Βοηθήστε τα παιδιά σας και τον εαυτό σας να γίνουν πιο δημιουργικά κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 24/12/2020

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Αναμφισβήτητα, οι καταστάσεις που ζούμε τον τελευταίο χρόνο είναι πρωτόγνωρες και ασυνήθιστες. Γεγονότα που συμβαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια και είναι πραγματικό λαχείο αν σου τύχουν κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αισιόδοξο και δημιουργικό ον. Αυτό οφείλεται φυσικά στη διαδικασία της εξέλιξης, η οποία πέρα από όλες τις άλλες δεξιότητες, απαραίτητες για την επιβίωση και την αναπαραγωγή, έχει προσφέρει και αυτές, ώστε, παρά τις δυσκολίες και τον διαρκή αγώνα που εμπεριέχει η ύπαρξη σε αυτόν τον πλανήτη, να μπορούμε να προοδεύουμε και να αγαπάμε τη ζωή επιζητώντας διαρκώς να την επεκτείνουμε.

Πρέπει και μπορούμε να διδάσκουμε τα πάντα σε όλους τους ανθρώπους

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Για καλύτερη θέαση σε κινητό, μπορείτε να το γυρίσετε οριζόντια.

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 11/12/2020

Γράφοντας το σημερινό μου άρθρο σκεφτόμουν πως αυτή η ρήση του Κομένιου είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε μία εποχή όπου τα φαινόμενα ακραίων πολιτικών και ακραίων φωνών εντείνονται, παρά τη δυνατότητα που δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μιλάει κανείς πιο ελεύθερα, στο τέλος της ημέρας ακούγονται μόνο αυτοί οι οποίοι τσιρίζουν και εκστομίζουν κορώνες.

Δώστε χρόνο στα παιδιά σας να αποδείξουν την αξία τους

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

*

Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 6/11/2020

Αν κάτι έχω καταλάβει αυτά τα 11 χρόνια που δουλεύω στον χώρο της εκπαίδευσης, έναν χώρο που ο ίδιος επέλεξα έχοντας μπροστά μου πολλαπλές επιλογές και ακολουθώντας το όνειρό μου, είναι πως κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του και συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Η αποτυχία οδηγεί στην επιτυχία

 Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 20/10/2020

Ο φόβος μας για το λάθος είναι διαχρονικός και πανανθρώπινος. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα κάνουμε κάτι το οποίο δεν θα έχει αίσιο αποτέλεσμα, δε θα πιάσουμε τους στόχους μας, οι ιδέες μας θα αποδειχθούν σκάρτες ή θα αποτύχουμε σε οτιδήποτε κάνουμε.

Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όμως, πως από όλους τους παραπάνω φόβους πηγάζει τελικά η ίδια η επιτυχία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεγάλοι εφευρέτες, ρήτορες, άνθρωποι που σήμερα έχουν δισεκατομμύρια χάρη στις εφευρέσεις τους και σπουδαίοι καλλιτέχνες, πριν γίνουν πασίγνωστοι, πέρασαν από χιλιάδες κύματα, δυσκολίες αφάνταστες και απορρίψεις, που πολλές φορές τους έφτασαν στα όρια της αντοχής τους.

Οι μορφές της αποτυχίας μπορούν να έχουν τριπλή διάσταση:

Η πρώτη αφορά την αλλαγή πλεύσης. Όταν κάτι δεν πάει όπως το θέλουμε και συνεχώς παρουσιάζει δυσλειτουργίες, τότε πολλές φορές ο οργανισμός μας αναγκάζεται να προσαρμοστεί, να ψάξει νέες διεξόδους και μονοπάτια, που μπορούν να μας οδηγήσουν προς τη σωστή κατεύθυνση και να επιλύσουν όλα τα ζητήματα που τόσο καιρό μας ταλανίζουν. Ενδεικτικό του παραπάνω είναι ότι πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι, όπως ο Βill Gates, εγκατέλειψαν τον κόσμο των σπουδών και ασχολήθηκαν με κάτι καινούριο στο οποίο διέπρεψαν.

Η δεύτερη όψη έχει να κάνει με τις εμπειρίες που αποκτάμε και τα μαθήματα που παίρνουμε μέσα από το φάσμα της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών μας. Σαφέστατα γινόμαστε πιο έμπειροι και δυνατότεροι, καθώς τα εμπόδια εξασκούν τις ικανότητές μας για να φτάσουμε τελικά στην υπερπηδήσή τους. Αν το σκεφτούμε, όλη μας η ζωή είναι ένα συνονθύλευμα επιτυχιών και αποτυχιών και το αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας κρίνεται από το πού θα γείρει η ζυγαριά περισσότερο. Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος που με τη στάση του μας έδωσε να καταλάβουμε πως ακόμη και μέσα από το λάθος που έκαναν να τον καταδικάσουν σε θάνατο, στο τέλος της ημέρας ο κόσμος κατέληξε σοφότερος.

Η τρίτη και τελευταία διάσταση έχει να κάνει με την εσωτερική μας δύναμη. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι συνεχείς αποτυχίες μπορούν να μας κάνουν απίστευτα δυνατούς ή να μας καταποντίσουν. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την εσωτερική ιδιοσυγκρασία μας, αλλά και από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Αμερική, το να αποτύχεις θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό. Σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία με την οποία μπορείς να σηκωθείς ξανά και να αποδείξεις την αξία σου. Υπάρχουν και περιβάλλοντα όμως τα οποία είναι εξόχως τοξικά και δυσκολεύουν πάρα πολύ τα πράγματα. Αυτό δε σημαίνει πως και πάλι μπορεί αυτός που το επιθυμεί βαθιά να διαπρέψει και να οδηγηθεί στην κορυφή του επιπέδου της κοινωνίας στον τομέα με τον οποίο θα ασχοληθεί.

Σε γενικές γραμμές το συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι πως η μεμψιμοιρία και η πρόωρη εγκατάλειψη αποτελούν δύο δεινά τα οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει. Εφόσον όμως το καταφέρει, οι ορίζοντες που ανοίγονται μετά μπροστά του είναι πραγματικά τεράστιοι και καθαροί. Στόχος των εκπαιδευτικών είναι να καλλιεργήσουν στους μικρούς μαθητές και μαθήτριες δεξιότητες και να τους εξοπλίσουν με τα απαραίτητα εφόδια που θα κάνουν το λάθος ένα απαραίτητο όπλο αντιστροφής της κατάστασης και όχι ένα όπλο υποτίμησης και εγκατάλειψης της προσπάθειας των μαθητών.

Δεδομένο δεν είναι τίποτα στη ζωή

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 2/10/2020

Από την αρχή της ανθρώπινης ύπαρξης μέχρι και τη σημερινή εποχή, όπου οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς είναι όντως μεγάλες, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με παλαιότερες εποχές, η ζωή των ανθρώπων είναι γεμάτη δυσκολίες και εμπόδια τα οποία υπερπηδούν καθημερινά για να φτάσουν στους στόχους τους. 

Πολλές φορές ζητάμε από τα παιδιά στο μάθημα της Ιστορίας να μας πούνε άμα ζούσαν στην εποχή των σπηλαίων τι είναι αυτό που θα τους έλειπε περισσότερο. Οι απαντήσεις είναι πραγματικά αφοπλιστικές. Το PlayStation, το tablet, το ποδήλατό τους κ.λ.π. είναι μεταξύ των δημοφιλέστερων. Μικροί και μεγάλοι μέσα στο πέρασμα του χρόνου θεωρούμε δεδομένες τις όποιες κατακτήσεις πέτυχαν οι παλαιότερες γενιές και παλαιότεροι άνθρωποι στο παρελθόν. Θεωρούμε δεδομένο το φαγητό μας, τη στέγαση, το νερό που πίνουμε καθημερινά και όλες τις άλλες σημερινές ανέσεις, από τον ηλεκτρισμό ως το πλυντήριο ρούχων. 

Η αλλαγή, σταδιακή ή ριζική, πονάει.

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70 

Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο, μέχρι τη στιγμή εκείνη που αποχωρούμε από αυτόν, η ζωή μας είναι ένα συνονθύλευμα από αλλαγές και μετατοπίσεις.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Ντέμιαν Μπουκάι: "Από άλλη γωνία", το οποίο είναι εξαιρετικό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα, η αλλαγή είναι τόσο σημαντική στη ζωή μας, γιατί, εξαιτίας της, πάντα κάτι χάνουμε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι περισσότερες αλλαγές που θα βιώσουμε στη ζωή μας είναι δύο ειδών, οι ριζικές και οι σταδιακές. Στις τελευταίες, όπως το λέει και η λέξη, η μετατροπή από μία κατάσταση σε μία άλλη γίνεται με τρόπο που δεν το καταλαβαίνουμε εύκολα, απαιτεί χρόνο, και τα αποτελέσματά της μπορεί κανείς να τα διαπιστώσει μετά από καιρό και αναπολώντας παλιές καταστάσεις. Στην πρώτη κατηγορία έχουμε απότομη μετατόπιση από μία κατάσταση σε μία άλλη και η οποία διαπιστώνεται άμεσα προκαλώντας μας πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Παράδειγμα σταδιακών αλλαγών αποτελούν η αλλαγή της ηλικίας μας, το μεγάλωμα των παιδιών, η επαγγελματική μας ανέλιξη κ.ο.κ. Στις ριζικές αλλαγές ανήκουν η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, μία μετακόμιση, η απόλυσή μας από την εργασία κ.λ.π.

Τι είναι αυτό που μας κάνει όμως να δυσκολευόμαστε στις αλλαγές και πολλές φορές δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε με τίποτα; Η μαγική λέξη βρίσκεται στον όρο "απώλεια". Όταν αλλάζει κάτι στη ζωή μας, συνήθως κάτι χάνουμε. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, όπως ο θάνατος ή το διαζύγιο, είναι πιο δύσκολο να το καταλάβουμε στις σταδιακές αλλαγές, όταν για παράδειγμα τα παιδιά μας ανοίξουν τα φτερά τους και καταλάβουμε ότι κάποιες στιγμές που χάσαμε μαζί τους δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. 

Ακόμα και οι θετικές αλλαγές έχουν μέσα στην ουσία τους την απώλεια. Για παράδειγμα, μπορεί να αλλάξουμε ένα αυτοκίνητο και να αγοράσουμε ένα καινούριο και καλύτερο, αλλά μαζί με αυτό νιώθουμε ότι φεύγουν και οι αναμνήσεις που είχαμε από το παλιό και όσα ζήσαμε μαζί του, ειδικά αν είναι το πρώτο μας αυτοκίνητο. Ο ερχομός των παιδιών είναι ίσως η μεγαλύτερη ευτυχία για κάθε ζευγάρι. Την ίδια στιγμή όμως πραγματοποιούνται τεκτονικές αλλαγές στη ζωή του, παύουμε να είμαστε ανέμελοι, να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας και να κάνουμε ό,τι θέλουμε οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που πολλά ζευγάρια στη σημερινή εποχή επιλέγουν να κάνουν ένα ή κανένα παιδί, κάτι φυσικά που οδηγεί σε σταδιακή αλλαγή και αλλοίωση του έθνους μας. Σε βάθος χρόνου τα αποτελέσματα θα είναι ορατά, αλλά οι απώλειες δεν γνωρίζω αν θα είναι αναστρέψιμες.

Από όλα τα παραπάνω, είναι περισσότερο από εμφανές πως η ριζική αλλαγή έχει άμεσες συνέπειες, ενώ η σταδιακή έμμεσες. Στο τέλος της ημέρας ο κοινός παρονομαστής είναι η απώλεια. Ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε είναι να χτίσουμε άμυνες, να δημιουργήσουμε μία στρατηγική που στο πέρασμα του χρόνου θα μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε και τα δύο είδη αλλαγών και να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που θα μας βοηθάνε να μοιραστούμε τις λύπες και να διπλασιάσουμε τις χαρές εξαλείφοντας την υποβόσκουσα λύπη που μπορεί να υπάρχει μέσα στην αλλαγή που αυτές προκαλούν. Εσείς, πώς αντιδράτε άραγε όταν αλλάζουν οι καταστάσεις της ζωής σας;

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 25/9/2020

Όταν ξεγελάσετε τον κίνδυνο, χαμογελάστε…

Ένα από το μεγαλύτερη άγχη των ανθρώπων στον βίο τους είναι οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι και τα αποτελέσματά τους. Εκεί δε που κορυφώνεται η διέγερση είναι όταν μας περνάει ξώφαλτσα κάποιο ατυχές γεγονός και εμείς τη βγάζουμε καθαρή.

Παρ’ όλα αυτά οι ορμόνες που εκκρίνονται εκείνη τη στιγμή στον οργανισμό και η σκέψη του τι θα μπορούσε να συμβεί, μπορούν να μας προκαλέσουν πάρα πολύ άσχημα συναισθήματα. Το ερώτημα που μπορούμε να θέσουμε τότε είναι: "Συνέβη τελικά αυτό το γεγονός σε μένα; Μήπως δεν πρέπει να στεναχωριέμαι και να αγχώνομαι για πράγματα που δεν είναι στο χέρι μου, αλλά να ευλογώ την τύχη μου; Τελικά τι νόημα έχει η ζωή, αν δεν μπορείς να προσπεράσεις τους καθημερινούς κινδύνους που βρίσκονται στον δρόμο σου, αλλά δεν σου προκαλούν κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα; "

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
Εκπαιδευτικού ΠΕ 70

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό Τύπο στις 2/9/2022

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια, δεν τους βλέπεις πάντοτε, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί για σένα… Τα παρακάτω λόγια ανέφερε σε μία συζήτησή μας ένας από τους καλύτερούς μου φίλους.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ως τέτοιο οφείλει να έρχεται σε επαφή με άλλους, να βοηθάει, να περνάει καλά μαζί τους, να ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες και φυσικά πάνω από όλα να χαίρεται με την πρόοδό τους και τα κατορθώματά τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής.

Όλοι γνωρίζουμε πως όταν μοιραζόμαστε τις χαρές μας με τους καλύτερούς μας φίλους, αυτές διπλασιάζονται ενώ οι λύπες μοιράζονται στη μέση και έτσι το φορτίο τους γίνεται ελαφρύτερο. Ποια είναι τα στοιχεία όμως που ξεχωρίζουν έναν καλό φίλο από έναν διάττοντα αστέρα; 

Η γιγάντωση της οικονομικής ανευθυνοποίησης

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
Εκπαιδευτικού ΠΕ 70



Το να δίνει κανείς τα πάντα στα παιδιά του δε σημαίνει ότι τον κάνει καλύτερο γονέα ή ότι τα αγαπά περισσότερο από αυτούς και αυτές που θέτουν κάποιους περιορισμούς στην παντοδυναμία τους.

Τα τελευταία χρόνια η παιδαγωγική, αλλά και η διαδικασία ανατροφής στις οικογένειες έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές. Το δημοκρατικό μοντέλο έχει αντικαταστήσει το αυταρχικό-πατριαρχικό. Σαφέστατα αυτό έχει πάρα πολλά οφέλη, τα οποία με την πάροδο του χρόνου γίνονται όλο και πιο φανερά. 

Ο-Η εκπαιδευτικός στα μάτια του σύγχρονου μαθητή είναι η Google με ψυχή.

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
Εκπαιδευτικού ΠΕ 70

Ο-Η εκπαιδευτικός στα μάτια του σύγχρονου μαθητή είναι η Google με ψυχή.

Είναι αναντίρρητη διαπίστωση πως το παιδαγωγικό μας σύστημα πέρα από τα όσα μας προσφέρει και μας έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια έχει μείνει πίσω σε σχέση με τις σύγχρονες παιδαγωγικές και τεχνολογικές εξελίξεις. 

Το γεγονός αυτό έγινε ακόμα πιο εμφανές αυτές τις μέρες και αυτούς τους μήνες που χρειάστηκε να εισάγουμε την τεχνολογία στη ζωή μας, ώστε να παραμείνουμε σε επαφή με τους μαθητές και τις μαθήτριές μας για να τους στηρίξουμε τόσο παιδαγωγικά όσο και ψυχαγωγικά.

Ωδή στη Σκύρο

Ωδή στη Σκύρο 

Πού είναι η έμπνευση

που χρόνια μας στοιχειώνει;

Εδώ, στη Σκύρο χάθηκε,

στο βράχο και στο αμόνι…

Δώστε στο χώμα την πνοή,

στην πέτρα τη ζωή,

στη θάλασσα τη μοναξιά

να βγάλει η έμπνευση φτερά...

Χρόνια και χρόνια έχει χαθεί

στην αγκαλιά του Ποσειδώνα του μπεκρή…

Να αναδυθεί απ’ το βυθό εκλιπαρώ,

στου Αϊ-Γιώργη το μοναστήρι το χτιστό..

