένας άλλος όρος για τη σημερινή γενιά: " Γενιά Μπούμερανγκ". 

Μπορεί κανείς να διαπιστώσει τα παραπάνω ρίχνοντας απλά μία ματιά στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Δεν κάνουμε γενίκευση, όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως το φαινόμενο είναι εντονότερο σε σχέση με τις παλαιότερες περιόδους. Θεωρώ πως το δημοκρατικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης μπορεί να έχει επιτυχία μόνο όταν συνδυαστεί με τα όρια και τις συνέπειες που αυτά μπορεί να έχουν, θετικές ή αρνητικές. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε για ευνουχισμό της προσωπικότητας του παιδιού, το οποίο μεγαλώνοντας χάνει κάθε νόημα και όνειρο για τη ζωή του με αποτέλεσμα να κάθεται όλη μέρα σε έναν καναπέ ή να τη βγάζει σε μία καφετέρια παίζοντας τάβλι και στη χειρότερη περίπτωση να καταστρέφει τα πάντα γύρω του, με σκοπό να εκτονώσει την εγκλωβισμένη ενέργειά του που αν είχε κατευθυνθεί σε κάτι δημιουργικό θα μπορούσε να κάνει θαύματα τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 5/5/2020

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Αρχειοθήκη ιστολογίου