Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
ΠΕ 70
Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου
Από την αρχαία Ελλάδα είχε γίνει ακόμα κατανοητό πως όποιος και όποια κάθεται χωρίς να κάνει κάτι χρήσιμο στη ζωή του ρέπει προς την κακοήθεια.
Στις μέρες μας αυτό το φαινόμενο έχει γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο, αφού η ανεργία μαστίζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και κυρίως τους νέους ανθρώπους που έχουν χάσει το νόημα της δημιουργίας και της ζωής, καθώς η χώρα που ζουν δεν τους προσφέρει τις ανάλογες δυνατότητες. Έτσι συναντάμε πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες γίνεται συνήθεια της ζωής το ξενύχτι, ο καφές και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες, οι οποίες επιδοτούνται κυρίως από τις συντάξεις των παππούδων ή από άλλα έσοδα που προέρχονται όμως και πάλι από το οικογενειακό περιβάλλον. Το πρόβλημα επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο, μιας και θεωρούμε “μπανάλ” το να εργαστούμε σε οποιαδήποτε δουλειά, όση ανάγκη και να έχουμε. Ο τρυφηλός βίος των προηγούμενων δεκαετιών με τα δανεικά έχει εντυπωθεί βαθιά μέσα μας και αυτό δεν αλλάζει εύκολα!
Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορούμε να τα διαπιστώσουμε και οι ίδιοι όταν περάσουμε ένα μακρύ διάστημα απραξίας το οποίο τελικά στο τέλος μας αποχαυνώνει και μας κάνει νωθρούς-ές. Κάποιες μέρες άδειας είναι απαραίτητες για κάθε άνθρωπο και μάλιστα καλό είναι να μοιράζονται μέσα στο έτος σε πολλά διαστήματα. Οι πολλές μέρες όμως και μάλιστα για συνεχόμενο διάστημα δεν σημαίνει πως μας προσφέρουν κάτι παραπάνω. Αντίθετα, πολλές φορές μπορεί να προκαλέσουν άγχος και ανυπομονησία. Δεν θα επεκταθώ στην περίοδο προσαρμογής που είναι απαραίτητη για να επανέλθει κανείς στους φυσιολογικούς ρυθμούς.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Βρείτε αντικείμενα να ασχοληθείτε και να δημιουργήσετε. Κάντε γυμναστική, γράψτε ένα βιβλίο, δουλέψτε οπουδήποτε, έτσι ώστε να εκτιμήσετε τις αξίες της αργίας δεόντως και να μην αποτελέσει αυτή τροχοπέδη για την ψυχολογία και τη ζωή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου