Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
ΠΕ 70
Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου
Ο όρος γονεϊκή εμπλοκή είναι βαρυσήμαντος και επιδέχεται πολλές ερμηνείες, καθώς πλήθος ερευνών έχουν δείξει την αρνητική ή θετική συμβολή του στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Κατά την άποψή μου, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη γονεϊκή εμπλοκή και τον δρόμο που αυτή θα ακολουθήσει είναι οι εξής:
α) Το κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο των γονέων. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον παραπάνω παράγοντα. Άλλες δυνατότητες, σε πολλαπλά επίπεδα, μπορεί να προσφέρει μία οικογένεια που έχει οικονομική άνεση στα παιδιά της και άλλες μία η οποία προσπαθεί καθημερινά να τα βγάλει πέρα με τις βασικές της ανάγκες και να βιοποριστεί. Όλοι και όλες καταλαβαίνουμε πως όταν βιώνουμε οικονομικές δυσκολίες, η προσοχή μας δεν μπορεί να είναι στραμμένη απόλυτα στα παιδιά μας. Πολλές φορές αυτό δεν μας αφήνει να τους προσφέρουμε όσα μπορούμε, κυρίως σε επίπεδο καθημερινής ενασχόλησης μαζί τους. Φυσικά, το παραπάνω μπορεί να επηρεάσει και τη συμμετοχή του παιδιού σε διάφορες σχολικές δραστηριότητες, εξωσχολικές κυρίως, ενώ είναι αποδεδειγμένο πως και οι γονείς πολλές φορές αδυνατούν να επισκεφτούν το σχολείο ή ντρέπονται. Μιλάμε για πλήθος περιπτώσεων που έχουμε συναντήσει όλοι στην καριέρα μας, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν εντοπίζονται και εξαιρέσεις.
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου μπορεί να μην υφίσταται οικονομικό ζήτημα, αλλά να είναι χαμηλότερο το γενικότερο επίπεδο της οικογένειας, με αποτέλεσμα να υπάρχει εκτεταμένη αδιαφορία ως προς την πορεία του παιδιού στο σχολείο ή υποτίμηση ως προς το εκπαιδευτικό έργο ή τον δάσκαλο-α, καθώς κάποιοι και κάποιες μπορεί να θεωρούν πως ανήκουν σε μία ανώτερη τάξη και με τα χρήματά τους ή τη δύναμή τους μπορούν να κάνουν τα πάντα παραβλέποντας τον ηθικοπλαστικό ρόλο του σχολείου.
β) Ο δεύτερος παράγοντας είναι το μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας. Μπορεί κανείς να συναντήσει δύο περιπτώσεις. Γονείς οι οποίοι δεν γνωρίζουν καθόλου γράμματα, αλλά ακριβώς για αυτό νοιάζονται για τα παιδιά τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τον-την εκπαιδευτικό, συμμετέχουν ενεργά στο σχολικό περιβάλλον προσπαθώντας να απορροφήσουν τα μέγιστα οφέλη. Από την άλλη υπάρχουν οι γονείς της ίδιας κατηγορίας οι οποίοι θεωρούν πως, αφού αυτοί επιβίωσαν χωρίς να γνωρίζουν γράμματα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μάθουν και τα παιδιά τους, αφού μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά που αυτοί κάνουν ή να ακολουθήσουν τη μέθοδό τους.
Όσον αφορά τους γονείς - κηδεμόνες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, συνήθως ενδιαφέρονται για την πορεία των τέκνων και ως εκ τούτου υπάρχει θετική συμβολή στο τελικό αποτέλεσμα. Εντοπίζονται και οι περιπτώσεις όπου κάποιες φορές οδηγούνται σε υπερβολές σε σημείο που να θεωρούν πως πρέπει να κάνουν υποδείξεις ή να δώσουν συμβουλές στον-στην εκπαιδευτικό, ώστε η διδασκαλία του να αγγίξει το μέγιστο αποτέλεσμα για το παιδί τους.
Τα παραπάνω αυτόματα διαμορφώνουν τις τάσεις και τις προσδοκίες που θα έχουν οι γονείς τόσο από το σχολείο όσο και από το ίδιο τους το παιδί. Βλέπουμε πως οι περιπτώσεις είναι πολλές και υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τους κανόνες στους οποίους έχουν καταλήξει οι περισσότερες έρευνες. Μάλιστα, σε μία την οποία διενήργησαν οι Steinberg Lamborn, Dornbush και Darling το 1992 αναφέρεται ότι οι γονείς λειτουργούν ως μοντέλα, εκπαιδευτές και βοηθοί συγκεκριμένης συμπεριφοράς, από την οποία ενισχύεται ή αναστέλλεται η ακαδημαϊκή δραστηριότητα των μαθητών-τριών.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται εμφανές πως ο ρόλος του εκπαιδευτικού που έτσι κι αλλιώς είναι εξόχως σημαντικός, έχει πεπερασμένα όρια και μπορεί να επηρεάσει το είναι του παιδιού μέχρι ενός σημείου. Η συνεργασία με την οικογένεια μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην εκπαιδευτική διαδικασία και να γίνει ένας αποτελεσματικός αρωγός στο έργο του. Σε αντίθετη περίπτωση, τα τα πράγματα σίγουρα δυσκολεύουν για τους πάντες...
Η συνεργασία με την οικογένεια μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην εκπαιδευτική διαδικασία και να γίνει ένας αποτελεσματικός αρωγός στο έργο του. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην επαφή μας με τους γονείς και ιδιαίτερα των μαθητών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, ώστε να πετύχουμε μέσα από τη συνεργασία και τη συζήτηση τα καλύτερα αποτελέσματα. Συχνή επαφή, συγκεκριμένες ώρες συνάντησης, αλλά και επικοινωνία μέσα από μία ηλεκτρονική πλατφόρμα, που έχουμε φτιάξει στην τάξη, στην οποία ανταλλάσουμε απόψεις και συμβουλές. Μέχρι τώρα τα αποτελέσματα κρίνονται ικανοποιητικά, για αυτό και ακολουθούμε την ίδια μέθοδο κάθε χρονιά.
Κατά την άποψή μου μία αποτελεσματική σχέση με τους γονείς πρέπει να βασίζεται στο εξής τρίπτυχο:εμπιστοσύνη,επικοινωνία και αμοιβαία κατανόηση. Αν λείπει κάποιο από τα παραπάνω, τότε αυτόματα η σχέση με το σχολείο διαταράσσεται και υπάρχει κίνδυνος να υποβαθμιστεί τόσο το εκπαιδευτικό έργο, όσο και η προσπάθεια του μαθητή.
Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 29/11/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου