Του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, αλλά και δε γέλασε ποτέ.

 Του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, αλλά και δε γέλασε ποτέ.

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Πολλές φορές ο ορθολογισμός στην οικονομική επιστήμη πάει περίπατο. Αυτό φυσικά ισχύει για πολλά πράγματα στη ζωή και όχι μόνο για τα οικονομικά.

Υπάρχει λοιπόν μία φράση που λένε πολλοί χρηματιστές: "του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ". Μπορούμε να συμφωνήσουμε μόνο κατά το ήμισυ, όσον αφορά το παραπάνω. Σαφέστατα, αν έχουμε επενδύσει σε μία μετοχή που δεν πάει καλά, η εταιρεία παρουσιάζει συνέχεια ζημιές, ο δανεισμός αυξάνεται και οι πωλήσεις συρρικνώνονται, τότε δεν μας μένει άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουμε το καράβι πριν βυθιστεί. Όσο νωρίτερα το κάνουμε, τόσο λιγότερες ζημιές θα πληρώσουμε. Αν αργήσουμε πολύ, οι πιθανότητες να έχουμε ολική απώλεια κεφαλαίων, θέτοντας σε κίνδυνο όλο τον οικονομικό μας σχεδιασμό, αυξάνονται. Τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται κυρίως όταν επενδύουμε σε θέσεις με υψηλό ρίσκο και γνωρίζουμε εκ των προτέρων τον κίνδυνο της επένδυσής μας. Στις περιπτώσεις αυτές μια εντολή stop loss, ίσως είναι και επιβεβλημένη. Επίσης αν κανείς έχει δανειστεί για να αγοράσει ή να πουλήσει μετοχές, τότε είναι αναγκασμένος να δουλέψει με γρήγορο κέρδος. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι θα δουλέψει με γρήγορη απώλεια. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και σε περίπτωση κυκλικών μετοχών, όπου συνήθως η απότομη άνοδος διαρκεί έξι μήνες με έναν χρόνο και μετά η τιμή προσαρμόζεται και πάλι στην πραγματικότητα.

Αν η οπτική σας βρίσκεται όμως σε μακροπρόθεσμες δυνατές μετοχές με καλές μερισματικές αποδόσεις και υγιείς ισολογισμούς, τότε το πιθανότερο είναι η μάνα σας να κλάψει παρά να γελάσει. Να κλάψει όχι από τις ζημιές, αλλά από την τεράστια απώλεια εν δυνάμει κερδών που θα έχετε. Τα πράγματα είναι απλά. Αν έχουμε μία μετοχή που δεν κάνει μεγάλες μεταβολές στην τιμή, και έχει μία μερισματική απόδοση που είναι ίση ή ξεπερνά τον πληθωρισμό, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα το να δουλεύουμε με 10% ή 20%. Η απόδοση που θα έχουμε μακροπρόθεσμο μόνο από τα μερίσματα, ξεπερνά κατά πολύ αυτό το ποσοστό. Σε αυτή την περίπτωση οι γρήγορες συναλλαγές το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ροκανίσουν γρηγορότερα το κεφάλαιό μας λόγω των προμηθειών. Το παραπάνω βέβαια ισχύει και σε περίπτωση όπου έχουμε επενδύσει αντιθετικά σε μία μετοχή η οποία έχει πιεστεί, για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά δεν είναι υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Εδώ χρειάζεται πολλή υπομονή και χρειάζεται να μη βιαστούμε όταν ξεκινήσει το ανοδικό κανάλι. Εξυπακούεται ότι πρέπει να περιμένουμε να πουλήσουμε στην τελική τρέλα. Ο πόνος που θα υποστούμε αν βλέπουμε τη μετοχή να ανεβαίνει και εμείς να είμαστε έξω, ενώ είχαμε μία καλή θέση μέσα, είναι πολύ μεγαλύτερος ακόμα και από αυτόν της ζημιάς. Πιστέψτε με…

Αυτά έχουμε να σημειώσουμε για σήμερα και το γεγονός πως όταν χρησιμοποιούμε εκφράσεις, παροιμίες ή οτιδήποτε άλλο να γνωρίζουμε πως για κάθε μία ρήση υπάρχει και η αντίθετή της. Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την πεποίθησή μου πως η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση και πως δεν υπάρχει απόλυτη συνταγή για την επιτυχία. Το μόνο που μετράει είναι στο τέλος της ημέρας να είμαστε κερδισμένοι σε έναν κόσμο που οι περισσότεροι χάνουν…

Η υπομονή και η επιμονή είναι οι καλύτερες δεξιότητες που μπορούμε να καλλιεργήσουμε

 Η υπομονή και η επιμονή είναι οι καλύτερες δεξιότητες που μπορούμε να καλλιεργήσουμε

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

*Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 10/1/2023

Αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια, με όσα συμβαίνουν γύρω μας και με την ταχύτητα που τρέχουν οι εξελίξεις στον κόσμο, τα πράγματα κινούνται με τέτοιο ρυθμό που δεν προλαβαίνουμε ούτε να τα αφομιώσουμε πλήρως.

