Οτιδήποτε αξίζει, σπανίζει.

 Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ στη ζωή σας ποια πράγματα για εσάς έχουν μεγαλύτερη αξία; Μήπως αυτά είναι το ζητούμενο για τους υπόλοιπους; Τι είναι αυτό που σας κάνει να τα εκτιμάτε περισσότερο και να ευγνωμονείτε τον Θεό και την τύχη σας;

Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια, όσο η κλιματική κρίση εντείνεται, τόσο σε περιοχές σαν τις δικές μας, που κινδυνεύουν να ερημοποιηθούν, το χιόνι θα γίνεται σπάνιο. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να ψάχνουμε τις νιφάδες με το κυάλι και όταν αυτές πέσουν να κάνουμε σαν τρελοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λες και βλέπουμε πρώτη φορά στη ζωή μας χιόνι. Αυτό συμβαίνει, γιατί, πέρα από την ομορφιά που έχει το συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο, έχει γίνει πλέον πάρα πολύ σπάνιο. Αν για μας λοιπόν είναι το ζητούμενο, για κάποιους άλλους, σε μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη, το ζητούμενο είναι ο ήλιος. Είναι λοιπόν φανερό πως οτιδήποτε μας λείπει είναι αυτό που ζηλεύουμε και ζητάμε και εμείς. Αν αυτό είναι δύσκολο να αποκτηθεί ή το βρίσκουμε σπάνια, τότε η αξία του μεγεθύνεται, με όσα αυτό μπορεί να σημαίνει.

Η πολιτική και το χρηματιστήριο είναι αδέρφια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Είναι αλήθεια, πως όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις αγορές έχουν μια έμφυτη απέχθεια για τα τερτίπια των πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την άλλη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως με μία τους φράση μπορούν να γκρεμίσουν ή να ανυψώσουν χρηματιστήρια.

Όταν το καράβι μπάζει νερά, αλλάξτε καράβι…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Ο σπουδαιότερος επενδυτής στον κόσμο, ο Warren Buffett, αναφέρει στο βιβλίο με τίτλο "τα δοκίμια του Warren Buffett" την εξής έκφραση: "Όταν το καράβι μπάζει νερά και είναι γεμάτο τρύπες, μην προσπαθήσετε να τις βουλώσετε, απλά αλλάξτε καράβι!". Κατά την άποψή μου, κρύβεται μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτή τη ρήση και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ισχύει σε επίπεδο, όχι μόνο οικονομικό, αλλά και ευρύτερα κοινωνικό.

Θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε παρακάτω κάποια παραδείγματα από διάφορες πτυχές του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι που επαληθεύουν τα παραπάνω.

Οι Τέσσερις τύποι ανθρώπου που καταστρέφουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Το να αποφασίσει κάποιος ή κάποια να πάρει μέρος στο επενδυτικό μέλλον της χώρας που ονομάζεται Ελλάδα αποτελεί μία απόφαση  που θα τον/την σημαδέψει σε ολόκληρη τη ζωή του/της.  Οποιαδήποτε πρόβλεψη  για τον χρόνο, τα κεφάλαια  και τις μελλοντικές αποδόσεις είναι εκ των πραγμάτων ριψοκίνδυνη και εναπόκειται στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας.

  Πολλές φορές οι Ελληνίδες και οι Έλληνες συνηθίζουν να λένε την αγαπημένη τους φράση  "Για όλα φταίει το κράτος". Αλήθεια όμως, από ποιους αποτελείται αυτό το κράτος;  Ποιοι ψηφίζουν τους κυβερνώντες και ποιανού μικρογραφία είναι η Βουλή;  Είναι λογικό και επακόλουθο σε μία Δημοκρατία να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούνται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο πολιτικά.  Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός του πολιτεύματος τούτου,  αλλά και η μεγάλη του επιτυχία, καθώς μέσω της πλειοψηφίας μπορεί να παρθεί τελικά μία απόφαση και να αποφευχθούν τα συμπτώματα αναρχίας που θα οδηγούσαν σε καταστάσεις ζούγκλας.  Ακόμα και αυτό το αυτονόητο όμως στη χώρα μας δεν θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.  Οι μειοψηφίες πολλές φορές καταλήγουν στο να πραγματοποιείται ουσιαστικά το δικό τους  επιβάλλοντας τις απόψεις τους   με οποιοδήποτε τρόπο.  Μέσα σε αυτή την κατάσταση πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία για ποικίλους λόγους να αποτελέσουν τροχοπέδη στη μελλοντική και μόνη  ελπιδοφόρα πηγή ανάπτυξης της χώρας: ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ.