Και να πετάξει μακριά,

μέσα σ ΄ αέρα σκυριανό

με χρυσοκέντητο σταυρό…

Και άμα ψελλίζει σιγανά

κάτι για σκυριανά γλυπτά,

γύρνα το βλέμμα σου ψηλά,

να ανταμώσεις τους νεκρούς

τους ουκ ολίγους Σκυριανούς,

που μόνοι τους θα ζήσανε

σαν τη ζωή αψηφήσανε…

Συλλογή : Στα μονοπάτια της Σκύρου

Ποίημα πρώτο

Copyright: Mιλτιάδης Κοτζιάμπασης

Θάρρος, δικαιοσύνη, μετριοπάθεια, σοφία

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
ΠΕ 70

Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Η τέχνη των Στωικών" του John Sellars. Το βιβλίο αφορά κυρίως τον Σενέκα, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Επίκτητο, αλλά το φιλοσοφικό ρεύμα αυτό αφορά φυσικά και έχει τις ρίζες του σε κάποιους από τους πιο γνωστούς αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που είχαν καταλάβει από την αρχή πως ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος πρέπει να κυριαρχήσει στα συναισθήματά του και κυρίως σε αυτά που έχουν αρνητική χροιά. Σε αντίθεση με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι, η άποψή τους ήταν πως ο άνθρωπος είναι κυρίως κοινωνικό ον και κάνοντας κινήσεις που ωφελούν τον ίδιο, στο τέλος προσβλέπει στο καλό ολόκληρης της κοινωνίας.

Ταυτόχρονα στους ρωμαϊκούς χρόνους επειδή πολλοί από αυτούς ήταν συγκλητικοί ή βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας, ήρθαν σε σύγκρουση με αυτοκράτορες και λόγω της σταθερής και ακέραιης στάσης τους θυσίασαν πολλές φορές ακόμα και τη ζωή τους για τα πιστεύω τους.

Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω φιλοσοφική αρχή ένας ηγέτης αλλά και ένας άνθρωπος γενικά στη ζωή του πρέπει να διέπεται από τέσσερις βασικές αρχές. Παρακάτω θα παραθέσουμε αυτές τις αρχές και θα προσπαθήσουμε να τις ερμηνεύσουμε με σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο, όπως τις βλέπουμε εμείς από τη δική μας σκοπιά.

Να εισαχθεί το μάθημα των οικονομικών στο σχολείο τώρα

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

ΠΕ 70

Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου

Πριν κάποιες μέρες διάβασα πως στα δημοτικά σχολεία στην κομμουνιστική Κίνα εισάγεται το μάθημα των οικονομικών και των χρηματιστηριακών επενδύσεων. Επαναλαμβάνω στην κομμουνιστική Κίνα…

Η επίσημη αιτιολογία είναι πως πρέπει οι μικροί μαθητές και μαθήτριες να γνωρίζουν πώς θα πορευτούν στη ζωή τους με βάση το τωρινό οικονομικό μοντέλο και να αποφεύγουν τις απάτες που μπορούν να τους καταστρέψουν για όσα αγωνίστηκαν μία ζωή.

Μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο εδώ: Κίνα: Μαθήματα χρηματιστηρίου στα δημοτικά σχολεία

Πέρα από όλα τα άλλα, στόχος είναι να ενημερωθούν και για τους κινδύνους και τα ρίσκα που ενέχουν οι αγορές μετοχών, οι οποίες, άμα δεν έχεις τις βασικές γνώσεις, σε καταδικάζουν σχεδόν σίγουρα σε μελλοντική καταστροφή. 

Η ευτυχία του να είσαι δάσκαλος…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση


Η ευτυχία του να είσαι δάσκαλος…

Το επάγγελμα που θα ακολουθήσουμε είναι μια επιλογή που θα καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής μας και θα παίξει ρόλο εξόχως σημαντικό σ’ αυτή. Για παράδειγμα, κάποιοι βλέπουν τη δουλειά τους σαν χόμπι, άλλοι σαν αγγαρεία. Κάποιοι καταφέρνουν να αποκτήσουν υλική αυτάρκεια και κάτι παραπάνω, σε αντίθεση με εκείνους που τα φέρνουν ίσα ίσα βόλτα. Υπάρχουν και εκείνοι που απολαμβάνουν ή ίσως υποφέρουν από το επαγγελματικό τους κλίμα. Ενώ κάποιοι από εμάς, μπορεί και να γνωρίσουμε τον έρωτα της ζωής μας στο χώρο εργασίας. Οι επιμέρους περιπτώσεις είναι άπειρες…

Τι είναι αυτό όμως που ξεχωρίζει το επάγγελμα του/της εκπαιδευτικού και μπορεί να το κάνει να αποτελέσει το διαβατήριο για μια ευτυχισμένη επαγγελματική σταδιοδρομία;