Δώστε χρόνο στα παιδιά σας να αποδείξουν την αξία τους

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

*

Για καλύτερη θέαση από κινητό, παρακαλώ να γυρίσετε την οθόνη οριζόντια...

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 6/11/2020

Αν κάτι έχω καταλάβει αυτά τα 11 χρόνια που δουλεύω στον χώρο της εκπαίδευσης, έναν χώρο που ο ίδιος επέλεξα έχοντας μπροστά μου πολλαπλές επιλογές και ακολουθώντας το όνειρό μου, είναι πως κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του και συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Η αποτυχία οδηγεί στην επιτυχία

 Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 20/10/2020

Ο φόβος μας για το λάθος είναι διαχρονικός και πανανθρώπινος. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα κάνουμε κάτι το οποίο δεν θα έχει αίσιο αποτέλεσμα, δε θα πιάσουμε τους στόχους μας, οι ιδέες μας θα αποδειχθούν σκάρτες ή θα αποτύχουμε σε οτιδήποτε κάνουμε.

Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όμως, πως από όλους τους παραπάνω φόβους πηγάζει τελικά η ίδια η επιτυχία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεγάλοι εφευρέτες, ρήτορες, άνθρωποι που σήμερα έχουν δισεκατομμύρια χάρη στις εφευρέσεις τους και σπουδαίοι καλλιτέχνες, πριν γίνουν πασίγνωστοι, πέρασαν από χιλιάδες κύματα, δυσκολίες αφάνταστες και απορρίψεις, που πολλές φορές τους έφτασαν στα όρια της αντοχής τους.

Οι μορφές της αποτυχίας μπορούν να έχουν τριπλή διάσταση:

Η πρώτη αφορά την αλλαγή πλεύσης. Όταν κάτι δεν πάει όπως το θέλουμε και συνεχώς παρουσιάζει δυσλειτουργίες, τότε πολλές φορές ο οργανισμός μας αναγκάζεται να προσαρμοστεί, να ψάξει νέες διεξόδους και μονοπάτια, που μπορούν να μας οδηγήσουν προς τη σωστή κατεύθυνση και να επιλύσουν όλα τα ζητήματα που τόσο καιρό μας ταλανίζουν. Ενδεικτικό του παραπάνω είναι ότι πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι, όπως ο Βill Gates, εγκατέλειψαν τον κόσμο των σπουδών και ασχολήθηκαν με κάτι καινούριο στο οποίο διέπρεψαν.

Η δεύτερη όψη έχει να κάνει με τις εμπειρίες που αποκτάμε και τα μαθήματα που παίρνουμε μέσα από το φάσμα της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών μας. Σαφέστατα γινόμαστε πιο έμπειροι και δυνατότεροι, καθώς τα εμπόδια εξασκούν τις ικανότητές μας για να φτάσουμε τελικά στην υπερπηδήσή τους. Αν το σκεφτούμε, όλη μας η ζωή είναι ένα συνονθύλευμα επιτυχιών και αποτυχιών και το αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας κρίνεται από το πού θα γείρει η ζυγαριά περισσότερο. Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος που με τη στάση του μας έδωσε να καταλάβουμε πως ακόμη και μέσα από το λάθος που έκαναν να τον καταδικάσουν σε θάνατο, στο τέλος της ημέρας ο κόσμος κατέληξε σοφότερος.

Η τρίτη και τελευταία διάσταση έχει να κάνει με την εσωτερική μας δύναμη. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι συνεχείς αποτυχίες μπορούν να μας κάνουν απίστευτα δυνατούς ή να μας καταποντίσουν. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την εσωτερική ιδιοσυγκρασία μας, αλλά και από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Αμερική, το να αποτύχεις θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό. Σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία με την οποία μπορείς να σηκωθείς ξανά και να αποδείξεις την αξία σου. Υπάρχουν και περιβάλλοντα όμως τα οποία είναι εξόχως τοξικά και δυσκολεύουν πάρα πολύ τα πράγματα. Αυτό δε σημαίνει πως και πάλι μπορεί αυτός που το επιθυμεί βαθιά να διαπρέψει και να οδηγηθεί στην κορυφή του επιπέδου της κοινωνίας στον τομέα με τον οποίο θα ασχοληθεί.

Σε γενικές γραμμές το συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι πως η μεμψιμοιρία και η πρόωρη εγκατάλειψη αποτελούν δύο δεινά τα οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει. Εφόσον όμως το καταφέρει, οι ορίζοντες που ανοίγονται μετά μπροστά του είναι πραγματικά τεράστιοι και καθαροί. Στόχος των εκπαιδευτικών είναι να καλλιεργήσουν στους μικρούς μαθητές και μαθήτριες δεξιότητες και να τους εξοπλίσουν με τα απαραίτητα εφόδια που θα κάνουν το λάθος ένα απαραίτητο όπλο αντιστροφής της κατάστασης και όχι ένα όπλο υποτίμησης και εγκατάλειψης της προσπάθειας των μαθητών.