 Στο σημερινό άρθρο διακρίνουμε τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων οι οποίοι κατά κύριο λόγο θέτουν εμπόδια στην επενδυτική πρωτοβουλία. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν και άλλοι. Θα μου επιτρέψετε να επικεντρωθώ όμως στους βασικότερους.

 Μελετώντας λοιπόν κανείς τις αποτυχημένες κατά καιρούς επενδυτικές προσπάθειες στον ελλαδικό χώρο καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι βασικότεροι αρνητές των επενδύσεων είναι τα λαμόγια,  οι κομματικοί εγκάθετοι,  οι ιδεαλιστές  και, θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω την έκφραση, "οι αγαθιάρηδες".

Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικότερα μία-μία τις παραπάνω κατηγορίες:

Η αρχή της διόρθωσης κατά 50% πλέον δεν αρκεί

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Στο χρηματιστήριο, όπως και σε όλες τις επενδύσεις, είναι κοινό μυστικό πως σε όσο καλύτερη τιμή βρεις τον επιθυμητό στόχο τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα μελλοντικά κέρδη. Και για να το πετύχεις αυτό ιδιαίτερα σε μετοχές αξίας χρειάζεται το κατάλληλο τάιμινγκ.

 Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι πρέπει κανείς να περιμένει μία διόρθωση κατά 50% και από εκεί και πέρα ανάλογα να κρίνει, αν θα κρατήσει  στάση ουδέτερη ή θα συνεχίσει τις αγορές.  Κατά την άποψή μου, μέσα από τα παραδείγματα των τελευταίων ετών ίσως θα πρέπει να αναθεωρηθεί αυτό το ποσοστό από το 70% και πάνω. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, που οι χρηματιστηριακές αγορές άγονται και φέρονται ανάλογα με τις διαθέσεις των βραχυπρόθεσμων κεφαλαίων, έχουμε παρατηρήσει πως οι διορθώσεις μπορεί να φτάσουν και το 90%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι συνέβη το 2001, το 2012, το 2015 και τα λοιπά. Κάτι αντίστοιχο όμως ισχύει και στην Αμερική. Πάρα πολλά παραδείγματα ιδιαίτερα από τον κλάδο της λιανικής, που έχει πληγεί τελευταία, αλλά και από τον ενεργειακό τομέα, με την πρόσφατη κρίση του πετρελαίου, αποδεικνύουν πως πρέπει κανείς να έχει πολύ μεγάλη υπομονή και εσωτερική αντοχή ώστε να μην μπεις νωρίς στο πλοίο.

Πρόσφατα, παρόμοια κίνηση μπορεί να συναντήσει κανείς στις μετοχές του Χονγκ Κονγκ και της Κίνας που λόγω των συνομιλιών και των διαφωνιών με τον Πρόεδρο της Αμερικής,  χτυπήθηκαν ανηλεώς. Όπως ήταν λογικό, η αντίδραση που είχαν ήταν ανάλογη του ελατηρίου, όταν οι φόβοι αποδείχτηκαν υπερβολικοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε γενικά, ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται από την ψυχολογία των διπλανών τους με μαζικό τρόπο. Ορισμένοι θα σκοτώσουν όσο και όσο τις μετοχές τους την ώρα που θα έπρεπε να αγοράζουν, ενώ οι αδαείς θα πληρώσουν όσο και όσο να αγοράσουν μία μετοχή που βρίσκεται στα ουράνια.

