Η μόνη μου διαφορά με έναν τρελό είναι ότι εγώ δεν είμαι τρελός

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Το σημερινό άρθρο αφορά στο πώς θα πρέπει να αντιδρούμε όταν βρεθούν στον δρόμο μας άνθρωποι περίεργοι, ανόητοι, κυκλοθυμικοί, φαντασιόπληκτοι και ίσως σχιζοφρενείς.

Όπως είναι λογικό, σε έναν πλανήτη με 8 δισεκατομμύρια άτομα και πάνω θα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι θα δυσκολεύονται πάρα πολύ στις κοινωνικές τους σχέσεις και οι οποίοι δεν θα λειτουργούν σύμφωνα με όσα θεωρούμε οι περισσότεροι από εμάς φυσιολογικά. Μπορούμε να παρομοιάσουμε την όλη κατάσταση με κάποιες παρτίδες υπολογιστών οι οποίες έχουν πρόβλημα με το λογισμικό τους. Εσείς τι θα κάνατε σε αυτή την περίπτωση; Τι θα κάνατε αν βρισκόταν ένα τέτοιος άνθρωπος στο διάβα σας;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιδράσει κάποιος. Για εμένα ο πιο ενδεδειγμένος είναι η αδιαφορία. “Άσε τον τρελό στην τρέλα του”, που λέει και το λαϊκό άσμα. Βέβαια μερικές φορές αυτό πραγματικά είναι ένας άθλος. Όταν κάποιος ξεπεράσει τα όρια, τότε βάζει σε μεγάλη δοκιμασία τα δικά μας όρια αντοχής. Σε αυτή την περίπτωση θα φανεί το κατά πόσο είμαστε στωικοί και έχουμε τεράστια εσωτερικά αποθέματα αυτοσυγκράτησης. Σημαντικό ρόλο παίζει και το περιβάλλον από το οποίο περιτριγυριζόμαστε. Αν αυτό μας οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές και μας δυναμιτίζει ακόμα περισσότερο, αντί να μας ηρεμεί, τότε το δικό μας έργο αυτοσυγκράτησης δυσκολεύει ακόμα περισσότερο.

Ποια είναι όμως τα όρια τα οποία δεν πρέπει να ξεπεραστούν; Όταν κάποιος μας επιτεθεί αναίτια και μας συκοφαντήσει ακραία χωρίς λόγο, πρέπει να δούμε το κοινό στο οποίο απευθύνεται και τι συνέπειες έχει αυτό σε εμάς. Αν το πει τυπικά σε κάποιους φίλους ή το γράψει προσωπικά οφείλουμε να είμαστε σαφώς αναίσθητοι. Αν το πράγμα ξεφύγει και γενικευτεί και τεθεί σε κίνδυνο η προσωπική μας και οικογενειακή μας γαλήνη, τότε ο δρόμος της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος. Σε καμιά περίπτωση η αυτοδικία ή η προσωπική επίθεση δε θα μας ωφελήσει. Αυτό είναι λογικό καθώς με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν στέκει καλά στα μυαλά του δεν μπορείς να βγάλεις ποτέ άκρη. Επίσης ελλοχεύει ο κίνδυνος, αν επιτεθούμε και εμείς, να μας γυρίσει μπούμεραγκ η όλη κατάσταση και να χάσουμε το δίκιο μας.

Στο κάτω κάτω της γραφής πρέπει να σκεφτόμαστε και λίγο με ενσυναίσθηση. Μιλάμε για ένα άτομο σαφώς διαταραγμένο το οποίο πιθανότατα χρειάζεται και ψυχιατρική βοήθεια. Οπότε οφείλουμε να κάνουμε υπομονή μέχρι ενός σημείου. Τα συμπτώματα τα οποία δίνουν το στίγμα μιας τέτοιας κατάστασης είναι πολλά και θα τα αναγνωρίσετε εύκολα. Πιθανότατα θα συναντήσετε τέτοια άτομα κάποια στιγμή στη ζωή σας. Δε θα είναι πολλά. Θα είναι σπάνια. Ωστόσο εάν είστε υποχρεωμένοι να συναναστρέφεστε καθημερινά με ένα τέτοιο άτομο, τότε οι επιλογές στενεύουν και τα περιθώρια υπομονής γίνονται ασφυκτικά. Αυτό βέβαια είναι θέμα τύχης και κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει.

Αν τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά, η αναφορά στην αστυνομία, τα ασφαλιστικά μέτρα και τα εξώδικα είναι ίσως η πρώτη επιλογή άμυνας. Αν η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται, σαφώς πρέπει να κάνετε ό,τι είναι απαραίτητο, ώστε να μπει ένα φρένο στον κατακερματισμό και στη διάλυση της ζωής σας. Σαφώς πρέπει να απομακρυνθεί από κοντά σας το άτομο που σας παρενοχλεί, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, ώστε να είστε αποτελεσματικοί τόσο στο οικογενειακό όσο και στο επαγγελματικό σας περιβάλλον. Οι περιπτώσεις που θα φτάσουν σε αυτό το σημείο είναι αρκετά σπάνιες και οι περισσότερες σταματάνε συνήθως στα πρώτα στάδια μετά τα πρώτα βήματα που περικλείουν το μήνυμα: “Ως εδώ και μη παρέκει”.

Ελπίζω και εύχομαι όλοι μας να μην συναντήσουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στη ζωή μας και, αν αυτό ποτέ συμβεί, να έχουμε εσωτερικά αποθέματα δύναμης και τη νοημοσύνη να αντιδράσουμε με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν. Καλή δύναμη λοιπόν και να λέτε πάντα από μέσα σας τη φράση “ Η μόνη μου διαφορά με έναν τρελό είναι ότι εγώ δεν είμαι τρελός…”

Η πειθαρχία είναι η σπουδαιότερη αρετή για ένα καλύτερο μέλλον

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Πολλές φορές στη ζωή μας θα κληθούμε να κάνουμε σχέδια τα οποία απρόσμενες καταστάσεις μπορούν να ανατρέψουν ή να μας οδηγήσουν στο να τα ανατρέψουμε, χωρίς πολλές φορές να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Όταν ο άνθρωπος βάζει στόχους είναι αναγκαίο να τους ακολουθεί και να μένει προσηλωμένος στο σχέδιο που έχει σκεφτεί και υλοποιεί μέχρι να φανούν τα αποτελέσματα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Αν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, φυσικά και πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση. Αν τα αποτελέσματα είναι όμως θετικά, δεν υπάρχει λόγος εξωτερικοί παράγοντες να ανατρέψουν την πορεία του προς την εκπλήρωση της στοχοθεσίας του.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που μπορούν να μας οδηγήσουν έξω από το πλάνο που ακολουθούμε στη ζωή μας για να επιτύχουμε τους οικογενειακούς, οικονομικούς και προσωπικούς μας γενικά στόχους. Εκεί πρέπει να φανεί η εσωτερική μας δύναμη και αντοχή, ώστε να μείνουμε προσηλωμένοι στην πορεία προς την επιτυχία. Ακόμα και αν κάτι μας τρομάξει και μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάποιες πτυχές από το σχέδιο που έχουμε εκπονήσει, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βγάλουμε το τρένο τελείως από τις ράγες εφόσον ταξιδεύει προς τον προορισμό του. Μπορεί να αυξήσουμε ή ένα μειώσουμε τις στάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξουμε βεβιασμένα το σημείο τερματισμού.

Για ποιους λόγους μπορεί όμως κάποιος-α να λοξοδρομήσει; Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε πως παίζει ιδιαίτερο ρόλο η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, η αντοχή του στις δύσκολες καταστάσεις, η οπτική του για τη ζωή, η απληστία, ο φόβος, η ανυπομονησία και γενικότερα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια μιας φορτισμένης περιόδου. Ένα βραχυπρόθεσμο χτύπημα, μπορεί να οδηγήσει σε μία μακροπρόθεσμη κατάρρευση. Πάντα υπάρχει χρόνος για να μπούμε ξανά στη σωστή πορεία. Πάντα υπάρχει χρόνος για να σκεφτούμε και να πάρουμε την απόφαση. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραιτηθούμε και να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά μένοντας ακίνητοι και ουσιαστικά κοκαλωμένοι στο λάθος μας.

Την επόμενη φορά που θα υπάρξει κάποιο λάθος και θα το αναγνωρίσετε, αντιδράστε αμέσως. Μην περιμένετε να μεγαλώσει και να υποστείτε περισσότερες ζημίες. Λάθη θα γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται μέχρι να αποχωρήσετε από αυτή τη ζωή. Το παρόν όμως είναι αυτό που χτίζει το μέλλον. Επανασχεδιάστε, επαναξιολογήστε, αλλά μην αλλάξετε το αρχικό σας πλάνο, εφόσον στο παρελθόν σάς έχει προσφέρει καλά αποτελέσματα και έχει όλες τις προϋποθέσεις για να σας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Το σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση ή αλλιώς όταν το δυναμικό ξεκίνημα γίνεται εμπόδιο

  Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Με το παρακάτω άρθρο κατοχυρώνω επιστημονικά τον ορισμό "Σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση". 💡

Το σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση ή αλλιώς όταν το δυναμικό ξεκίνημα γίνεται εμπόδιο

Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε ξεκινήσει δυναμικά και στη συνέχεια να κολλάτε και να παρουσιάζετε πτώση στην επιδόσή σας με ό,τι ασχολείστε; Αν ναι, σας έχω έναν ορισμό που σκέφτηκα σήμερα κατά τη διάρκεια του μαθήματος στην τάξη μου και θα ήθελα να τον κατοχυρώσω:

"Το σύνδρομο του τσιτάχ"

Τι είναι το σύνδρομο του τσιτάχ;

Ο όρος "σύνδρομο του τσιτάχ" μπορεί να χρησιμοποιθεί για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα και την σταδιακή πτώση της επίδοσης των μαθητών-τριών στα μαθήματα ύστερα από ένα δυναμικό ξεκίνημα.

Οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να είναι πολλές και να ποικίλουν:

Αδυναμία συγκέντρωσης: Πολλές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να εστιάσουμε και να είμαστε συγκεντρωμένοι στο έργο μας για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς η υπερβολική κούραση και οι συνεχόμενες απαιτήσεις μπορεί να μας οδηγήσουν σε εξουθένωση. Επίσης, η αδυναμία συγκέντρωσης μπορεί να προέλθει και από άλλους παράγοντες εξωτερικούς που μπορεί να επηρεάσουν την επίδοση μαθητών και μαθητριών σε όλα τα επίπεδα.

Κακή οργάνωση: Η οργάνωση παίζει εξόχως σημαντικό ρόλο στην πορεία της εκπαιδευτικής επιτυχίας. Πολλές φορές ξεκινάμε δυνατά αλλά δίχως τη σωστή προετοιμασία και οργανωτικότητα δεν μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε αφού χανόμαστε μέσα στο πλήθος των πληροφοριών και συνεχώς αγωνιούμε και παλεύουμε να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας και τα πράγματά μας.

Αϋπνία: Μέσα στην εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας, οι οθόνες επηρεάζουν όλο και περισσότερο την εγκεφαλική λειτουργία των παιδιών με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να κοιμηθούν, αφού το τελευταίο πράγμα που βλέπουν είναι έντονες σκηνές και εναλλαγή χρωμάτων, η οποία επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου πριν αυτός μπει σε κατάσταση ύπνου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπουμε το πρωί μαθητές κουρασμένους που χασμουριούνται συνεχώς και αργούν να μπουν σε κανονικούς ρυθμούς. Φυσικά αυτό μπορεί να ισχύει και για τους ενήλικες...

Υπερβολική κόπωση: Τα συμπτώματα που περιγράψαμε στην προηγούμενη κατηγορία βέβαια μπορεί να οφείλονται και σε υπερβολική κόπωση. Τα μικρά παιδιά πλέον παύουν να είναι μικρά πολύ γρήγορα, λόγω του διαδικτύου, αλλά και λόγω των υπερβολικών δραστηριοτήτων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προκαλείται κόπωση τόσο στα ίδια όσο και στους γονείς τους και μέσα σε ένα τεράστιο πλήθος υποχρεώσεων να προσπαθούν να ισορροπήσουν ιεραρχώντας προτεραιότητες. Στο τέλος, προσπαθώντας να τα καταφέρουν, δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους όπως πρέπει...

Το σύνδρομο του τσιτάχ μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή επίδοση των μαθητών-τριών.

Θα σταχυολογήσω σύντομα τις σηματικότερες:

- Δυσκολία στην απομνημόνευση και κατανόηση της νέας ύλης.

- Αδυναμία ολοκλήρωσης των εργασιών τους στον χρόνο που τους αναλογεί.

- Λάθη τα οποία βασίζονται σε απροσεξία και βιασύνη.

- Αυξημένο άγχος και ψυχοσωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι, στομαχικές διαταραχές και κόπωση.

Πώς μπορώ να αντιμετωπίσουμε το σύνδρομο του τσιτάχ;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να διαχειριστείτε το σύνδρομο του τσιτάχ:

Διαχειριστείτε σωστά τον χρόνο σας. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα με το παιδί σας για να οργανώσετε τον χρόνο σας και να θέσετε ρεαλιστικούς στόχους. Κρεμάστε το στο ψυγείο και φροντίστε να τηρείται κατα 90%.

Χαλαρώστε! Όποτε βλέπετε πως η κόπωση κυριαρχεί, αφήστε τα παιδιά σας να ησυχάσουν λίγο. Ας μην πάνε μία μέρα στις δραστηριότητές τους, δεν πειράζει. Δείτε μαζί μια ταινία παίξτε ένα επιτραπέζιο, δώστε χρόνο στον εγκέφαλο να χαλαρώσει και να δημιουργήσει τις απαραίτητες συνάψεις που θα δεχτούν τις νέες γνώσεις. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουν και οι εκπαιδευτικοί βέβαια να έχουν ένα ισορροπημένο καθηκοντολόγιο, ώστε να μην υπερφορτώνονται οι μαθητές-τριες με υπερβολικές εργασίες στο απόγευμα στο σπίτι.

Αφήστε τα παιδιά να κοιμηθούν. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για τα σωματικά και ψυχικά οφέλη του σωστού ύπνου. Ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά είναι πιο απαραίτητος από ποτέ...

Ακολουθήστε, όσο γίνεται, μια υγιεινή διατροφή που θα δίνει ενέργεια και θα βοηθά στη συγκέντωση στα μαθήματα ακόμη περισσότερο.

Μιλήστε με άλλους γονείς, αλλά κυρίως με τους δασκάλους-ες του παιδιού σας ή τον-την ψυχολόγο του σχολείου για να λάβετε την απαραίτητη υποστήριξη.

Συνοψίζοντας, νομίζω πως το "σύνδρομο του τσιτάχ" είναι ένα σύμπτωμα συμπεριφοράς το οποίο θα εντοπίζουμε όλο και πιο συχνά, όσο περνάνε τα χρόνια, καθώς οι μαθητές-τριες δε γνωρίζουν πλέον πώς είναι να βαριούνται, λόγω του διαδικτύου και τον πολλών δραστηριότητων. Δεν ξέρουν πώς είναι να νιώθει κανείς να μην έχει τι να κάνει... Αυτό αυτόματα θα οδηγεί κάποια στιγμή σε υπερκόπωση και σε πτώση της επίδοσης και απόδοσής τους. Εμείς, σαν γονείς και σαν εκπαιδευτικοί, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταθούμε δίπλα τους και να τους συμβουλέψουμε κατάλληλα, ώστε να κατανοήσουν ότι η μαθησιακή διαδικασία αλλά και ζωή είναι ένας μαραθώνιος και όχι ένας δρόμος εκατό μέτρων. Μη βιάζεστε λοιπόν να δείτε γρήγορα αποδόσεις και μην τα δίνετε όλα από την αρχή. Κρατήστε δυνάμεις για το τέλος και όλα θα πάνε σίγουρα καλύτερα από το αναμενόμενο...

Το ταξίδι της ανατροφής των παιδιών είναι μια μοναδική εμπειρία

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Το ταξίδι της ανατροφής των παιδιών είναι μοναδική εμπειρία που συνοδεύεται από την ευθύνη της ανατροφής τους και της στιγμής που θα ανοίξουν τα φτερά τους. Η σωστή ανάπτυξη των παιδιών περιλαμβάνει τη σωματική, συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε τις βασικές πτυχές της σωστής ανάπτυξης των παιδιών και της παροχής όσων θα τους προσφέρουν μια υγιή και ικανοποιητική ζωή.

Η σωστή διατροφή είναι θεμελιώδης για την καλή σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή τους. Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να προσφέρουν μια ποικιλία τροφών, συμπεριλαμβανομένων των φρούτων, των λαχανικών, των δημητριακών ολικής αλέσεως, των ψαριών και των πρωτεϊνών. Επιπλέον, η τακτική άσκηση παίζει ζωτικό ρόλο στην οικοδόμηση γερών μυών και οστών, στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας και στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Οι υπαίθριες δραστηριότητες, τα αθλήματα και το ενεργό παιχνίδι είναι εξαιρετικοί τρόποι για την προώθηση της σωματικής ευεξίας.

    Η συναισθηματική ανάπτυξη είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική ανάπτυξη. Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος φροντίδας και υποστήριξης είναι ζωτικής σημασίας για τη συναισθηματική ευημερία ενός παιδιού. Ενθαρρύνετε την ανοιχτή επικοινωνία, εκφράστε αγάπη και στοργή και να είστε προσεκτικοί με το τι νιώθουν. Όφειλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους. Το γεγονός αυτό ενισχύει τη συναισθηματική νοημοσύνη, η οποία είναι βασικό συστατικό της σωστής αναάπτυξης και κοινωνικοποίησης ενός ατόμου.

    Η τόνωση του μυαλού ενός παιδιού από μικρή ηλικία είναι απαραίτητη για τη γνωστική ανάπτυξη. Όσο πιο πολλά πράγματα μαθαίνει τόσο ενισχύονται οι νευρώνες στον εγκέφαλό του. Η ανάγνωση βιβλίων, η ενασχόληση με εκπαιδευτικές δραστηριότητες και η παροχή ευκαιριών για δημιουργική έκφραση, όπως το σχέδιο και το ευφάνταστο παιχνίδι, συμβάλλουν στην πνευματική ανάπτυξη. Κατάλληλα για την ηλικία εκπαιδευτικά παιχνίδια μπορούν επίσης να ενισχύσουν τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και την κριτική σκέψη.

    Τα παιδιά μαθαίνουν πολύτιμες κοινωνικές δεξιότητες μέσω της αλληλεπίδρασης με τους συνομηλίκους τους και τους ενήλικες. Ενθαρρύνετε τις θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, διδάξτε τους την ενσυναίσθηση και αναδείξτε την καλή συμπεριφορά. Η οικοδόμηση υγιών σχέσεων βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας, επίλυσης συγκρούσεων και συνεργασίας, οι οποίες είναι παραπάνω από απαραίτητες για την κοινωνική τους ανάπτυξη.

    Η καθιέρωση ξεκάθαρων ορίων, τα οποία πρέπει να τηρούνται με συνέπεια,  είναι ζωτικής σημασίας για την αίσθηση ασφάλειας του παιδιού. Οι κανόνες πρέπει να ακολουθούν μια σταθερή δομή και να βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η ορθή τήρηση των ορίων και η εφαρμογή των συνεπειών είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς βοηθά τα παιδιά να μάθουν για την ευθύνη και τις συνέπειες στις πράξεις τους. Με αυτόν τον τρόπο τούς διδάσκουμε για την καλοσύνη, τον σεβασμό και την έννοια της ευθύνης, που τόσο πάσχει στη χώρα μας. 

    Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η ενίσχυση της ανεξαρτησίας γίνεται ζωτικής σημασίας. Δώστε τους κατάλληλες ευθύνες για την ηλικία τους και ευκαιρίες για τη λήψη αποφάσεων. Αυτό βοηθά στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και στην καλλιέργεια της αίσθησης αυτονομίας.

    Στον ψηφιακά συνδεδεμένο κόσμο μας, είναι σημαντικό να διαθέτουμε ποιοτικό χρόνο για προσωπικές αλληλεπιδράσεις. Περιορίστε τον χρόνο στις οθόνες και ενθαρρύνετε δραστηριότητες που προωθούν την αφοσίωση στον πραγματικό κόσμο, όπως οι κούνιες ή άλλου είδους δρατηριότητες για μεγάλα παιδιά. Οι οικογενειακές εξόδοι, οι στιγμές παιχνιδιών και ταινιών και τα κοινά γεύματα προσφέρουν ευκαιρίες για δέσιμο και δημιουργία αναμνήσεων που χαράσσονται για πάντα στο μυαλό.

Κλείνοντας, να σημειώσουμε πως η ενθάρρυνση της σωστής ανάπτυξης των παιδιών απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση που αντιμετωπίζει τις σωματικές, συναισθηματικές, κοινωνικές και γνωστικές τους ανάγκες. Ως γονείς και εκπαιδευτικοί, η δημιουργία ενός περιβάλλοντος σωστής ανατροφής, η ενστάλαξη ηθικών αξιών και η παροχή ευκαιριών για μάθηση και εξερεύνηση, θέτουν τα θεμέλια για να εξελιχθούν τα παιδιά σε καλά προσαρμοσμένα και με αυτοπεποίθηση ενεργά άτομα. Μέσω της αγάπης, της υποστήριξης και της καθοδήγησης, μπορούμε να διαμορφώσουμε τη μελλοντική γενιά για έναν πιο φωτεινό και αισιόδοξο κόσμο.

Εκείνος που δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις, πολλές φορές στο τέλος κερδίζει τα περισσότερα…

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Χρόνος ανάγνωσης: 1 λεπτό και 30 δευτερόλεπτα 

Εκείνος που δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις, πολλές φορές στο τέλος κερδίζει τα περισσότερα…

Η ζωή είναι ένα περίεργο μείγμα από συμπτώσεις, ικανότητες και συνδυασμούς πολλών άλλων παραγόντων. Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και να έχουμε μία θετική στάση απέναντι στην εξέλιξη των πραγμάτων, όπως τα αναμένουμε. Η μιζέρια, η συγκρουσιακή διάθεση και η τάση για απελπισία στο τέλος της ημέρας χάνουν, εκτός αν έχουμε τάσεις κατάθλιψης.

Το ζητούμενο βέβαια είναι να μην είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι και περιμένουμε πράγματα να συμβούν που ουσιαστικά οι πιθανότητές τους δεν είναι πολλές. Σε εκείνη την περίπτωση μπορεί αυτόματα να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση απογοήτευσης και να εγκαταλείψουμε τη διάθεσή μας για νέες εξελίξεις στη ζωή μας προς τη θετική κατεύθυνση. Στη δουλειά μας, στις επενδύσεις, στο ψάρεμα, στις αθλητικές μας επιδόσεις και στον οικογενειακό μας βίο γενικότερα, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξα συγκρατημένοι. Τονίζω και πάλι, αισιόδοξοι αλλά συγκρατημένοι!

Ακολουθώντας την παραπάνω στάση ζωής μπορούμε να προοδεύουμε συνεχώς και να κερδίζουμε τους στόχους μας χωρίς επιπλέον άγχος και πίεση. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και φτάνουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Φυσικά συνεχίζοντας την προσπάθεια η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επιτυχία άνευ προηγουμένου. Σε εκείνη την περίπτωση έχουμε κατορθώσει το απόλυτο. Όλοι και όλες όμως γνωρίζουμε πως αυτό είναι σπάνιο και οφείλουμε να είμαστε πειθαρχημένοι και λογικοί. Μπορεί να πιστεύουμε πως η Εθνική Ελλάδος έχει καλή ομάδα και θα κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Γνωρίζουμε όμως ότι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι ελάχιστες, όχι όμως ανύπαρκτες. Μπορούμε λοιπόν να έχουμε μία αισιόδοξη στάση για την πορεία της ομάδας, χωρίς όμως να είμαστε πεπεισμένοι για την πορεία της, γιατί τότε θα πονέσουμε πολύ. Εάν όμως συμβεί κάτι αντίστοιχο με το 2004, τότε πραγματικά η χαρά μας θα είναι απύθμενη και θα έχει προέλθει από μία διαδικασία που δεν θα έχει μέσα τα συστατικά της απογοήτευσης και του άγχους.

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι απλή. Αγωνιστείτε, παλέψτε, προετοιμαστείτε κατάλληλα και αφήστε τα υπόλοιπα να έρθουν μόνα τους. Μην απογοητεύεστε, αλλά και μην πετάτε στα σύννεφα. Κρατήστε το τιμόνι σταθερά και ο προορισμός σας αργά ή γρήγορα θα φανεί μέσα στους πολλούς και διαφορετικούς δρόμους της ζωής…

Καιρός για ενδοσκόπηση

Καιρός για ενδοσκόπηση

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 30/6/2023

Στη ζωή πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα υπολογίζουμε. Τα λάθη μπορεί να μας κοστίσουν πολύ ακριβά και δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα επανορθώσιμο.

Πώς πρέπει να ενεργήσουμε λοιπόν όταν έρθει κατά πάνω μας η πραγματικότητα;

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε τον στρουθοκαμηλισμό. Καθόμαστε κάτω, αναλύουμε τα γεγονότα, συνεργαζόμαστε και αλλάζουμε οτιδήποτε πρέπει να αλλάξει, ακόμα και αν χρειαστεί να σπάσουμε δεσμούς χρόνων. Πολλές φορές τυχαίνει ένα σημαντικό πρόσωπο να είναι ταυτόχρονα το δυνατό σημείο, αλλά και το βαρίδι. Η ιστορία σημειώνει, γράφει και αναλύει κριτικά τις επιτυχίες. Είναι καλό όμως να γνωρίζουμε πότε πρέπει να αποχωρήσουμε, ώστε τα πολλαπλά χτυπήματα των αποτυχιών να μην αμαυρώσουν την εικόνα μας.

Τα παραπάνω ισχύουν κυρίως στην πολιτική αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη θέση ευθύνης. Υπάρχει ένα πεπερασμένο πλήθος ικανοτήτων και επιτυχιών που μπορεί να σημειώσει ένα άτομο. Στον αθλητισμό μπορεί κανείς να το διακρίνει με άνεση. Στην πολιτική όμως δεν ισχύει αυτό. Τα πράγματα επιδεινώνονται μάλιστα όταν εξακολουθούν οι αλλαγές να μην έρχονται και παραμένουμε προσκολλημένοι στη λάθος τακτική, ακόμα και αν αλλάζουμε λέξεις προχωρώντας σε αναπλαισίωση των όσων έχουμε πει, αλλά κρατώντας την ουσία ίδια.

Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών έστειλε μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος εφησυχασμού ούτε χαλάρωσης. Η δημοκρατία δεν πρέπει να θεωρείται ποτέ και πουθενά δεδομένη. Όσοι και όσες δεν μαθαίνουν και δεν διορθώνουν τα λάθη τους, αργά ή γρήγορα εξαφανίζονται. Δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τη μάχη μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός παραμένει κυρίαρχο ρεύμα στην κοινωνία και δείχνει τον δρόμο προς τη σωστή κατεύθυνση…

Γιατί είναι σημαντικό να λέμε την αλήθεια

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 14/1/2023

Γιατί είναι σημαντικό να λέμε την αλήθεια

Θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο με μία φράση του Winston Churchill: "Δεν υπάρχει χειρότερη τακτική για έναν ηγέτη, από το να συντηρεί ψεύτικες ελπίδες, οι οποίες στο τέλος θα εξανεμιστούν". Όλοι και όλες γνωρίζουμε πως αργά ή γρήγορα η αλήθεια λάμπει και καλούμαστε όλοι να την αντιμετωπίσουμε. Είναι προτιμότερο λοιπόν να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι από την αρχή ή να διαπιστώνουμε με πικρία και απογοήτευση την πλάνη μας αργότερα;

Οι λόγοι για τους οποίους η αλήθεια πρέπει να κυριαρχεί στο είναι μας είναι πολλοί. Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσουμε να σταχυολογήσουμε τους βασικότερους.

Το να είμαστε ειλικρινείς βοηθάει στο να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης. Σχέσεις δυνατές που θα κρατήσουν στον χρόνο. Δεν κρύβουμε κάτω από το χαλί όσα δεν θέλουν να ακούσουν οι υπόλοιποι. Ο ακροατής, η οικογένειά μας, οι συνάδελφοί μας, ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν. Η διπροσωπία και η υποκρισία, όταν αναδυθούν στην επιφάνεια, ραγίζουν το γυαλί δια παντός. Συστηθείτε λοιπόν με ειλικρίνεια στο κοντινό σας περιβάλλον και στο χώρο εργασίας σας. Μη φοβάστε να διαφωνήσετε, αλλά όταν το κάνετε, να το κάνετε εμπεριστατωμένα και με τρόπο που να μην προσβάλλει τους συνομιλητές σας. Μη χρησιμοποιείτε ψευδείς πληροφορίες ή επιχειρήματα για τα οποία δεν μπορείτε να είστε βέβαιοι. Είναι χειρότερο και θα εκτεθείτε όταν η αλήθεια σας χτυπήσει κατά πρόσωπο. Καλύτερα να είστε ειλικρινείς και να πείτε τη μαγική φράση που φοβόμαστε πολλές φορές να ξεστομίσουμε: "Αυτό δεν το γνωρίζω, θα το εξετάσω και θα σας απαντήσω σε μεταγενέστερο χρόνο".

Η επιλογή να ακολουθήσουμε τον δρόμο της αλήθειας δείχνει παρρησία εκ μέρους μας. Αναδεικνύει το εσωτερικό μας θάρρος και τη δύναμη της προσωπικότητάς μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που ζούμε μέσα σε μία πλάνη και νομίζουμε πως αποκρύπτοντας δύσκολες καταστάσεις και ανακοινώσεις κερδίζουμε χρόνο. Βραχυπρόθεσμα αυτό ισχύει. Μακροπρόθεσμα όμως η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς στερούμε ζωτικό χρόνο σε όσους είναι αναγκαίο να μάθουν την αλήθεια, ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στο σημείο αυτό μπορεί να αποτελέσει η ιατρική. Η καθυστέρηση της ανακοίνωσης μιας σοβαρής ασθένειας, μπορεί βραχυπρόθεσμα να είναι ανακουφιστική για τον ασθενή, μακροπρόθεσμα όμως θα έχει δυσμενέστερες συνέπειες, καθώς η κατάλληλη θεραπεία δε θα εκτελεστεί στην ώρα της.

Στη χώρα που ζούμε η έννοια της προσωπικής ευθύνης χάνεται μπροστά στη συλλογική. Αυτό είναι μία φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση, μας οδηγεί να αποποιηθούμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, αλλά μας εκθέτει ευρύτερα, όταν αυτό γίνει αντιληπτό από τον περίγυρό μας. Η λογοδοσία είναι μία λέξη που σπάνια ακούμε στον δημόσιο διάλογο, αλλά έχει εξέχουσα σημασία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνουμε λάθη στη ζωή μας, ειδικά όταν διοικούμε μια επιχείρηση ή έχουμε κάποιες σημαντικές θέσεις ευθύνης σε πολιτικά πόστα ή άλλους οργανισμούς. Είναι εξόχως σημαντικό να αναγνωρίσουμε πότε το καράβι πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση και να υποβάλλουμε σε ελέγχους το σκεπτικό μας και τις πράξεις μας, κάνοντας τους συνεργάτες βοηθούς μας και οδηγούς μας προς τη σωστή κατεύθυνση. Για να συμβεί αυτό πρέπει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, να φανερώσουμε όλα τα δεδομένα στο τραπέζι και, όταν χρειαστεί, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα ακόμα και αν αντιδρούν όσοι νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Εν κατακλείδι, αν ήμασταν πιο ειλικρινείς και αντιμετωπίζαμε τους φόβους μας, η κοινωνία θα ήταν πιο δίκαιη και πιο αποτελεσματική. Οι σχέσεις μας πιο ειλικρινείς και με λιγότερα προβλήματα. Δεν μπορεί να υπάρξει η απόλυτη ειλικρίνεια, καθώς η ανθρώπινη φύση είναι αξεπέραστη. Το εχουμε νιώσει πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι, όταν το ένστικτό μας μας λέει, να αποκρύψουμε ή να καθυστερήσουμε την αλήθεια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως είμαστε άνθρωποι και η υπόστασή μας μπορεί να πάει κόντρα στα ένστικτά μας, σε αντίθεση με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Μιλήστε λοιπόν αληθινά και στο τέλος της ημέρας το μόνο που έχετε να αποκομίσετε, μετά από τις πρόσκαιρες δυσκολίες, θα είναι ψυχική γαλήνη, ηρεμία και εποικοδομητικές κοινωνικές σχέσεις.

Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις μαθησιακές δυσκολίες με αποτελεσματικό τρόπο

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 14/1/2023

Οι μαθητές-τριες με μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζουν μοναδικές προκλήσεις όσον αφορά την εκπαίδευση. Μια μαθησιακή δυσκολία μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός μαθητή να επεξεργάζεται, να θυμάται και να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τις πληροφορίες. Αυτές οι δυσκολίες μπορούν επίσης να δημιουργήσουν ζητήματα στο διάβασμα, στη γραφή, στις πράξεις, αλλά και στην επαφή με τους συμμαθητές και τις συμαθήτριές τους. Σύμφωνα με έρευνες, περίπου ένας στους πέντε μαθητές παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες.

Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να εκδηλωθούν με διαφορετικούς τρόπους και ποικίλλουν σε βαρύτητα. Μερικοί μαθητές-τριες με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να δυσκολεύονται με τις λεπτές κινητικές δεξιότητες, ενώ άλλοι μπορεί να έχουν δυσκολίες με την οργάνωση ή την επεξεργασία πληροφοριών. Πολλά από αυτά τα παιδιά επίσης έχουν ενισχυμένες άλλες δεξιότητες, όπως δημιουργικότητα, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και ισχυρές οπτικές δεξιότητες.

Είναι σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς να εντοπίζουν τους μαθητές-τριες με μαθησιακές δυσκολίες όσο το δυνατόν νωρίτερα, ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν οι κατάλληλες παρεμβάσεις. Εδώ φυσικά κρίνεται απαραίτητη και η συνεργασία των γονέων. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά στην ακαδημαϊκή επιτυχία ενός μαθητή και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη συναισθηματικών και κοινωνικών προβλημάτων που ίσως προκύψουν από την απογοήτευση και την αίσθηση της αποτυχίας.

Τα εξατομικευμένα εκπαιδευτικά σχέδια (διαφοροποιημένη διδασκαλία) δημιουργούνται για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, ώστε να τους παρέχουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να επιτύχουν τους στόχους τους. Είναι προσαρμοσμένα για να ανταποκρίνονται στις μοναδικές ανάγκες κάθε μαθητή και αξιοποιούν στρατηγικές, όπως επιπλέον χρόνο σε εργασίες ή τεστ, χρήση βοηθητικής τεχνολογίας και ατομική ή  ομαδική διδασκαλία.

Οι δάσκαλοι-ες μπορούν επίσης να παρέχουν υποστήριξη χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μεθόδων διδασκαλίας για να βοηθήσουν τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες να μάθουν. Για παράδειγμα, οπτικά βοηθήματα όπως διαγράμματα, βίντεο και εικόνες μπορούν να είναι αποτελεσματικά βοηθώντας τους μαθητές να κατανοήσουν έννοιες. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε την επανάληψη, τις πρακτικές δραστηριότητες και την ομαδική εργασία για να προσελκύσουμε μαθητές με διαφορετικά στυλ μάθησης.

Οι γονείς επιφορτίζονται με κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη των παιδιών τους με μαθησιακές δυσκολίες. Είναι αναγκαίο να συνεργαστούν με τους δασκάλους για να δημιουργήσουν και να εφαρμόσουν στρατηγικές που θα βοηθήσουν το παιδί τους να πετύχει. Μπορούν επίσης να υποστηρίξουν τις ανάγκες του παιδιού τους και να συνεργαστούν με το σχολείο για να διασφαλίσουν ότι το παιδί τους λαμβάνει την κατάλληλη υποστήριξη.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μαθητές-τριες με μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να επιτύχουν ακαδημαϊκά και στη ζωή. Πολλά επιτυχημένα άτομα, συμπεριλαμβανομένων επιχειρηματιών, αθλητών και καλλιτεχνών, έχουν και είχαν μαθησιακές δυσκολίες. Με τη σωστή υποστήριξη, οι μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν! 

Συμπερασματικά, οι μαθητές-τριες με μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζουν μοναδικές προκλήσεις, αλλά με έγκαιρη παρέμβαση, εξατομικευμένη υποστήριξη και ποικίλες μεθόδους διδασκαλίας, μπορούν να επιτύχουν εκεί που παλαιότερα θα το θεωρούσαμε αδύνατο. Οι δάσκαλοι, οι γονείς και όλοι όσοι έρχονται σε επαφή με τα παιδιά, διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην παροχή της υποστήριξης και των διευκολύνσεων που χρειάζονται οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες για να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.

Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε...

Πού στοχεύει η εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας

 Του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, αλλά και δε γέλασε ποτέ.

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Η εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας στοχεύει στο να διασφαλίσει ότι κάθε μαθητής έχει πρόσβαση σε εκπαίδευση υψηλής ποιότητας και ότι είναι εξοπλισμένος με τις γνώσεις και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να πετύχει στη μελλοντική του σταδιοδρομία. Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση και η χώρα έχει κάνει σημαντικές επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα όλα αυτά τα χρόνια.

Μία από τις βασικές προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελλάδας είναι να διασφαλίσει ότι κάθε παιδί έχει πρόσβαση στη δωρεάν, υποχρεωτική εκπαίδευση. Τα παιδιά στην Ελλάδα υποχρεούνται να φοιτούν στο σχολείο από την ηλικία των έξι έως τα δεκαπέντε ετών, με την εκπαίδευση να παρέχεται σε επίπεδο πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό διασφαλίζει ότι κάθε παιδί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες και γνώσεις για να πετύχει στη μελλοντική του σταδιοδρομία.

Εκτός από την παροχή δωρεάν εκπαίδευσης, η Ελλάδα έχει κάνει και σημαντικές επενδύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό περιλαμβάνει τη βελτίωση των υποδομών, όπως η κατασκευή νέων σχολείων και η ανακαίνιση υφιστάμενων, καθώς και η επένδυση σε νέα τεχνολογία και εκπαιδευτικούς πόρους.

Μια άλλη σημαντική πτυχή της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελλάδας είναι η προώθηση της ένταξης και των ίσων ευκαιριών. Αυτό σημαίνει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει σχεδιαστεί για να διασφαλίζει ότι όλοι οι μαθητές, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο ή τις περιστάσεις τους, έχουν πρόσβαση στις ίδιες ευκαιρίες και πόρους. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή υποστήριξης για μαθητές με αναπηρίες, καθώς και τη διασφάλιση ότι οι μαθητές από μειονεκτικά περιβάλλοντα έχουν πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς πόρους και υποστήριξη.

Η εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας δίνει επίσης μεγάλη σημασία στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Η χώρα έχει θεσπίσει αυστηρά πρότυπα για την εκπαίδευση και έχει εφαρμόσει μια σειρά μέτρων για να διασφαλίσει ότι αυτά τα πρότυπα πληρούνται. Αυτό περιλαμβάνει επένδυση στην κατάρτιση και ανάπτυξη εκπαιδευτικών, καθώς και την εφαρμογή τυποποιημένων τεστ και αξιολογήσεων για την παρακολούθηση της προόδου των μαθητών και τη διασφάλιση ότι πληρούν τα απαραίτητα πρότυπα.

Συνολικά, η εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας έχει σχεδιαστεί για να παρέχει σε κάθε μαθητή την ευκαιρία να λάβει εκπαίδευση υψηλής ποιότητας, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο ή τις περιστάσεις του. Επενδύοντας στην εκπαίδευση και προωθώντας την ένταξη και τις ίσες ευκαιρίες, η Ελλάδα εργάζεται για να διασφαλίσει ότι κάθε μαθητής έχει τις δεξιότητες και τις γνώσεις που χρειάζονται για να πετύχει στη μελλοντική του σταδιοδρομία και να συνεισφέρει θετικά στην κοινωνία.

Το 2023 δοκιμάστε να αλλάξετε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σας

Το 2023 δοκιμάστε να αλλάξετε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Το έτος που μας αποχαιρετά ήταν ιδιαίτερο και, όπως και τα προηγούμενα, γεμάτο αναπάντεχες εξελίξεις. Ο πόλεμος που ξέσπασε στην Ουκρανία ανέτρεψε πολλά από τα δεδομένα, όπως είχαν προγραμματιστεί, αλλά δεν μετέβαλε τελείως την κατάσταση στη χώρα.

Το 2022 όμως υπήρξαν πολλά δυσάρεστα γεγονότα που αφορούσαν τον κοινωνικό ιστό και τη λειτουργία του γενικότερα. Η βία κατά των γυναικών, ο ενδοσχολικός εκφοβισμός που πλέον τείνει να βγει έξω από το σχολείο και γιγαντώνεται συνεχώς, η συνεχής περιβαλλοντική επιβάρυνση, αλλά και το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού διαλόγου εξακολουθούν να μας δίνουν σημάδια μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε παρακμή διαρκείας και οδεύει ολοταχώς προς το σημείο μηδέν έχοντας εξάρσεις και υφέσεις. Η κατεύθυνση όμως είναι μία.

Η αλήθεια είναι πως η χώρα μας βγάζει λαμπρούς επιστήμονες, οι οποίοι στο εξωτερικό διαπρέπουν και μας κάνουν γνωστούς παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή όμως η ίδια η χώρα που τους ανατρέφει και τους ετοιμάζει, αδυνατεί να αξιοποιήσει τις δεξιότητές τους, ενώ γεννάει ως επί το πλείστον μορφωμένους ανθρώπους, αλλά χωρίς παιδεία. Μπορεί να έχουμε πολλές και διάφορες γνώσεις, δεν έχουμε μάθει ακόμα όμως να τηρούμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας από εδώ και από εκεί, να μην μουτζουρώνουμε όποιον τοίχο βρίσκουμε, να μη λεηλατούμε τη δημόσια περιουσία, να κάνουμε αποτελεσματικό διάλογο και γενικά να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Σε πολλές χώρες προηγμένες όλα τα παραπάνω αποτελούν κάτι το αυτονόητο. Στη δική μας είναι το ζητούμενο.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι για να αλλάξουμε την κοινωνία μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς δημιουργούμε αυτό που ονομάζεται κράτος και πολιτεία και σαν μεμονωμένα άτομα παράγουμε ένα αποτέλεσμα, όπως ακριβώς τα άτομα ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα αντικείμενο. Όταν υπάρχουν παραφωνίες, σίγουρα το αποτέλεσμα δε θα είναι το επιθυμητό. Το νέο έτος ας σταματήσουμε λοιπόν να γκρινιάζουμε για τα πάντα, ας δούμε τα αρνητικά του εαυτού μας, ας προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε και στη συνέχεια όλα θα πάνε καλύτερα.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να αποδώσουμε τον μέγιστο σεβασμό στους δασκάλους που γαλουχούν τα παιδιά μας και να τους βοηθήσουμε στο έργο τους βάζοντας όρια στους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας. Πρώτα θα δώσουμε εμείς το παράδειγμα, πρώτα θα διορθώσουμε εμείς τα κακώς κείμενα του εαυτού μας και στη συνέχεια είναι σίγουρο πως το παιδί θα μας μιμηθεί και θα ακολουθήσει την πορεία μας. Ο λαός μας το λέει αυτό με μία παροιμία πολύ σοφή: "Με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις". Να είστε σίγουροι πως αν δεν αλλάξετε εσείς, δεν πρόκειται να αλλάξουν και τα παιδιά σας, οτιδήποτε και να κάνει ο δάσκαλος με τον οποίο κάθονται μαζί στο σχολείο.

Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως οι παθογένειες είναι χρόνια ριζωμένες και είναι πολύ δύσκολο κανείς είτε να τις κόψει σε βάθος είτε να τις μπολιάσει με κάτι καινούργιο που θα τις μεταλλάξουν σε κάτι νέο, ομορφότερο και καλύτερο. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τη ζωή τους εθελοντικά και όχι μόνο, ώστε να βάλουν ένα λιθαράκι στη βελτίωση του κοινωνικού οικοδομήματος. Δυστυχώς είναι η φωτεινή εξαίρεση σε έναν κανόνα που δεκαετίες ολόκληρες δε λέει να αλλάξει. Τα πράγματα χειροτερεύουν πλέον με τη βοήθεια της τεχνολογίας που αντί να λειτουργεί ως ένα βελτιωτικό στη συγκόλληση του κοινωνικού ιστού, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά παράγοντας πρότυπα που για τα παιδιά κάθε άλλο παρά θετικά είναι.

Στην κοινωνία της ελευθερίας που ζούμε, ο καθένας και η καθεμία από εμάς παίρνει έναν δρόμο που δεν του τον ορίζει κάποια κυρίαρχη δύναμη αλλά τον επιλέγει ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει φυσικά μέσα στις ευκαιρίες που δίνει η εκάστοτε χώρα στους πολίτες της. Η ελευθερία αυτή δεν είναι δεδομένη και κατακτήθηκε με πολλούς αγώνες. Οφείλουμε λοιπόν να την προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού και να την αξιοποιήσουμε, ώστε να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση κινδυνεύουμε μελλοντικά να βρεθεί κάποιος καλοθελητής και να προσπαθήσει να μας βελτιώσει ο ίδιος με το ζόρι και ανάλογα με τα δικά του πρότυπα…

Αυτό λοιπόν που θέλω να ευχηθώ σε όλους και όλες σας για τη νέα χρονιά είναι υγεία, το βασικότερο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, τύχη, χωρίς αυτή κακά τα ψέματα δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, πολλή προσπάθεια και δουλειά, απαραίτητη πρώτα για τον εαυτό μας και στη συνέχεια για το σύνολο και εσωτερική ενδοσκόπηση. Η τελευταία θα μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να έχουμε λιγότερο άγχος, να γίνουμε καλύτεροι γονείς, να σεβόμαστε περισσότερο το περιβάλλον και τον πλανήτη που ζούμε και φυσικά να βελτιώσουμε το επίπεδο της παιδείας στην Ελλάδα που είναι πλέον και το ζητούμενο.

Χρόνια πολλά

Καλή χρονιά

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε: 70)

Μη φοβάστε να δοκιμάσετε νέα πράγματα στη ζωή σας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 13/1/2023

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Μη φοβάστε να δοκιμάσετε νέα πράγματα στη ζωή σας

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι μένουμε σταθερά παγιωμένοι σε καταστάσεις και εμπειρίες. Αυτό είναι λογικό, καθώς όλοι αναζητούμε την ασφάλεια και τη σιγουριά που προσφέρει μία μόνιμη κατάσταση.

Τι γίνεται όμως όταν αποφασίσουμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει; Σίγουρα η αλλαγή είναι πάντα επώδυνη, αλλά και πολλές φορές ωφέλιμη. Στην αρχή υπάρχει πιθανότητα να απογοητευτούμε, καθώς δεν θα τα καταφέρνουμε όπως θέλουμε. Δεν πρέπει όμως με τίποτα να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Χρειάζεται σκληρή δουλειά, μελέτη, θυσία προσωπικού χρόνου ακόμη και νύχτες αϋπνίας, ώσπου να βρούμε τι κάνουμε λάθος.

Η έτοιμη τροφή μπορεί να μας προσφέρει μία προσωρινή χαρά. Μπορεί να μας δώσει και μία πρόσκαιρη αρχική επιτυχία, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα όμως να διαρκέσει. Αν δεν προσπαθήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις και δεν αφιερώσουμε ώρες, δεν πρόκειται να έχουμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα σε οτιδήποτε νέο και να δοκιμάσουμε. Η αναζήτηση των ταλέντων μας και των χαρισμάτων μας είναι μία κατάσταση που κρατάει δια βίου. Κάθε άνθρωπος στη ζωή του περνάει πολλές και διαφορετικές φάσεις. Σε κάποιες από αυτές θα κατασταλάξει κάπου, σε κάποιες άλλες απλά θα τις δοκιμάσει και θα προχωρήσει παρακάτω. Τι θα συμβεί όμως αν δεν δοκιμάσει ποτέ τίποτα; Είναι πολύ εύκολο όταν καθόμαστε στον καναπέ μας να ασκούμε το εθνικό μας άθλημα που δεν είναι άλλο από την κριτική. Να ζηλεύουμε τους άλλους για αυτά που έχουν πετύχει χωρίς να σκεφτούμε αν μπορούμε να τα κάνουμε και εμείς.

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ μέσα από αυτά τα λίγα χρόνια στα οποία ζω είναι πως, εάν είναι κάτι ανθρωπίνως δυνατόν, μπορείς να το κάνεις και εσύ. Δεν έχει σημασία πότε θα ξεκινήσεις, αλλά να ξεκινήσεις. Μπορεί να μετανιώσεις που άργησες. Η χαρά που θα πάρεις όμως από τα επιτεύγματα στη συνέχεια θα είναι απύθμενη και θα καλύψει αυτό το μικρό χαμένο διάστημα. Αφήστε λοιπόν τις τηλεοράσεις και τις οθόνες και βγείτε έξω, ανακαλύψτε και δοκιμάστε νέα πράγματα και νέες εμπειρίες. Θέλετε αυτά να αφορούν τον αθλητισμό, θέλετε να αφορούν τη μουσική, θέλετε να αφορούν κοινωνικές εκδηλώσεις, οτιδήποτε θέλετε, απλά σηκωθείτε από το καθιστικό σας…

Κλείνοντας καλό είναι να θυμόμαστε πάντα πως δεν υπάρχει παρθενογένεση. Άρα μαθαίνω εγώ από εσάς και εσείς μαθαίνετε από εμένα. Έτσι προχωράει η ζωή και έτσι προχωράμε όλοι μαζί μπροστά. Σαφέστατα θα υπάρξουν κάποιες στιγμές που μπορεί να βρείτε κάτι που να μην το έχει κάνει κανείς άλλος. Αξιοποιήστε το κατάλληλα, αλλά και μοιραστείτε το με τους υπόλοιπους. Στο τέλος της ημέρας θα βγείτε κερδισμένοι παρά χαμένοι…

Τα σχολεία ανοίγουν ξανά. Τα παιδιά είναι έτοιμα, οι γονείς;

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 30/09/2022

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Τα σχολεία ανοίγουν ξανά. Τα παιδιά είναι έτοιμα, οι γονείς;

Μία νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε. Μικροί και μεγάλοι περιμένουν με ανυπομονησία τα όσα θα διαδραματιστούν αυτό το σχολικό έτος. Όπως είναι λογικό, οι μικρότεροι μαθητές, έχουν άγχος για το νέο περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν. Οι μεγαλύτεροι σκέφτονται τις αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν καθώς μεγαλώνει κανείς.

Τα παιδιά όμως προσαρμόζονται σε όλες τις καταστάσεις γρήγορα και εύκολα σε αντίθεση με τους ενήλικες που όσο μεγαλώνουν αλλοιώνεται η ιδιότητα της προσαρμογής. Καθώς τα χρόνια περνούν, είναι λογικό ο άνθρωπος να μην επιθυμεί πολλές αλλαγές και να θέλει σιγουριά και ασφάλεια. Σε έναν χώρο, όπως είναι το σχολείο, όπου υπάρχουν καθημερινά δεκάδες μεταβλητές, αυτό είναι λογικό να προκαλεί άγχος στους γονείς σε βαθμό μεγαλύτερο και από αυτό που έχουν οι μαθητές και οι μαθήτριες.

Καθοριστικό ρόλο στο σημείο αυτό πρέπει να παίξουν οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι μέσα από τη σωστή διαχείριση και ενημέρωση των γονέων, θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν κάποια πράγματα και να περιορίσουν τις ανησυχίες τους. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο δάσκαλος της τάξης να είναι ανοιχτός σε σκέψεις και ιδέες χωρίς παρωπίδες, αλλά ταυτόχρονα να οριοθετεί και τη γραμμή εκείνη που δεν επιτρέπει παρεμβάσεις στη δουλειά του και στο παιδαγωγικό του έργο.

Κάποιες συμβουλές λοιπόν που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε στο σημερινό άρθρο και είναι ικανές να περιορίσουν το άγχος των γονέων είναι οι εξής:

Αφήστε τα παιδιά να ωριμάσουν και μην τα πιέζετε υπερβολικά. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Βοηθήστε τα να προσαρμοστούν σε όλες τις καταστάσεις. Είτε αυτές απαιτούν περισσότερη δουλειά είτε περισσότερη χαλαρότητα. Όσο πιο μικροί αποκτήσουμε την παραπάνω δεξιότητα, τόσο μεγαλώνοντας θα αντιμετωπίσουμε λιγότερα προβλήματα.

Μην είστε όμως και υπερβολικά χαλαροί, γιατί τότε θα το εκμεταλλευτούν και τα αποτελέσματα στο τέλος θα σας προκαλέσουν μεγαλύτερο άγχος. Κρατήστε το μέτρο σε όλα τα πράγματα στη ζωή σας, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες.

Κάθε αρνητική κατάσταση που προκύπτει στην τάξη, στο διάλειμμα ή κατά τη διάρκεια της φυσικής αγωγής, δεν είναι ενδοσχολική βία. Ενδοσχολική βία σημαίνει να μη θέλει ο μαθητής να έρθει στο σχολείο γιατί καθημερινά δέχεται λεκτικά και σωματικά χτυπήματα. Αυτό δεν είναι εύκολο στο δημοτικό να συμβεί, καθώς οι μαθητές και μαθήτριες είναι πιο αγνοί, ενώ συνήθως υπάρχει και υπεύθυνος εκπαιδευτικός στην τάξη που περνάει ώρες εκεί και διαπιστώνει καταστάσεις.

Μην αγχώνεστε για τις συζητήσεις στα παιχνίδια και τις διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν στο σχολείο. Το σχολείο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας. Είναι λογικό λοιπόν να αφήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες να διαφωνήσουν, να διαχειριστούν καταστάσεις μόνοι τους με τη σωστή καθοδήγηση των εκπαιδευτικών.

Αφήστε τις έριδες που μπορεί να έχετε, για οποιαδήποτε λόγο, με άλλους γονείς του τμήματος έξω από το σχολικό περιβάλλον. Το μόνο που μπορεί να καταφέρετε είναι να προκαλέσετε μεγαλύτερα προβλήματα στο ίδιο σας το παιδί και να κάνετε δυσκολότερο το έργο του εκπαιδευτικού.

Βάλτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και κρατήστε το σταθερό. Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγετε τις απρόσμενες καταστάσεις και τις διαφωνίες που προκαλούν εντάσεις.

Απολαύστε τις στιγμές χαλάρωσης, όταν σας δίνονται, και αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας.

Κόψτε κάθε γκρίνια από την αρχή. Κάντε ξεκάθαρα ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μεγάλων και των μικρών. Μην μπαίνετε σε συζητήσεις χωρίς νόημα καθώς θα γεμίσετε με άγχος.

Να τηρείτε με σαφήνεια τα όρια στην οικογένεια. Είναι καλό και ασφαλές για τα παιδιά να γνωρίζουν ποιος είναι ο μεγάλος και ποιος ο μικρός στο σπίτι.

Όταν συμβαίνουν αρνητικές καταστάσεις που οφείλονται στα παιδιά σας, εξηγήστε τους πως υπάρχουν ανάλογες συνέπειες. Για παράδειγμα, αν σπάσουν ένα βάζο από τα νεύρα τους, θα πρέπει να το πληρώσουν από το χαρτζιλίκι τους.

Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας. Τα παιδιά σας είναι τα πάντα. Μην ξεχνάτε όμως ότι και εσείς είστε άνθρωποι και χρειάζεστε τον προσωπικό σας χρόνο. Αυτό δεν πρέπει να σας προκαλεί τύψεις. Είναι φυσιολογικό και αναζωογονητικό.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε ιδέες και συμβουλές για ώρες, αλλά σταχυολογήσαμε τα σημαντικότερα σημεία που πηγάζουν από τα χρόνια εμπειρίας μας στην εκπαίδευση. Το άρθρο αυτό πρέπει να διαβάζεται ξανά και ξανά στην έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς. Δυστυχώς με τα χρόνια διαπιστώνουμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν μάθει και χειραγωγούν με πολλούς και διάφορους τρόπους τους γονείς τους και αυτό αργά ή γρήγορα φτάνει στη σχολική μονάδα. Προσπαθήστε να καταλάβετε πότε υπάρχει στην πραγματικότητα πρόβλημα και πότε όχι και μην αφήσετε αρνητικές συμπεριφορές να επαναλαμβάνονται. Από τα χρόνια της απόλυτης τάξης και πειθαρχίας, περάσαμε στα χρόνια της ασυδοσίας, κάτι που μπορεί κανείς να το συναντήσει ευρύτερα στην κοινωνία μας, από την τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας έως και την τήρηση των πιο απλών νομοθετημάτων. Το βασικό θεμέλιο στο χτίσιμο του χαρακτήρα των μαθητών και των μαθητριών πέρα από τη γονιδιακή τους δεξαμενή, είναι το οικογενειακό περιβάλλον και μετέπειτα το σχολικό. Οτιδήποτε και να κάνει ο δάσκαλος ή η δασκάλα, αν ο γονέας δεν κατανοήσει σε βάθος τα όσα γράφτηκαν παραπάνω, τότε τα πράγματα θα είναι πιο περίπλοκα για όλους…

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν με υγεία, πανδαισία σκέψεων και χωρίς άγχος.

Ο βιολογικός πλούτος είναι σημαντικότερος από τον χρηματικό

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 15 Ιουλίου 2022.

Τα τελευταία χρόνια μέσα από τις οικονομικές κρίσεις, τις πανδημίες και τις συνέπειες από τους πολέμους, παρατηρείται μία έντονη δημογραφική παρακμή.

Το γεγονός αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο και κάτι τοπικά εντοπισμένο. Οι δυτικές κοινωνίες με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, που βιώνουν τις τελευταίες δεκαετίες, παρουσιάζουν μία μείωση στον αριθμό των γεννήσεων σε αντίθεση με τις χώρες που βρίσκονται ανατολικότερα. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από τον πληθυσμό της Τουρκίας ο οποίος έχει φτάσει τα ενενήντα εκατομμύρια ενώ της Ελλάδας παραμένει στα δέκα, όταν πριν από πενήντα χρόνια βρισκόμασταν περίπου στα ίδια επίπεδα.

Ο δημογραφικός επεκτατισμός και η ειρηνική κατάληψη περιοχών μέσα από τη δημογραφική ακμή δεν είναι κάτι καινούργιο. Το βλέπουμε όμως να παίρνει σάρκα και οστά με ταχείς ρυθμούς σήμερα, οδηγώντας σε μία υποβόσκουσα σύγκρουση Ανατολής και Δύσης. Κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση και ποιο θα είναι το τέλος…

Αδιαμφισβήτητα, μέσα από τα ερευνητικά και επιστημονικά δεδομένα φαίνεται ότι πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. Η έλλειψη παιδιών οδηγεί σε παρακμή τόσο οικονομική όσο και κοινωνική, ενώ η υπερβολική γεννητικότητα οδηγεί πάλι σε οικονομική και κοινωνική παρακμή. Ο αριθμός των τριών με πέντε παιδιών είναι ο κατάλληλος, ώστε να διαιωνίζεται και το είδος, αλλά και να μπορεί να συντηρηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, χωρίς να πιέζονται οι νεότερες γενιές. Την ίδια στιγμή οι νεότεροι άνθρωποι προσφέρουν εργατικό δυναμικό και φρέσκες ιδέες στον κοινωνικό ιστό.

Το πρόβλημα στις μέρες μας εντοπίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό στις ευρωπαϊκές χώρες και λιγότερο στην αμερικανική ήπειρο όπου μπορούμε να δούμε πως η δημογραφική γήρανση είναι μικρότερη. Τα νέα πρότυπα ζωής, καθώς και η τάση των ανθρώπων για λιγότερες ευθύνες στον οικογενειακό βίο οδηγεί τους περισσότερους και τις περισσότερες στο να τεκνοποιήσουν σε μεγαλύτερη ηλικία κάνοντας ένα παιδί. Όπως είναι λογικό, ο πληθυσμός πολύ δύσκολα μπορεί να διατηρηθεί στα σημερινά επίπεδα χάνοντας δύο άτομα και φέρνοντας ένα καινούργιο. Κάθε χρόνο ουσιαστικά χάνεται ένα χωριό ή μία πόλη από τη χώρα μας.

Στη φύση βέβαια δεν υπάρχουν κενά. Είναι σίγουρο πως μελλοντικά τα όποια κενά υπάρξουν, θα συμπληρωθούν από νέα άτομα τα οποία θα εισαχθούν στη γονιδιακή δεξαμενή με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Μπορεί να μην είναι αυτός ο πιο επιθυμητός τρόπος για τη λύση του δημογραφικού, όμως στην παρούσα κατάσταση δε διαφαίνεται κάτι άλλο στον ορίζοντα.

Ο σημερινός κόσμος όπως έχει διαρθρωθεί, οδηγεί αναγκαστικά τους νέους σε μικρότερους ρυθμούς τεκνοποίησης. Η ανεργία, η έλλειψη κινήτρων και η λογική της καλοπέρασης δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αυξημένη κινητικότητα. Την ίδια στιγμή θέλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα πάντα. Με τα οικονομικά μας να είναι στριμωγμένα, αυτό φαντάζει όλο και πιο δύσκολο.

Μόνη λύση είναι η πλήρης κατανόηση του φαινομένου και η αντιμετώπισή του από τις ρίζες. Οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα, αλλαγή νοοτροπίας μέσα από την εκπαίδευση και στήριξη από το κράτος με κάθε τρόπο, αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μία στροφή στον κατηφορικό δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας.

Οι επιλογές που έχουμε λοιπόν είναι δύο. Να αντιστρέψουμε την κατάσταση πριν να είναι αργά και να δώσουμε μία ευκαιρία στη χώρα να ορθοποδήσει μέσα από τη δημιουργία νέων ανθρώπων ή να περάσουμε σε συνεχόμενη παρακμή όπου κάθε γενιά θα περνάει και πιο δύσκολα από την επόμενη, μέχρι να συμπληρωθεί το κενό από γονίδια άλλης δεξαμενής. Και για όσους και όσες σκέφτονται τις σκοτούρες και τα βάσανα, καλά θα ήταν να θυμούνται αυτό που είχε γράψει ο Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός Κικέρων.

"Πολλά παιδιά, πολλές σκοτούρες. Κανένα παιδί, καμία χαρά!"

 

 

Την ελευθερία αντίδρασης στις καταστάσεις της ζωής δεν μπορεί να σας την πάρει κανείς

Την ελευθερία επιλογής δεν μπορεί να σου την πάρει κανείς

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις   22/4/2021

Τον τελευταίο μήνα και με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στον πόλεμο στην Ουκρανία σκέψεις και ανησυχίες στροβιλίζονται στο μυαλό όλων μας.

 

Ανεξάρτητα από την προσωπική άποψη του καθένα, η καταδίκη μιας εισβολής και η προσπάθεια αναθεώρησης των συνόρων εν έτει 2022 είναι καταδικαστέα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ανοίξει την όρεξη και σε άλλους που επιδιώκουν μέσα από τη ρητορική τους τον ίδιο σκοπό.

 

Όταν έχουμε μία μάχη Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, τα πράγματα είναι πάντα δύσκολα. Στο εξαιρετικό βιβλίο του Victor Frankl, "Το νόημα της ζωής", το οποίο έχει πουλήσει πάνω από δώδεκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ο συγγραφέας περιγράφει το σκεπτικό του όταν τον έκλεισαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτό το κομμάτι που θα παραθέσω τώρα πιστεύω ταιριάζει απόλυτα και στα όσα βιώνουμε αυτούς τους καιρούς: "Δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό σου μπορούν να σου πάρουν όλα όσα έχεις εκτός από ένα, την ελευθερία σου να επιλέξεις πώς θα αντιδράσεις στην κατάσταση. Δεν μπορείς να ελέγχεις τι συμβαίνει στη ζωή σου, αλλά μπορείς πάντα να  ελέγχεις τι θα αισθανθείς και τι θα κάνεις σχετικά με αυτό που σου συμβαίνει."

 

Γενική αίσθηση είναι πως τα παραπάνω λόγια δείχνουν με τρόπο ξεκάθαρο, γιατί ο ουκρανικός λαός επέλεξε να αμυνθεί, να αντιδράσει και τελικά όπως δείχνουν τα πράγματα, να τσαλακώσει το γόητρο της Ρωσικής Αρκούδας. Η εισβολή ξεκάθαρα ήταν κάτι το οποίο δύσκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί, αφού είχε αποφασιστεί από ανώτερα κέντρα. Ο τρόπος αντίδρασης όμως των Ουκρανών δεν ήταν δεδομένος.

 

Μπροστά τους είχανε δύο δρόμους. Τον πρώτο, της άμεσης παράδοσης και αποφυγής απωλειών, και τον δεύτερο, της αντίστασης και της μάχης. Πορεία δύσκολη γεμάτη απώλειες και κακουχίες. Η ελευθερία βούλησής τους, τους οδήγησε στο να πολεμήσουν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Άσχετα από τις διαφορές μεταξύ τους, μπορεί κανείς να δει πως υπήρξε μία γενικότερη συσπείρωση του λαού, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις εξωτερικής επίθεσης. Ενώ θα περίμενε κανείς πως η διάσπαση θα μεγεθυνόταν, τελικά συνέβη το αντίθετο. Ο κίνδυνος όμως για εμφύλιο θα ελλοχεύει πάντα μετά το τέλος του πολέμου.

 

Κάτι τελευταίο που πρέπει να επισημανθεί επιπλέον, είναι πως στη σημερινή εποχή αναθεωρητικές βλέψεις δεν τυγχάνουν γενικής αποδοχής. Η συσπειρωμένη και μαζική αντίδραση της Δύσης, η οποία κατά το παρελθόν έκανε και αυτή αντίστοιχα λάθη, κόβει την όρεξη για τέτοιες τακτικές. Ο πόλεμος με όπλα μπορεί να είναι βαρύς, αλλά ο οικονομικός πόλεμος είναι μακροχρόνιος, εξαντλητικός και στο τέλος εξαϋλώνει κυβερνήσεις. Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι ακόμη και αν χάσουμε τα πάντα, ποτέ δεν θα μείνουμε χωρίς κάτι, εφόσον υπάρχει η επιλογή τού τρόπου αντίδρασης από μέρους μας.

 

Το έδειξε η ελληνική επανάσταση και ο ελληνικός λαός το 1821, το δείχνει ο ουκρανικός λαός σχεδόν 200 χρόνια μετά. Η τεχνολογία αλλάζει τα μέσα του πολέμου, η θέληση των λαών όμως για αυτοδιάθεση, ανεξαρτησία και ελευθερία επιλογής μένει και θα μένει για πάντα η ίδια.

Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η χώρα είναι μέσα από την εκπαίδευση

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις   27/5/2022

Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η χώρα είναι μέσα από την εκπαίδευση.

Πριν δύο χρόνια σε ένα σεμινάριο του πανεπιστημίου Πειραιώς σε συνεργασία με την κυρία Χατζηδήμα Σταματίνα είχαμε κάνει μία έρευνα σχετικά με τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Ολόκληρη την έρευνα μπορείτε να την δείτε παρακάτω:

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Σε γενικές γραμμές, τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε ήταν πως οι πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες και οι πιο αναπτυγμένες σε όλα τα επίπεδα είχαν δώσει ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα της εκπαίδευσης. Ως εκ τούτου, δαπανούσαν πολύ μεγαλύτερα ποσά για την εκπαιδευτική τους πολιτική ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με χώρες όπως η Ελλάδα.

Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα είναι ότι η τεχνική εκπαίδευση είχε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο σε αυτές τις χώρες, καθώς δινόταν ιδιαίτερη έμφαση στην παραγωγή και στην επαγγελματική αποκατάσταση.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως τα κράτη αυτά δεν ήταν αναπτυγμένα μόνο περισσότερο οικονομικά αλλά και ηθικά και κοινωνικά. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι πως η Ολλανδία εισάγει φυλακισμένους, καθώς οι φυλακές της είναι άδειες.

Η Ελλάδα οφείλει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση σε όλα τα εκπαιδευτικά πεδία. Στην επιμόρφωση και στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών, στην διαμόρφωση σύγχρονων και αποτελεσματικών προγραμμάτων σπουδών που θα προωθούν την καινοτομία, την έρευνα και μία διαφορετική μάθηση, στον σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων της χώρας, σε ένα σύστημα αξιολόγησης που θα ξεκινάει από πάνω και θα κινείται από πάνω προς τα κάτω με πολλούς και αντικειμενικούς δείκτες, που θα επιβραβεύει και δε θα τιμωρεί και φυσικά θα προσφέρει στους μαθητές και τις μαθήτριες όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια και μέσα που θα κάνουν τη μάθησή τους περισσότερο διαδραστική και συνυφασμένη με τη σύγχρονη εποχή.

Φυσικά κάποιος θα μπορούσε να μας κατηγορήσει ως ιδεαλιστές. Τα πράγματα όμως δεν είναι απολύτως έτσι. Μία μικρή αύξηση των δαπανών για την παιδεία, θα μπορούσε να έχει πολλαπλάσια οφέλη για τη χώρα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο τα επόμενα χρόνια. Τα επιστημονικά και ερευνητικά δεδομένα, αλλά και οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι. Χώρες όπως η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Σουηδία έχουν καταφέρει και έχουν οδηγήσει το εκπαιδευτικό τους σύστημα σε ένα τέτοιο σημείο στο οποίο οι μαθητές δεν καταλαμβάνουν μόνο τις πρώτες θέσεις σε εκπαιδευτικούς διαγωνισμούς, αλλά πάνω από όλα βγαίνουν σωστοί άνθρωποι μέσα από τα σχολεία με πολλές δεξιότητες οι οποίες είναι απαραίτητες για τον σύγχρονο πολίτη.

Σίγουρα δεν μπορούμε να αντιγράψουμε πιστά τα ξένα εκπαιδευτικά συστήματα, καθώς θα οδηγηθούμε σε ένα αποτυχημένο κακέκτυπο. Μπορούμε όμως να υιοθετήσουμε καλές πρακτικές οι οποίες θα προσαρμοστούν στα δεδομένα της χώρας μας και σε συνδυασμό με την ενίσχυση των σχολείων θα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική. Χρειάζεται να μπουν στην άκρη οι γραφειοκράτες και να αναλάβουν θέσεις ευθύνης και θέσεις-κλειδιά άνθρωποι που είναι χρόνια στον εκπαιδευτικό τομέα, άνθρωποι που έχουν ζήσει τα καλά και τα στραβά μέσα από το ίδιο το σύστημα. Μόνο αυτοί μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα και να δημιουργήσουν μία νέα ροπή προς ένα καλύτερο αύριο. Φυσικά απαιτείται πολλή και σκληρή δουλειά από όλους όσους εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Ανέφικτο θα μου πείτε; Θα είναι και θα παραμένει ανέφικτο όσο η πολιτική ηγεσία δεν πιέζεται από εμάς τους ίδιους να κάτσει κάτω και να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα για τα επόμενα 30 χρόνια, συνταγματικά κατοχυρωμένο το οποίο δεν θα μπορεί να αλλάζει κάθε φορά που γίνονται εκλογές και το οποίο θα κριθεί στο τέλος. Τότε μόνο θα μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματα για το τι πετύχαμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα συνεχίζουμε αυτό το γαϊτανάκι ράβε-ξήλωνε το οποίο συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια μη σας πω και λιγότερο. Αλλαγές και πολιτικές που δεν έχουν κανένα νόημα δεν έχουν μακροπρόθεσμη προοπτική, παρά μόνο εξυπηρετούν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, τα οποία όμως οδηγούν τη χώρα σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό τέλμα και τη ζωή των νέων σε αδιέξοδο.