Δεδομένο δεν είναι τίποτα στη ζωή

Tου Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 2/10/2020

Από την αρχή της ανθρώπινης ύπαρξης μέχρι και τη σημερινή εποχή, όπου οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς είναι όντως μεγάλες, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με παλαιότερες εποχές, η ζωή των ανθρώπων είναι γεμάτη δυσκολίες και εμπόδια τα οποία υπερπηδούν καθημερινά για να φτάσουν στους στόχους τους. 

Πολλές φορές ζητάμε από τα παιδιά στο μάθημα της Ιστορίας να μας πούνε άμα ζούσαν στην εποχή των σπηλαίων τι είναι αυτό που θα τους έλειπε περισσότερο. Οι απαντήσεις είναι πραγματικά αφοπλιστικές. Το PlayStation, το tablet, το ποδήλατό τους κ.λ.π. είναι μεταξύ των δημοφιλέστερων. Μικροί και μεγάλοι μέσα στο πέρασμα του χρόνου θεωρούμε δεδομένες τις όποιες κατακτήσεις πέτυχαν οι παλαιότερες γενιές και παλαιότεροι άνθρωποι στο παρελθόν. Θεωρούμε δεδομένο το φαγητό μας, τη στέγαση, το νερό που πίνουμε καθημερινά και όλες τις άλλες σημερινές ανέσεις, από τον ηλεκτρισμό ως το πλυντήριο ρούχων. 

Η αλλαγή, σταδιακή ή ριζική, πονάει.

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Εκπαιδευτικού Π.Ε. 70 

Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο, μέχρι τη στιγμή εκείνη που αποχωρούμε από αυτόν, η ζωή μας είναι ένα συνονθύλευμα από αλλαγές και μετατοπίσεις.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Ντέμιαν Μπουκάι: "Από άλλη γωνία", το οποίο είναι εξαιρετικό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα, η αλλαγή είναι τόσο σημαντική στη ζωή μας, γιατί, εξαιτίας της, πάντα κάτι χάνουμε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι περισσότερες αλλαγές που θα βιώσουμε στη ζωή μας είναι δύο ειδών, οι ριζικές και οι σταδιακές. Στις τελευταίες, όπως το λέει και η λέξη, η μετατροπή από μία κατάσταση σε μία άλλη γίνεται με τρόπο που δεν το καταλαβαίνουμε εύκολα, απαιτεί χρόνο, και τα αποτελέσματά της μπορεί κανείς να τα διαπιστώσει μετά από καιρό και αναπολώντας παλιές καταστάσεις. Στην πρώτη κατηγορία έχουμε απότομη μετατόπιση από μία κατάσταση σε μία άλλη και η οποία διαπιστώνεται άμεσα προκαλώντας μας πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Παράδειγμα σταδιακών αλλαγών αποτελούν η αλλαγή της ηλικίας μας, το μεγάλωμα των παιδιών, η επαγγελματική μας ανέλιξη κ.ο.κ. Στις ριζικές αλλαγές ανήκουν η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, μία μετακόμιση, η απόλυσή μας από την εργασία κ.λ.π.

Τι είναι αυτό που μας κάνει όμως να δυσκολευόμαστε στις αλλαγές και πολλές φορές δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε με τίποτα; Η μαγική λέξη βρίσκεται στον όρο "απώλεια". Όταν αλλάζει κάτι στη ζωή μας, συνήθως κάτι χάνουμε. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, όπως ο θάνατος ή το διαζύγιο, είναι πιο δύσκολο να το καταλάβουμε στις σταδιακές αλλαγές, όταν για παράδειγμα τα παιδιά μας ανοίξουν τα φτερά τους και καταλάβουμε ότι κάποιες στιγμές που χάσαμε μαζί τους δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. 

Ακόμα και οι θετικές αλλαγές έχουν μέσα στην ουσία τους την απώλεια. Για παράδειγμα, μπορεί να αλλάξουμε ένα αυτοκίνητο και να αγοράσουμε ένα καινούριο και καλύτερο, αλλά μαζί με αυτό νιώθουμε ότι φεύγουν και οι αναμνήσεις που είχαμε από το παλιό και όσα ζήσαμε μαζί του, ειδικά αν είναι το πρώτο μας αυτοκίνητο. Ο ερχομός των παιδιών είναι ίσως η μεγαλύτερη ευτυχία για κάθε ζευγάρι. Την ίδια στιγμή όμως πραγματοποιούνται τεκτονικές αλλαγές στη ζωή του, παύουμε να είμαστε ανέμελοι, να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας και να κάνουμε ό,τι θέλουμε οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που πολλά ζευγάρια στη σημερινή εποχή επιλέγουν να κάνουν ένα ή κανένα παιδί, κάτι φυσικά που οδηγεί σε σταδιακή αλλαγή και αλλοίωση του έθνους μας. Σε βάθος χρόνου τα αποτελέσματα θα είναι ορατά, αλλά οι απώλειες δεν γνωρίζω αν θα είναι αναστρέψιμες.

Από όλα τα παραπάνω, είναι περισσότερο από εμφανές πως η ριζική αλλαγή έχει άμεσες συνέπειες, ενώ η σταδιακή έμμεσες. Στο τέλος της ημέρας ο κοινός παρονομαστής είναι η απώλεια. Ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε είναι να χτίσουμε άμυνες, να δημιουργήσουμε μία στρατηγική που στο πέρασμα του χρόνου θα μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε και τα δύο είδη αλλαγών και να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που θα μας βοηθάνε να μοιραστούμε τις λύπες και να διπλασιάσουμε τις χαρές εξαλείφοντας την υποβόσκουσα λύπη που μπορεί να υπάρχει μέσα στην αλλαγή που αυτές προκαλούν. Εσείς, πώς αντιδράτε άραγε όταν αλλάζουν οι καταστάσεις της ζωής σας;

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 25/9/2020

Όταν ξεγελάσετε τον κίνδυνο, χαμογελάστε…

Ένα από το μεγαλύτερη άγχη των ανθρώπων στον βίο τους είναι οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι και τα αποτελέσματά τους. Εκεί δε που κορυφώνεται η διέγερση είναι όταν μας περνάει ξώφαλτσα κάποιο ατυχές γεγονός και εμείς τη βγάζουμε καθαρή.

Παρ’ όλα αυτά οι ορμόνες που εκκρίνονται εκείνη τη στιγμή στον οργανισμό και η σκέψη του τι θα μπορούσε να συμβεί, μπορούν να μας προκαλέσουν πάρα πολύ άσχημα συναισθήματα. Το ερώτημα που μπορούμε να θέσουμε τότε είναι: "Συνέβη τελικά αυτό το γεγονός σε μένα; Μήπως δεν πρέπει να στεναχωριέμαι και να αγχώνομαι για πράγματα που δεν είναι στο χέρι μου, αλλά να ευλογώ την τύχη μου; Τελικά τι νόημα έχει η ζωή, αν δεν μπορείς να προσπεράσεις τους καθημερινούς κινδύνους που βρίσκονται στον δρόμο σου, αλλά δεν σου προκαλούν κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα; "

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
Εκπαιδευτικού ΠΕ 70

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό Τύπο στις 2/9/2022

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια, δεν τους βλέπεις πάντοτε, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί για σένα… Τα παρακάτω λόγια ανέφερε σε μία συζήτησή μας ένας από τους καλύτερούς μου φίλους.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ως τέτοιο οφείλει να έρχεται σε επαφή με άλλους, να βοηθάει, να περνάει καλά μαζί τους, να ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες και φυσικά πάνω από όλα να χαίρεται με την πρόοδό τους και τα κατορθώματά τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής.

Όλοι γνωρίζουμε πως όταν μοιραζόμαστε τις χαρές μας με τους καλύτερούς μας φίλους, αυτές διπλασιάζονται ενώ οι λύπες μοιράζονται στη μέση και έτσι το φορτίο τους γίνεται ελαφρύτερο. Ποια είναι τα στοιχεία όμως που ξεχωρίζουν έναν καλό φίλο από έναν διάττοντα αστέρα; 

Θάρρος, δικαιοσύνη, μετριοπάθεια, σοφία

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση
ΠΕ 70

Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Η τέχνη των Στωικών" του John Sellars. Το βιβλίο αφορά κυρίως τον Σενέκα, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Επίκτητο, αλλά το φιλοσοφικό ρεύμα αυτό αφορά φυσικά και έχει τις ρίζες του σε κάποιους από τους πιο γνωστούς αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που είχαν καταλάβει από την αρχή πως ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος πρέπει να κυριαρχήσει στα συναισθήματά του και κυρίως σε αυτά που έχουν αρνητική χροιά. Σε αντίθεση με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι, η άποψή τους ήταν πως ο άνθρωπος είναι κυρίως κοινωνικό ον και κάνοντας κινήσεις που ωφελούν τον ίδιο, στο τέλος προσβλέπει στο καλό ολόκληρης της κοινωνίας.

Ταυτόχρονα στους ρωμαϊκούς χρόνους επειδή πολλοί από αυτούς ήταν συγκλητικοί ή βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας, ήρθαν σε σύγκρουση με αυτοκράτορες και λόγω της σταθερής και ακέραιης στάσης τους θυσίασαν πολλές φορές ακόμα και τη ζωή τους για τα πιστεύω τους.

Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω φιλοσοφική αρχή ένας ηγέτης αλλά και ένας άνθρωπος γενικά στη ζωή του πρέπει να διέπεται από τέσσερις βασικές αρχές. Παρακάτω θα παραθέσουμε αυτές τις αρχές και θα προσπαθήσουμε να τις ερμηνεύσουμε με σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο, όπως τις βλέπουμε εμείς από τη δική μας σκοπιά.

Όταν το καράβι μπάζει νερά, αλλάξτε καράβι…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Ο σπουδαιότερος επενδυτής στον κόσμο, ο Warren Buffett, αναφέρει στο βιβλίο με τίτλο "τα δοκίμια του Warren Buffett" την εξής έκφραση: "Όταν το καράβι μπάζει νερά και είναι γεμάτο τρύπες, μην προσπαθήσετε να τις βουλώσετε, απλά αλλάξτε καράβι!". Κατά την άποψή μου, κρύβεται μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτή τη ρήση και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ισχύει σε επίπεδο, όχι μόνο οικονομικό, αλλά και ευρύτερα κοινωνικό.

Θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε παρακάτω κάποια παραδείγματα από διάφορες πτυχές του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι που επαληθεύουν τα παραπάνω.

Μην αφήσετε το μυαλό σας να ξεθωριάσει

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

ΠΕ 70

Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου

Η δύναμη του μυαλού από αρχαιοτάτων χρόνων μπορούσε να καθορίσει τις πράξεις και τις τύχες των ανθρώπων, αλλά και ολόκληρων λαών. Στη σημερινή εποχή ο ρόλος του είναι εξίσου σημαντικός, όσο κι αν οι μηχανές έχουν μπει στη ζωή μας.

Σε μεγάλο βαθμό τα ταλέντα και οι κλίσεις μας κληρονομούνται από τα γονίδια που περνάνε σε εμάς, αλλά όλες οι έρευνες δείχνουν πως το περιβάλλον που μεγαλώνουμε και ζούμε παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση προσωπικότητας και στη μετέπειτα πορεία της ζωής μας. Μέχρι τα έξι με επτά έχουν αναπτυχθεί οι απαραίτητοι νευρώνες που θα μας συνοδεύουν στον βίο μας, Για αυτό είναι και εξόχως σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα στην εξάσκηση των νοητικών ικανοτήτων του παιδιού στην ηλικία αυτή. Είναι σαν να έχουμε βάλει τα απαραίτητα θεμέλια για να χτίσουμε πάνω τους. 

Η αργία είναι η μητέρα όλων των κακών

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

ΠΕ 70

Υποδιευθυντή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρύστου

Από την αρχαία Ελλάδα είχε γίνει ακόμα κατανοητό πως όποιος και όποια κάθεται χωρίς να κάνει κάτι χρήσιμο στη ζωή του ρέπει προς την κακοήθεια.

  Στις μέρες μας αυτό το φαινόμενο έχει γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο, αφού η ανεργία μαστίζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και κυρίως τους νέους ανθρώπους που έχουν χάσει το νόημα της δημιουργίας και της ζωής, καθώς η χώρα που ζουν δεν τους προσφέρει τις ανάλογες δυνατότητες. Έτσι συναντάμε πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες γίνεται συνήθεια της ζωής το ξενύχτι, ο καφές και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες, οι οποίες επιδοτούνται κυρίως από τις συντάξεις των παππούδων ή από άλλα έσοδα που προέρχονται όμως και πάλι από το οικογενειακό περιβάλλον. Το πρόβλημα επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο, μιας και θεωρούμε “μπανάλ” το να εργαστούμε σε οποιαδήποτε δουλειά, όση ανάγκη και να έχουμε. Ο τρυφηλός βίος των προηγούμενων δεκαετιών με τα δανεικά έχει εντυπωθεί βαθιά μέσα μας και αυτό δεν αλλάζει εύκολα! 

Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορούμε να τα διαπιστώσουμε και οι ίδιοι όταν περάσουμε ένα μακρύ διάστημα απραξίας το οποίο τελικά στο τέλος μας αποχαυνώνει και μας κάνει νωθρούς-ές. Κάποιες μέρες άδειας είναι απαραίτητες για κάθε άνθρωπο και μάλιστα καλό είναι να μοιράζονται μέσα στο έτος σε πολλά διαστήματα.  Οι πολλές μέρες όμως και μάλιστα για συνεχόμενο διάστημα δεν σημαίνει πως μας προσφέρουν κάτι παραπάνω. Αντίθετα, πολλές φορές μπορεί να προκαλέσουν άγχος και ανυπομονησία. Δεν θα επεκταθώ στην περίοδο προσαρμογής που είναι απαραίτητη για να επανέλθει κανείς στους φυσιολογικούς ρυθμούς.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Βρείτε αντικείμενα να ασχοληθείτε και να δημιουργήσετε. Κάντε γυμναστική, γράψτε ένα βιβλίο, δουλέψτε οπουδήποτε, έτσι ώστε να εκτιμήσετε τις αξίες της αργίας δεόντως και να μην αποτελέσει αυτή τροχοπέδη για την ψυχολογία και τη ζωή σας.

Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 27/09/2019

Προετοιμαστείτε για τη συνάντησή σας με την τύχη

  Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Το σημερινό άρθρο αφορά δύο έννοιες που ουσιαστικά καθορίζουν την πορεία της ζωής μας. Την προετοιμασία και την τύχη. Όλοι και όλες μας τις έχουμε συναντήσει πολλές φορές και έχουμε προβεί σε καθοριστικές επιλογές ζωής με βάση αυτές.

Φαινομενικά, μιλάμε για δύο πράγματα ξεχωριστά. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι έτσι. Η επιτυχία στη ζωή μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο θα συνυπάρχουν μεταξύ τους και από το πόσο θα μπουν σε έναν αέναο χορό που θα ρυθμίσει τη μοίρα μας.

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές την έκφραση: "η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς".