Τα μυστικά είναι δύο:

 - Μελέτη και στόχευση των μετοχών αξίας

-  Διακράτηση ρευστού για τοποθέτηση τη σωστή στιγμή

Όταν έρθει λοιπόν η ώρα της πτώσης, μην βιαστείτε. Μην ξεχνάτε πως και το κρασί θέλει τον χρόνο του για να ευδοκιμήσει…

Παρακάτω ακολουθούν κάποια παραδείγματα:

Οι Επιτυχίες δικές μου, τα Λάθη μου δικά σας...

   Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

   Όλοι και όλες γνωρίζουμε πως η ιστορία προχωρά και η ανθρωπότητα προοδεύει συνεχώς. Η Πρόοδος όμως αυτή δεν είναι γραμμική και δεν ακολουθεί πάντα ανοδική πορεία. Για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα έγιναν πολλά λάθη, άλλοτε αναστρέψιμα και άλλοτε όχι.

    Στην Ελλάδα όλη η κοινωνία είναι διαρθρωμένη  στην αποποίηση ευθυνών και στην αποποίηση κατά περίπτωση του λάθους. Ακόμα και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που συνεχίζει να πραγματεύεται σε όλες του τις βαθμίδες με πολιτικές και φιλοσοφίες του προηγούμενου αιώνα, δαιμονοποιεί το λάθος  και κάνει τους μαθητές και μαθήτριες να νιώθουν πραγματικά  ότι πατούν στο κενό σε κάθε τους απάντηση.

Τα παραμύθια δεν μπορούν να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  Θα ξεκινήσουμε το σημερινό άρθρο με ένα ρητό γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Καπιταλισμός δίχως χρεοκοπία, είναι παράδεισος δίχως κόλαση. Η περίπτωση της Folli Follie είναι σίγουρα μια πονεμένη και δύσκολη κατάσταση.  Δεν είναι όμως η μοναδική στην ιστορία. Το αντίθετο, είναι μία από τις πολλές που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην πορεία των χρηματιστηρίων, με κυρίαρχο το σκάνδαλο της Enron που συγκλόνισε την Αμερική…

Επένδυση με Ε κεφαλαίο

Του  Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Ένας από τους σημαντικότερους κανόνες στον κόσμο των επενδύσεων είναι ο εξής:

 “Αγοράστε μία μετοχή μεγάλης αξίας σε όσο χαμηλότερη τιμή μπορείτε!”

Η αλήθεια είναι, και το έχουμε ξαναπεί, πως στο χρηματιστήριο μπορεί κανείς να εντοπίσει κρυμμένες αξίες σε αποτιμήσεις που δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν σε άλλες αγορές, όπως αυτή των ακινήτων.

Επίσης οι φόροι μεταβίβασης, αποδοχής,  συναλλαγών κ.ο.κ. είναι πολύ μικρότεροι  σε σύγκριση με τους υπόλοιπους οικονομικούς τομείς.

 Η βασική αρχή στο Value Investing είναι πως επενδύουμε σε μία εταιρεία όταν βρίσκεται σε έκπτωση 50% από αυτήν που εμείς θεωρούμε δίκαιη τιμή,  με βάση τους οικονομικούς δείκτες και το Growth (ανάπτυξη) της εταιρείας.  Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις, κυρίως σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και υφέσεων,  που μπορούμε να εντοπίσουμε μία μετοχή με έκπτωση 70%, 80% ή και 90%. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθώς τονίζω ξανά, πως μιλάμε για δύσκολες οικονομικές περιόδους ή για κλάδους που κατά περίπτωση πλήττονται από τεχνολογικές εξελίξεις, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή με τις εταιρείες λιανικής,  ή μετοχές που ανήκουν σε κυκλικούς κλάδους, όπως συμβαίνει στις μέρες μας με τις ναυτιλιακές εταιρείες.

Ας δούμε όμως δύο παραδείγματα από τη δικιά μας, την ελληνική αγορά που τα τελευταία χρόνια βασανίστηκε πάρα πολύ και απαξιώθηκε όσο λίγες…

Οι δυσκολίες της ζωής μάς χαλυβδώνουν

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  

Πολλές φορές έρχονται στιγμές στον βίο μας  η έκβαση των οποίων δεν είναι στο χέρι μας. Κανείς δεν μπορεί να τις προβλέψει, ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων Μαύρων Κύκνων. Ο καθένας - η καθεμία λοιπόν από εμάς θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος τόσο ψυχολογικά όσο και σε όλους τους άλλους τομείς για το απρόσμενο γεγονός.