Πολλές φορές λοιπόν, νιώθουμε έναν βρόχο στον λαιμό μας τον οποίο δεν ξέρουμε πώς μπορούμε να κόψουμε. Για να έχουμε επιτυχία σε οτιδήποτε κάνουμε, αλλά και να αντέχουμε στις κακουχίες, χρειάζεται να καλλιεργήσουμε δύο δεξιότητες απαραίτητες για τη ζωή μας και την εξέλιξή της σε θετικό πλάνο. Είναι η επιμονή και η υπομονή.

Η επιμονή υπάρχει μέσα μας από τη μικρότερη ηλικία. Μπορεί κανείς να δει τα βρέφη ή τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να διεκδικούν και να επιμένουν σε αυτό που θέλουν ενστικτωδώς. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με τα παιδιά και τους εφήβους. Μεγαλώνοντας και υπό το βάρος των υποχρεώσεών μας, πολλές φορές αμελούμε να επιμείνουμε σε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Αποτέλεσμα είναι μία γρήγορη απογοήτευση, εγκατάλειψη των προσπαθειών μας για κάτι καλύτερο και στο τέλος της ημέρας ματαίωση όλων όσων σχεδιάζουμε. Η επιμονή μπορεί να αφορά πληθώρα ζητημάτων στην καθημερινή μας ζωή. Μπορεί να χρειαστεί να επιμείνουμε ξανά και ξανά, ώστε να πετύχουμε στη δουλειά μας, να κερδίσουμε τη γυναίκα μας, να γίνουμε καλοί στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου μας και γενικότερα να διακριθούμε με όσα καταπιανόμαστε.

Θα ήθελα να σημειώσω εδώ βέβαια ότι η επιμονή στο λάθος μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή. Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά και φταίμε εμείς για αυτό, είναι αναγκαίο να προσαρμοζόμαστε άμεσα και να στρίβουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μετά πρέπει να επιμείνουμε προς εκείνη την πορεία. Έχουμε δει ανθρώπους να καταστρέφονται επειδή επιμένουν να παίζουν τυχερά παιχνίδια ή επειδή επιμένουν στα πάθη τους. Το βράδυ λοιπόν πριν πέσουμε στο κρεβάτι μας μπορούμε να φτιάξουμε μία λίστα με όλα εκείνα τα ζητήματα στα οποία πραγματικά πρέπει να επιμείνουμε, ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και κατά τη διάρκεια της άθλησής μας, όπου το μυαλό μας καθαρίζει και μπορούμε να πάρουμε σοφότερες αποφάσεις.

Η δεύτερη και εξόχως σημαντική δεξιότητα είναι η υπομονή. Η επιμονή με την υπομονή είναι αδερφάκια. Πάνε μαζί και συνήθως όποιος ή οποία διαθέτει τη μια, διαθέτει και την άλλη. Για να έχεις επιμονή χρειάζεσαι υπομονή και για να έχεις υπομονή χρειάζεσαι επιμονή. Δεν γίνεται να σου λείπει το ένα από τα δύο. Οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι πραγματικά αστείρευτες και μπορεί να υπομένει τα πάντα. Πραγματικά κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να κάνει μέχρι να το διαπιστώσει ο ίδιος. Επειδή όμως αυτό μπορεί να αργήσει, χρειάζεται υπομονή ώστε να φανούν τα αποτελέσματα της επιμονής. Η υπομονή είναι χάρισμα το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει τόσο στον οικονομικό μας βίο όσο και στην καθημερινή μας οικογενειακή, και όχι μόνο, ζωή.

Οι δάσκαλοι έχει αποδειχθεί πως χρειάζονται τεράστια αποθέματα υπομονής και αυτό τους κάνει καλούς και σε πολλά άλλα πράγματα. Σε μία πρόσφατη έρευνα αποδείχθηκε ότι όσοι εκπαιδευτικοί ασχολούνταν με το χρηματιστήριο, είχαν καλύτερες επιδόσεις στις επενδύσεις τους επειδή ακριβώς είχαν την υπομονή να περιμένουν να ωριμάσουν και να γευτούν τις επιτυχίες τους. Καλύτερες ακόμα και από αυτούς που ασχολούνται με τα χρηματοπιστωτικά, καθώς το άγχος για το γρήγορο κέρδος τούς οδηγεί πολλές φορές σε λάθος συναλλαγές. Την ίδια στιγμή στη σημερινή εποχή έχει χαθεί πλέον η υπομονή ανάμεσα στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα τα διαζύγια να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η υπομονή στον δρόμο, στους χώρους εργασίας πνέει τα λοίσθια και οι εντάσεις αυξάνονται συνεχώς. Γενικά ο λαός μας δεν φημίζεται για την υπομονή του.

Καταλήγοντας, θα ήθελα να σημειώσω πως η επιτυχία στη ζωή μας εξαρτάται πολύ από όλα τα παραπάνω. Συνήθως οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που επιμένουν και έχουν την υπομονή να γευτούν τους καρπούς των επιτυχιών τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το ψάρεμα. Είναι μία μικρογραφία της ίδιας της ζωής. Αυτός-ή που επιμένει και ψάχνεται, αυτός που έχει την υπομονή να περιμένει, είναι και αυτός που στο τέλος βγάζει το ψάρι. Οι υπόλοιποι-ες απλά μένουν να τον κοιτούν…