H Καλοκαιρία αξίζει γιατί υπάρχει η Κακοκαιρία

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Στη ζωή λίγα πράγματα εκτιμάμε όσο τον ήλιο και τον καλό καιρό. Στην Ελλάδα έχουμε την ευλογία να τα απολαμβάνουμε συχνότερα και για μεγαλύτερα διαστήματα, ιδιαίτερα οι κάτοικοι των νησιών και των νότιων περιοχών της χώρας. Τι είναι αυτό όμως που δίνει τόση αξία σε αυτό το γεγονός; Για ποιον λόγο το ζηλεύουν όλοι-ες και το επιζητούν;

Θα ήθελα να ξεκινήσω τονίζοντας τη σπανιότητα του γεγονότος. Το να υπάρχουν πολλές μέρες καλοκαιρίας με θερμοκρασίες ανεκτές για τον άνθρωπο, είναι κάτι που δεν το συναντά κανείς εύκολα. Εδώ λοιπόν έγκειται και η αξία του. Στη ζωή ό,τι αποκτά νόημα και γίνεται ποθητό είναι συνήθως σπάνιο. Κάτι το οποίο το κατέχουμε συνεχώς, κάποια στιγμή ίσως εξοικειωνόμαστε τόσο μαζί του, που χάνει την αξία του, την ουσία του για εμάς. Αντίθετα οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες, που το ποθούν απεγνωσμένα, μας φθονούν και επιθυμούν να είναι στη θέση μας. Κάτι λοιπόν που για εμάς μπορεί να είναι δεδομένο, για όλους τους άλλους μπορεί να είναι το ζητούμενο.

Από την άλλη, μία υπενθύμιση ποτέ δεν κάνει κακό σε κανέναν. Μπορεί να θεωρούμε τα κεκτημένα μας δεδομένα, κάποια στιγμή καλό είναι να έχουμε στον νου μας πως θα ξημερώσει μία μέρα που υπάρχουν πιθανότητες να βρεθούμε κυριολεκτικά στον αέρα. Όπως ακριβώς κοιμόμαστε με λιακάδα και ξυπνάμε με θύελλα. Τότε συνειδητοποιούμε πόσο είχαμε υποτιμήσει όσα θεωρούσαμε εκ των ων ουκ άνευ και αρχίζουμε να τρέμουμε σύγκορμοι. Μετά τη σπανιότητα των πραγμάτων, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα πως αυτό που κάνει κάτι περιζήτητο, είναι η απώλειά του εν μέσω της σίγουρης κυριότητάς του από εμάς.

Το πώς μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία των συναισθημάτων μας, των υλικών αγαθών και γενικά όλων όσων μας περιτριγυρίζουν, είναι κάτι που χρήζει μεγάλης συζήτησης και ανάλυσης. Χιλιάδες ψυχολογικές έρευνες έχουν ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα. Αν ψάχνετε έναν πίνακα κατάταξης δεν πρόκειται να τον βρείτε. Καθένας και καθεμία από εμάς έχει τα δικά του θέλω, τα δικά του κίνητρα, μοναδικά παιδικά βιώματα και δικές του επιθυμίες και ανάγκες. Και ενώ κάποιες αξίες μπορούν να θεωρηθούν πανανθρώπινες, το νόημα της πραγματικής ευτυχίας βρίσκεται βαθιά μέσα σας. Αναλογιστείτε τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένους. Εξετάστε αν το κατέχετε. Αν όχι, κάντε προσπάθειες να το φτάσετε. Ναι, καλύτερα να μετανιώσετε για κάτι που έχετε κάνει, παρά για κάτι που δεν κάνατε ποτέ.

Την επόμενη φορά που θα πέσετε στο κρεβάτι αναλογιστείτε προς τα πού πηγαίνει η ζωή σας. Αν διακατέχεστε από σιγουριά για τα όσα έχετε πετύχει, τότε να είστε περήφανοι-ες, αλλά μην επαναπαύεστε. Τα χαμηλά βαρομετρικά καραδοκούν στη γωνία. Αν πάλι έχετε βαθύ αίσθημα έλλειψης των όσων επιθυμείτε, τότε ζείτε τη δική σας καταιγίδα. Ονειρευτείτε και θυμηθείτε: “ Mετά την καταιγίδα, βγαίνει ο ήλιος! Ο δικός σας είναι κάπου εκεί έξω και σας περιμένει! ”

 Άρθρο μου στον Ευβοϊκό Τύπο στις 26/04/2019

Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην απλότητα

Του Κοτζιάμπαση Μιλτιάδη

 Μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, είναι το άγχος που κατακλύζει όλο και περισσότερους ανθρώπους με καθημερινό ψυχικό και σωματικό κόστος το οποίο θα γίνει πιο εμφανές τα επόμενα χρόνια.

Φυσικά, δεν μιλούμε για το δημιουργικό άγχος, αυτό που  εξωθεί τον άνθρωπο στην πρόοδο και στην εξέλιξη, αλλά για εκείνο που πηγάζει από την καθημερινή επαγγελματική ανασφάλεια, την έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής ή  ακόμη και της βιοποριστικής κάλυψης των βασικών αναγκών μας. Σαφέστατα αναφερόμαστε σε ζητήματα που είναι πολύ δύσκολο με την παρέμβαση τού “από μηχανής Θεού” να αντιμετωπιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.  Ωστόσο είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε στάση θετική και να παλέψουμε ώστε να βελτιώσουμε τα σημεία εκείνα στη ζωή, που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα.

Οι δυσκολίες της ζωής μάς χαλυβδώνουν

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

  

Πολλές φορές έρχονται στιγμές στον βίο μας  η έκβαση των οποίων δεν είναι στο χέρι μας. Κανείς δεν μπορεί να τις προβλέψει, ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων Μαύρων Κύκνων. Ο καθένας - η καθεμία λοιπόν από εμάς θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος τόσο ψυχολογικά όσο και σε όλους τους άλλους τομείς για το απρόσμενο γεγονός.

          

Γιατί οι δάσκαλοι-ες είναι καλύτεροι επενδυτές από τους περισσότερους-ες…

Σε μια ανάλυση 20.000 επενδυτών που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Openfolio (μια διαδικτυακή πλατφόρμα, όπου οι επενδυτές μοιράζονται τις επενδύσεις τους ιδιωτικά και δημόσια) οι δάσκαλοι-ες είχαν κατά μέσο όρο τις καλύτερες αποδόσεις από κάθε άλλο επαγγελματία.

Σε μια περίοδο μετρήσεων 12 μηνών,που έληξε το Φεβρουάριο του 2015, άγγιξαν αποδόσεις 10,2% σε σχέση με το 7,6% που είχαν τα υπόλοιπα επαγγέλματα.

Οι δάσκαλοι-ες ξεπέρασαν αυτούς που απασχολούνται σε τεχνολογικά επαγγέλματα ( 8,3%), σε οικονομικά επαγγέλματα (6,9%) και βασικά “έσβησαν” τους κυβερνητικούς υπαλλήλους οι οποίοι έπιασαν αποδόσεις μόλις στο 3,4% στις επενδύσεις τους.

Λοιπόν, τι είναι αυτό που κάνει τους δασκάλους-ες να καταλαβαίνουν καλύτερα τον επενδυτικό κόσμο;

Οι αναλυτές του Openfolio βρήκαν μερικά στοιχεία κοινά σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι πως έχουν περισσότερη υπομονή από οποιονδήποτε άλλο. Κάνουν μόνο 6 συναλλαγές το χρόνο σε σύγκριση με τις 9 των υπολοίπων επενδυτών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Πλήθος ερευνών έχει δείξει πως η παθητική επένδυση (με λίγες συναλλαγές) προσφέρει πιο σταθερή βάση απ’ ότι η ενεργητική (πολλές συναλλαγές).

Επίσης οι δάσκαλοι δεν επενδύουν τόσο συχνά σε μεμονωμένες μετοχές. Η πλατφόρμα βρήκε πως κατά μέσο όρο επιλέγουν αμοιβαία κεφάλαια, παρά ξεχωριστές μετοχές, κάτι που αποτελεί μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση. Συγκεκριμένα, το χαρτοφυλάκιο τους αποτελείται κατά 52% από αμοιβαία και το υπόλοιπο είναι τοποθετημένο σε μετοχές. Οι υπόλοιποι κλάδοι έχουν το 54% σε μετοχές και το 46% σε αμοιβαία.

Ακόμη, παρ’ ότι η πλατφόρμα δεν αποκαλύπτει τις χρηματιστηριακές ( για λόγους ασφαλείας), έγινε αντιληπτό ότι οι δάσκαλοι-ες χρησιμοποιούν κατά 10 με 20% περισσότερο τις διαδικτυακές πλατφόρμες σε σύγκριση με τους άλλους επενδυτές, γλιτώνοντας έτσι αρκετά χρήματα από τις προμήθειες. 

Διαβάζοντας τώρα ανάμεσα στις γραμμές, μπορούμε σίγουρα να συμφωνήσουμε πως οι περισσότεροι δάσκαλοι-ες τα καταφέρνουν καλύτερα στις επενδύσεις γιατί η πλειοψηφία του κλάδου αποτελείται από γυναίκες. Περισσότερα από τα ¾ του κλάδου είναι γυναίκες, και έχει αποδειχθεί πως το θηλυκό γένος έχει την τάση να κάνει λιγότερες συναλλαγές και να επιλέγει το μικρότερο ρίσκο σε σχέση με τους άνδρες.  

Υστερόγραφο: Οι δάσκαλοι-ες ακολουθούν στρατηγικές που έχουν δουλέψει στο χρόνο, και ίσως δεν είναι τόσο κακό να επενδύουμε διαβάζοντας βιβλία. 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

http://finance.yahoo.com

Χρηματιστήριο vs Έρωτας

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Άνετα κάποιος που ασχολείται χρόνια  με το χρηματιστήριο θα μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει τα επιμέρους χαρακτηριστικά του, όπως και στον έρωτα, και να καταλήξει στο συμπέρασμα πως και τα δυο συνάδουν σε μεγάλο βαθμό.

Καταρχήν αμφότερα στηρίζονται καθαρά πάνω σε «θεμέλια ψυχολογίας».  Δηλαδή, κινούνται και ακολουθούν αρχές που σχετίζονται με την επιστήμη της ψυχολογίας. Φυσικά στο χρηματιστήριο εμπλέκεται και η οικονομική επιστήμη. 