          

Δεν μπορούμε να αφήσουμε το ενεργειακό μέλλον του τόπου στο έλεος των μειοψηφιών...

Κοιτάμε Ευθεία Μπροστά…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Η παρακάτω εικόνα είναι εξαιρετικά όμορφη…

Το οπτικό ζήτημα είναι τελείως υποκειμενικό και δεν μπορεί να τεθεί ως συζήτηση στη βάση για την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας.

Τη στιγμή που εκατοντάδες άτομα θα σταματήσουν να είναι στο ταμείο ανεργίας, να δουλεύουν γκαρσόνια ή να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, θα φτιάξουν οικογένειες ενισχύοντας οικονομικά και δημογραφικά τον τόπο, ασχολούμαστε με πράγματα άνευ ουσίας. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να έχουμε ενσυναίσθηση, ειδικά, αν έχουμε λύσει οι ίδιοι το βιοποριστικό μας πρόβλημα…

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

 Άρθρο μου στο περιοδικό του Συνδέσμου Επενδυτών Διαδικτύου στη σελίδα 132

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:http://www.sed.gr/upload/magazine/11/index.html

Η επιλογή της σωστής μετοχής δεν είναι εύκολη υπόθεση...

Με αφορμή το πολύ κατατοπιστικό άρθρο του φίλου μου Δημήτρη Κουτσουμπού στο Investorblog Επενδύοντας στη Λογιστική Αξία ή την Κερδοφορία; τέθηκε για άλλη μια φορά το ζήτημα των επενδυτικών κριτηρίων... 

Το τελευταίο ταλανίζει χρόνια μικρούς και μεγάλους επενδυτές, ενώ πολλές φορές απαιτεί και εξειδικευμένες σχετικά γνώσεις. Παρότι τα περισσότερα Sites που ασχολούνται με την οικονομία έχουν μια εικόνα των βασικών οικονομικών δεικτών μιας μετοχής, εντούτοις είναι αναγκαίο να θυμόμαστε πως μιλάμε για ευμετάβλητους δείκτες, οι οποίοι μπορεί να μη χρειάζονται καθημερινή παρακολούθηση, όμως δεν μπορούν να αφεθούν και στην τύχη τους. 

Ακόμη, σύμφωνα με πολλά βιβλία, είναι θεμιτό κάποιοι από αυτούς τους δείκτες να είναι χαμηλοί, αν όμως αυτό συμβαίνει με όλους ταυτόχρονα, τότε χρειάζεται πολλή προσοχή. Επιπλέον, σε περιπτώσεις, όπως η ΔΕΗ, η λογιστική αξία μπορεί να είναι εξόφθαλμα χαμηλή, αλλά η πορεία της εταιρείας και τα δάνεια δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. 

Έτσι τίθεται το ερώτημα: Παίρνω κάτι λίγο πιο ακριβό και σχετικά εγγυημένο ή κάτι που μπορεί να θεωρείται φτηνό αλλά έχει υψηλό ρίσκο; Φυσικά αυτό ισχύει γενικώς σε όλες τις οικονομικές μας συναλλαγές και όχι μόνο στο χρηματιστήριο. 

Προσωπικά, μου αρέσει να περιμένω τις στιγμές του μεγάλου πανικού, ώστε να βρίσκω πραγματικά καλές εταιρείες σε έκπτωση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η έκθεση σε μετοχές υψηλού ρίσκου απαιτεί πολύ χαμηλά ποσοστά επί του χαρτοφυλακίου. 

Από εκεί και πέρα, ακολουθούμε ηγέτες της αγοράς, ελέγχουμε τις μερισματικές αποδόσεις και όσο συνεχίζεται η ανοδική τάση, μπορούμε σιγά-σιγά να προσκυνάμε και το βασιλιά που σύμφωνα με τη γνωστή ρήση είναι το ρευστό. 

