Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην απλότητα

Του Κοτζιάμπαση Μιλτιάδη

 Μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, είναι το άγχος που κατακλύζει όλο και περισσότερους ανθρώπους με καθημερινό ψυχικό και σωματικό κόστος το οποίο θα γίνει πιο εμφανές τα επόμενα χρόνια.

Φυσικά, δεν μιλούμε για το δημιουργικό άγχος, αυτό που  εξωθεί τον άνθρωπο στην πρόοδο και στην εξέλιξη, αλλά για εκείνο που πηγάζει από την καθημερινή επαγγελματική ανασφάλεια, την έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής ή  ακόμη και της βιοποριστικής κάλυψης των βασικών αναγκών μας. Σαφέστατα αναφερόμαστε σε ζητήματα που είναι πολύ δύσκολο με την παρέμβαση τού “από μηχανής Θεού” να αντιμετωπιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.  Ωστόσο είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε στάση θετική και να παλέψουμε ώστε να βελτιώσουμε τα σημεία εκείνα στη ζωή, που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα.

 Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε εμείς σε προσωπικό επίπεδο; Πρώτα και κύρια πρέπει να υιοθετήσουμε την αισιόδοξη στάση ζωής και όχι την απαισιόδοξη.  Είναι αναγκαίο να βλέπουμε το ποτήρι πάντα μισογεμάτο, ακόμη και όταν αυτό πολλές φορές δεν είναι, και όχι να το νιώθουμε συνεχώς άδειο. Δεν εννοώ βέβαια να εθελοτυφλούμε ή να στρουθοκαμηλίζουμε,  αλλά το να μην παραιτούμαστε από την προσπάθεια για ένα καλύτερο, τόσο για εμάς όσο και για ολόκληρη την  κοινωνία, μέλλον.  Ακόμα και τη στιγμή της μέγιστης απελπισίας, καλό θα ήταν να ξεδιαλύνουμε στο μυαλό μας τις καταστάσεις, να τις απλοποιήσουμε και να τις δούμε όπως ξεκάθαρα είναι. Από την άλλη, όταν συνεχώς κρατάμε θετική στάση, είναι πιο δύσκολο οι κακοτοπιές να μας καταβάλουν και πιο εύκολο να συνεχίσουμε την προσπάθεια μέχρι να πετύχουμε τον στόχο μας.  Δεν πρέπει να ξεχνάμε  πως η φράση “ο επιμένων νικά” είναι βγαλμένη από παραδείγματα της  καθημερινότητας.

Σε δεύτερη φάση, καλό θα ήταν να ασκούμε τον απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων μας και όχι να ασκούν αυτά τον απόλυτο έλεγχο σε εμάς. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούμε να ελέγξουμε τις καθημερινές φάσεις της ζωής μας  απλοποιώντας τες.  Ο άνθρωπος που άγεται και φέρεται από τις εξάρσεις της ψυχοσυναισθηματικής του κατάστασης δεν μπορεί παρά να έχει έλλειψη ισορροπίας και να παρουσιάζει τάσεις κυκλοθυμικότητας.  Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και ο ίδιος να πέφτει σε μία περιδίνηση, αλλά και ο κοινωνικός του περίγυρος να τον αποξενώνει οδηγώντας τον τελικά στην απομόνωση και στο αδιέξοδο. Είναι εξόχως σημαντικό όταν βρεθούμε σε μία δύσκολη θέση, να μη φοβηθούμε να ζητήσουμε βοήθεια,  από τους διπλανούς μας, από τους γείτονές μας, από τους συναδέλφους μας, από τους ειδικούς  και φυσικά από τον στενό μας συγγενικό περίγυρο. Να θυμάστε: “οι χαρές που μοιραζόμαστε γίνονται διπλές και οι λύπες μένουν μισές” . Άλλωστε, ό,τι έχει καταφέρει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα, το έχει επιτύχει δια μέσου των κοινωνικών ανακλάσεων, της αλληλοδιόρθωσης των λαθών και της ανάδειξης των επιτευγμάτων του που ευνόησαν τελικά τόσο τον ίδιο όσο και ολόκληρη την κοινωνία. Δεν είναι ντροπή λοιπόν να αναγνωρίζουμε πως πολλές φορές βιώνουμε άσχημα συναισθήματα και τελικά παρασυρόμαστε σε πράξεις που υπό φυσιολογικές λογικές συνθήκες δεν θα τις πράτταμε. Το κλειδί έγκειται λοιπόν στην παραδοχή της κατάστασης, στον αυτοέλεγχο στη μετατροπή μιας σύνθετης κατάστασης σε απλή, ώστε να ξεπεράσουμε τον σκόπελο και να συνεχίσουμε απτόητοι και απτόητες.

Τελευταίο, αλλά ίσως και σημαντικότερο, είναι το ζήτημα της παραδοχής των λαθών. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να παραδεχθούν ότι έχουν κάνει λάθος, προτιμούν να ρίξουν το βάρος στους άλλους  ή ακόμα και να πείσουν τον εαυτό τους ότι τα έχουν κάνει όλα σωστά.  Αν εξαιρέσουμε τον Πάπα, που και αυτός τελικά αποδείχθηκε πως δεν είχε το αλάθητο,  όλοι οι υπόλοιποι καθημερινά πέφτουμε σε ένα συνοθύλευμα, άλλοτε μικρότερων και άλλοτε μεγαλύτερων, ατοπημάτων. Αυτοί και αυτές που τα αναγνωρίζουν, είναι τελικά εκείνοι και εκείνες που ξεχωρίζουν ανάμεσά μας. Μην ξεχνάτε πως και η ίδια η ζωή μέσα από την εξέλιξη και την αντιγραφή των γονιδίων πολλές φορές έκανε λάθη μέχρι να φτάσει στο σημερινό αποτέλεσμα. Άλλες φορές πάλι, από λάθη μπορούν να συμβούν πράγματα τα οποία θα μας αποφέρουν μεγάλο κέρδος ή να καταλήξουν στο τέλος ορθά. Σπάνιες περιπτώσεις μεν, αλλά υπαρκτές. Παραδεχθείτε λοιπόν τα στραβοπατήματά σας με θάρρος και παρρησία,  αναζητήστε τις αιτίες και τις λύσεις, δώστε τις σωστές κατευθυντήριες γραμμές και αλλάξτε πορεία, ακόμη και αν σας φαίνεται πως ίσως είναι πολύ αργά. Τα πράγματα είναι απλά: “Είμαστε άνθρωποι και έχουμε αδυναμίες, αλλά και τη Συνείδηση να τις αντιμετωπίσουμε…”

 Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως ο άνθρωπος που βγαίνει νικητής μέσα από τον ορυμαγδό των καθημερινών δυσκολιών, θα καταφέρει στο τέλος να κατακτήσει την απλότητα και να ζήσει ευτυχισμένος εκτιμώντας το πόσο πολύτιμη είναι η ζωή. Νιώθει πλέον ικανοποιημένος με τον εαυτό του και με όσα έχει, αναζητά το παραπάνω, χωρίς όμως να τον κατατροπώνουν οι δυσκολίες, και κερδίζει τον σεβασμό των υπολοίπων δείχνοντας τον δρόμο στο δάσος της ζωής. Σε αντίθετη περίπτωση, ο κίνδυνος της περιδίνησης μέσα στη μαύρη τρύπα της απελπισίας είναι υπαρκτός περισσότερο από ποτέ!

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 25/01/2019