Επίσης και τα δυο είναι απρόβλεπτα και πολλές φορές παραβαίνουν τους κανόνες της λογικής. Ακόμη η πορεία που ακολουθούν στις επιμέρους φάσεις τους (αρχή-μέση-τέλος) είναι παρόμοια, αν όχι πανομοιότυπη.  

Παίρνοντας σαν αφετηρία λοιπόν, την πορεία που ακολουθούν τόσο το χρηματιστήριο όσο και ο έρωτας καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα: Καταρχήν και τα δυο  έχουν κυκλική συμπεριφορά. Ξεκινούν από κάπου, φτάνουν σ’ ένα μέγιστο σημείο, και στο τέλος πάντα καταλήγουν κάπου.  Στην αρχή έχουμε τα πρώτα δειλά βήματα, στη συνέχεια αν υπάρχουν ενθαρρυντικά στοιχεία ακολουθούν ανοδική πορεία, φτάνουν σ’ ένα μέγιστο σημείο όπου εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια κόπωσης και ακολουθεί η κάθοδος με τις ανάλογες συνέπειες. Μετά υπάρχει μια περίοδος προσαρμογής μέχρι να ξεκινήσει ο νέος κύκλος.

Οχτώ πράγματα που οι έξυπνοι γονείς δε θα αγόραζαν στα παιδιά τους

 Ανάμεσα στο να ξοδέψεις 20.000$ για ένα πάρτι γενεθλίων ή να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο σ’ έναν έφηβο, δεν υπάρχει αμφιβολία για την προτιμότερη επιλογή. 

Άλλα ένα καινούριο αυτοκίνητο, όσο βασικό και να ακούγεται σε μερικούς, δεν είναι καλό να βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων. Γιατί δεν είναι μόνο σπατάλη, αφού για να κάνεις απόσβεση απαιτείται πάρα πολύς χρόνος, αλλά  με αυτόν τον τρόπο δίνεις και ένα φθηνό μάθημα οικονομικής υπευθυνότητας στα παιδιά σου.

Αν δεν πληρώσουν γι’ αυτό, δε θα το εκτιμήσουν. 

Το να αγοράζεις στα παιδία οτιδήποτε ζητήσουν, μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από μια αντανακλαστική κίνηση για πολλούς γονείς, αλλά η αίσθηση της συσσώρευσης πολλών πραγμάτων μπορεί να είναι σκληρή για τα καλομαθημένα παιδιά, όπως σημειώνει η Nancy Irwin, μια θεραπεύτρια στο Los Angeles με πολλούς ευκατάστατους πελάτες. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το πώς θέλουμε να δείχνουμε προς τα έξω, συμπληρώνει η ίδια. Αυτό μερικές φορές μπορεί να είναι δυσβάσταχτο για τα παιδιά μας. 

Με αφορμή λοιπόν αυτούς τους γονείς, έχω συμπληρώσει μια λίστα με επτά πράγματα(πέρα από το αυτοκίνητο) που θα ήταν καλό να μην αγοράσετε στα παιδιά σας ακόμη και αν σας ικετεύουν πέφτοντας στα πόδια σας. 

Νέες ταινίες

Ήμουν σε ένα video club πρόσφατα και είδα μια γυναίκα να αγοράζει για το τετράχρονο κοριτσάκι της μια στοίβα από DVD. Ίσως θα ήταν προτιμότερο να πήγαινε με την κόρη της στο θέατρο ή απλά να τις νοίκιαζε με 1,33$ τη μία. Εκτός αν το παιδί πρόκειται να παρακολουθήσει την κάθε ταινία ξεχωριστά από δεκαπέντε φορές. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αγορά τους δεν αξίζει. Υπάρχουν όμως πολύ καλύτερα πράγματα που μπορεί να κάνει το παιδί από το να βλέπει την ίδια ταινία δεκαπέντε φορές. 

Νέα βιβλία

Αν και υποτάσσομαι στο να αγοράζω νέα βιβλία περιστασιακά, αποφεύγω να το κάνω, αφού παίρνω την κόρη μου και πάμε κάθε εβδομάδα στη  βιβλιοθήκη. Η προηγούμενη μητέρα, πέρα από τις ταινίες, αγόρασε και πέντε βιβλία. Τα χρήματα που έδωσε θα βρουν αντίκρισμα μόνο άμα διαβαστούν ξανά και ξανά. Όπως και να έχει, τα βιβλία της βιβλιοθήκης είναι πολύ φτηνότερα. 

Τηλεόραση για το υπνοδωμάτιο.

Υπάρχουν πολλά ηλεκτρονικά gadget με τα οποία μπορούν να διασκεδάσουν γονείς και παιδιά. Δεν είμαι κατά στο να αγοράσετε στο παιδί μια φορητή παιχνιδομηχανή ή ένα tablet. Φυσικά, θα πρέπει να τα χρησιμοποιούν μέσα σε στενά όρια και με πρόγραμμα. Μια τηλεόραση στο δωμάτιο όμως, ιδιαίτερα αν είναι καλωδιακή, είναι ακόμη μια δικαιολογία για να κάτσει τo παιδί στο δωμάτιο μόνο, χωρίς μάλιστα να έχουμε πρόσβαση στο τι βλέπει.