Σε μια τέτοια φάση βρίσκονται πάντα, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι αγορές του εξωτερικού. Η Ελλάδα, παρότι έδωσε πολλά κέρδη τελευταία, φυτοζωεί ακόμη στο ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ κατάθλιψης και ελπίδας...

Εν κατακλείδι, το timing είναι ίσως αυτό που παίζει μεγαλύτερο ρόλο από όλα τα άλλα και η ισορροπία ρευστού-μετοχών, ανάλογα με τη φάση που βρίσκεται η αγορά. Μετά ακολουθείται η φράση ό,τι δίνεις παίρνεις.

Κοτζιάμπασης Μιλτιάδης

Τώρα που βγαίνουν τα χταπόδια, οι τράπεζες χτυπιούνται στα αλώνια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε το γνωστό μας χιλιοπαιγμένο σενάριο « Πούλα και εσύ μια τράπεζα, μπορείς!».  Την ίδια στιγμή που χιλιάδες μικροεπενδυτές, ανήμποροι να κάνουν πολλά, πίνουν για άλλη μια φορά το πικρό τούτο ποτήριο, πολλά ξένα βραχυπρόθεσμα κεφάλαια ανεβάζουν και κατεβάζουν τις τιμές των τραπεζικών μετοχών, όπως ο ψαράς το καλάμι και φυσικά φαγώνονται μεταξύ τους! Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα υπάρχουν και μερικές μερισματοφόρες μετοχές που λειτουργούν για τους επενδυτές ως χαλαρό αναλγητικό.

Γενικότερα, πολλοί μεγάλοι χρηματιστές, κατά τη διάρκεια ψυχοφθόρων διορθώσεων κατέφευγαν στην αποτελεσματική λύση του ψαρέματος.

Eν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν; Δυστυχώς, όχι στο χρηματιστήριο…

Eν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν*;  Δυστυχώς, όχι στο χρηματιστήριο…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως για να έχουμε επιτυχία στο καθετί που κάνουμε στη ζωή μας, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια, ταλέντο και ,φυσικά, τύχη. 

 Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που κάποιος-α  αρνείται να εκτελέσει εργασία ή να προσφέρει υπηρεσία αν δεν εισπράξει πρώτα το αντίτιμο. Το χρηματιστήριο δεν ανήκει σίγουρα στη συνομοταξία αυτών των περιπτώσεων. 

Χρηματιστήριο: Το Τρίπτυχο της Επιτυχίας

του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Η επιτυχία στη ζωή, όπως και στο χρηματιστήριο, εξαρτάται από πολλούς και ποικίλους παράγοντες. Η τύχη παίζει βέβαια το δικό της ρόλο, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως η τελευταία ευνοεί τους τολμηρούς και τους άξιους. Ποιοι παράγοντες πρέπει να οδηγούν λοιπόν τα βήματά μας σε μια επιτυχημένη επενδυτική πορεία;

Διαβάστε Περισσότερα : ΕΔΩ

Το Μέρισμα είναι η Άγκυρα της Μετοχής

του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι καπετάνιοι  αναζητούσαν αγωνιωδώς ένα καταφύγιο για να αράξουν όταν ο καιρός έδειχνε τα δόντια του. Έτσι και οι μικροεπενδυτές, αλλά και «οι βασιλιάδες» των αγορών πασχίζουν να εντοπίσουν μερισματοφόρες εταιρείες με παράδοση για να απαλύνουν τον πόνο τους στον καιρό των αρκούδων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ

Μετοχές: Το Παιχνίδι του Θησαυρού δεν είναι μόνο για Παιδιά

Μετοχές: Το Παιχνίδι του Θησαυρού δεν είναι μόνο για Παιδιά

του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Σε όλες τις χώρες οι επενδυτές αξίας (επενδυτές που ψάχνουν υγιείς και με προοπτικές εταιρείες σε χαμηλές αποτιμήσεις) μοιάζουν με τα παιδιά που παίζουν το παιχνίδι του θησαυρού. Το πάθος τους και η χαρά τους, μόλις ανακαλύψουν μια εταιρεία ή στοιχεία που πρόδηλα δηλώνουν ότι μπορεί κάπου εδώ να κρύβεται μια σημαντική υπεραξία, είναι απύθμενα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ

Όταν η αρκούδα έφαγε την ΕΠΑΝΑ Α.Ε.Ε.Χ…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό άρθρο μου παραθέτοντας ένα κομμάτι από κάποιο κείμενο που διάβασα στο newmoney.gr : 

«Ακόμα και τον πιο απαισιόδοξο από τους γνωστούς στρατηγικούς αναλυτές της Wall Street πείθει πλέον το bull market. Με τον S&P 500 να ξεπερνά ακόμα και τις 2.000 μονάδες, τόσο η Morgan Stanley όσο και η RBC Capital εκφράζουν την άποψη ότι οι αγορές της Νέας Υόρκης βρίσκονται στα πρώτα στάδια του bull market. Τώρα, σειρά έχει και η Deutsche Bank.

Ο David Bianco, επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής της Deutsche Bank για τη Wall Street, ήταν ο πιο απαισιόδοξος από τους γνωστούς αναλυτές που παρακολουθούν τις αγορές, αφού με την τιμή στόχο των μόλις 1.850 μονάδων που έδινε για τον S&P 500 για τα τέλη του έτους, είχε προφανώς χάσει μεγάλο μέρος του ράλι.

H ιστορία διδάσκει...

Πρόσφατα, έπεσε στα χέρια μου μια πηγή από ένα σχολικό βιβλίο που εξέταζε τα αίτια της πτώσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σταχυολογώντας λοιπόν τα σημαντικότερα σημεία, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια στοιχεία και να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα...

Βρείτε τις ομοιότητες με την κατάρρευση της Ελλάδας…

Η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας !

Από το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα και ιδίως μετά το θάνατο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1566) η Οθωμανική Αυτοκρατορία αρχίζει να παρακμάζει, για πολλούς λόγους που συνδέονται άμεσα με τη δομή και την οργάνωσή της.

Η κάμψη των κατακτήσεων από το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα συντέλεσε και στην αποδυνάμωση του πνεύματος του ιερού πολέμου, που αποτελούσε τον πρωταρχικό λόγο ύπαρξης της αυτοκρατορίας και την πηγή έμπνευσης των μουσουλμάνων μαχητών.

Το πρόβλημα των δημοσίων οικονομικών:

Η ανάσχεση της καταχτητικής ορμής και η απώλεια εδαφών από το 17ο αιώνα είχαν ως συνέπεια τη μείωση των δημοσίων εσόδων. Η βιοτεχνία, επίσης, δεν μπόρεσε να εξελιχθεί σε βιομηχανία. Η χρήση από το 16ο αιώνα των νέων θαλάσσιων δρόμων μείωσε ή και εκμηδένισε τη σημασία των χερσαίων δρόμων και των λιμανιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για τη μεταφορά των αποικιακών προϊόντων από την Ανατολή. Εξάλλου, η εισροή χρυσού και αργύρου από την Αμερική επέφερε υποτίμηση του οθωμανικού νομίσματος.

Φοβάστε; Και εγώ… Λοιπόν, τι κάνουμε τώρα;

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Κάποτε είχαν ρωτήσει έναν παππούλη χρηματιστή τι κάνει όταν τον κυριεύει ο φόβος και αυτός είχε απαντήσει με τα παρακάτω λόγια:

« Φίλοι μου, ο φόβος είναι και καλός και κακός σύμβουλος για τον επενδυτή! Η διαχείρισή του μπορεί να αποτελέσει ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό εργαλείο στο περίεργο σύμπαν των χρηματιστηριακών επενδύσεων, αρκεί να ξέρουμε τι κάνουμε…»

Ο χρησμός αυτός ερμηνεύεται πολύ πιο εύκολα από αυτούς που έκανε η Πυθία, όταν «μαστούρωνε» από τα αναβλύζοντα αέρια του εδάφους στο Μαντείο των Δελφών. Μας τονίζει ξεκάθαρα πως ο φόβος έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει έναν πολύ καλό επενδυτικό δείκτη και μάλιστα αντιθετικό.