Οι γονείς είναι αναγκαίο να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει τη διάκριση μεταξύ δικαιωμάτων και προνομίων. Ναι, κρατήστε το παιδί ασφαλές και ευτυχισμένο, άλλη μην το κάνετε να βλέπει το οποιοδήποτε προνόμιο σαν βασικό δικαίωμά του.

Smartphone

To να έχει κάνεις ένα μπορεί να φαντάζει απαραίτητο, αλλά ένα παιδί που συνήθως είναι με τους γονείς του ή στο σχολείο, τι το χρειάζεται; Μερικά πράγματα της λίστας, όπως το τηλέφωνο, μπορεί να μην είναι μια παράλογη αγορά, αν το παιδί σας αποταμιεύει χρήματα και μπορεί να πληρώσει γι’ αυτά. Κάποια παιδιά στην προεφηβεία μάλιστα, μπορεί να το χρειάζονται, αν και οι δύο γονείς δουλεύουν. Βέβαια, οι γονείς θα πρέπει να τα θεωρούν αρκετά υπεύθυνα, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν με σωστό τρόπο το κινητό.

Σε κάθε περίπτωση, τα smartphones, τα iPods και οι άλλες ηλεκτρονικές συσκευές δεν διδάσκουν κάτι δημιουργικό και κοστίζουν πάρα πολύ. Μπορούμε να βρούμε τρόπους και εμπειρίες που θα μας φέρουν πιο κοντά με τα παιδιά μας και θα τα μάθουν να υπολογίζουν το δίπολο κόστος-συμπεριφορά. 

Οτιδήποτε μας ζητάν

Ένα κουτί με καραμέλες από το μπακάλικο, ένα ποτό στο mall ή ένα παιχνίδι από το κατάστημα, αποτελούν συνήθως πράγματα στα οποία οι γονείς ενδίδουν εύκολα. Ενώ « τα κεράσματα » μπορεί να ανήκουν στην ωραία πλευρά της ζωής, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μάθουν στα παιδιά πώς να ζυγίζουν τις επιλογές τους και να παίρνουν αποφάσεις.

Η  Margene Salzano μια μητέρα τριών παιδιών και mommy blogger σημειώνει: « Στο σπίτι μας έχουμε ένα κανόνα. Σε κάθε παιδάκι αναλογούν τέσσερα μικρά δωράκια το μήνα. Δεν αναφερόμαστε στο κόστος ( αν και αυτό δεν ξεπερνά τα 20$ ). Επειδή ακριβώς τα παιδιά δικαιούνται τον ίδιο αριθμό δώρων, νιώθουν ίσα. Αν αυτό που θέλουν είναι πολύ ακριβό, τους λέμε να επιλέξουν κάτι άλλο. Τα δωράκια συχνά μπορεί να είναι κάτι μικρό, όπως μια πορτοκαλάδα ή μια φιγούρα με κάποιον ήρωα.

Εγώ και ο σύζυγος μου συχνά τους κάνουμε μικρές επιπλέον εκπλήξεις, χωρίς ωστόσο να τις περιμένουν ποτέ, γι’ αυτό και τις εκτιμάνε. 

Βίαια βιντεοπαιχνίδια.

Ενώ δεν μπορείτε να ελέγξετε τι κάνει το παιδί σας σε κάποιο ξένο σπίτι, μπορείτε να το εμποδίσετε από τα παίζει βίαια παιχνίδια στο σπίτι σας, απλά μη αγοράζοντάς τα. Έτσι, και ελέγχετε τα είδη των παιχνιδιών και γλιτώνετε χρήματα.

Για την Angela Saiza, μια μάνατζερ στις επικοινωνίες, το να μην αγοράσει στο γιο της το “ Grand Theft Auto – San Andreas” ήταν το πιο λογικό πράγμα που μπορούσε να σκεφτεί. Ακόμα και οι υπάλληλοι στο μαγαζί που παίρνει τα παιχνίδια, της είπαν πως το συγκεκριμένο εκπαιδεύει τα παιδιά ώστε να γίνουν γκάνγκστερ. 

Κατοικίδια ζώα

Ο Jeff Stephens, ένας πατέρας, λέει πως η κόρη του θέλει πάντα να έχει διάφορα κατοικίδια. Πέρα από το οικογενειακό σκυλί, της αρνήθηκε τα υπόλοιπα. Γλίτωσε επίσης, από το να μετατρέψει το σπίτι του σε φάρμα.

Παρότι εξαρτάται από τα πόσα χρήματα θέλετε να ξοδέψετε για ένα κατοικίδιο, το τελευταίο αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο για να διδάξατε στο παιδί σας την υπευθυνότητα. 

Καταλήγοντας, το σημαντικότερο είναι να μάθουν τα παιδιά από νωρίς πως δεν μπορούν να έχουν οτιδήποτε επιθυμούν. Αν οι γονείς δεν λένε συχνά όχι, όταν τα παιδία είναι σε μικρή ηλικία, τότε δημιουργείται μια υπέρμετρη αίσθηση δύναμης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην κόλαση, όταν μπουν στην εφηβεία. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Ούτε καν οι άνθρωποι που δεν είναι ακόμη γονείς.

Αaron Crowe

Eλεύθερη μετάφραση: By blogger

http://www.dailyfinance.com